“Vrachtwagens zijn gewoon super''

Welk werk doe je precies?
“Ik werk als chauffeur bij een bloementransportbedrijf. Ik rijd langs allerlei kwekers en haal daar bloemen en planten op. Vervolgens breng ik die naar de veiling. Aan de hand van de vrachtbrieven, die ik van de planningsafdeling krijg, weet ik dan bij welke adressen ik langs moet. Vaak krijg ik een route van de planning mee, soms beslis ik ook zelf welke route ik neem. Je kunt natuurlijk onverwachts een file tegenkomen en dan moet ik zelf een andere route uitstippelen. Als ik op een adres ben aangekomen, meld ik me en geef ik door dat ik een lading kom lossen of ophalen. Het laden en lossen doe ik meestal zelf. Als dat gebeurd is, zorg ik ervoor dat de papieren afgetekend worden en kan ik naar het volgende adres. Hoe lang je dag duurt, kun je meestal vooraf niet zeggen. De ene dag kun je flink opschieten, maar er zijn ook dagen dat alles net even niet meezit, dan wordt het een latertje. Gisteren zou ik volgens planning om één uur ’s nachts klaar zijn, maar het werd uiteindelijk vier uur. Het werk moet wel af hè…”

Bij een drukke dag dus geen pauzes?
“Nou, gelukkig wel. Het moet zelfs. De afstanden die ik rijd, de pauzes die ik neem en noem zo maar op, worden allemaal vastgelegd op een tachograafschijf. Er gelden voor chauffeurs allerlei regels met betrekking tot de rust die je moet nemen en je snelheid natuurlijk… Als ik controle krijg van de politie dan kunnen ze aan de hand van de tachograaf precies zien hoe lang ik gereden heb. Dus als je dan te lang zonder pauzes gereden heb, dan ben je erbij.”

Waarom heb je voor het beroep van chauffeur gekozen?
“In de eerste plaats omdat ik van rijden houd. En vrachtwagens zijn gewoon super! Je bent heel veel onderweg. Voor een chauffeur is en blijft het goed kunnen rijden het belangrijkst. Daarvoor doe je de chauffeursopleiding, maar het echte werk leer je in de praktijk. Als chauffeur heb je een afwisselende en verantwoordelijke baan. Ik vind het heerlijk om in mijn truck op allerlei verschillende plaatsen te komen. Je maakt van alles mee en geen dag is hetzelfde. En bovendien, ook niet onbelangrijk, wie heeft er nu zoveel vrijheid als een chauffeur?...”

De chauffeursopleiding, wat komt daar allemaal bij kijken?
“Toen ik 18 werd, heb ik eerst zo snel mogelijk m’n rijbewijs voor de auto gehaald. Daarna ben ik meteen verder gegaan voor de vrachtwagen. Je begint dan weer met een theorie-examen. Je krijgt allerlei vragen over het verkeer, maar als chauffeur moet je ook alles weten van belading en verstand hebben van de techniek van je vrachtauto. Na de theorie volgt de praktijk. Je haalt eerst het rijbewijs C, dat is voor de vrachtauto. Aansluitend moet je een praktijktoets doen. Twee dagen lang ben je dan aan het manoeuvreren en oefen je met het beladen van je truck. Daarna krijg je de opleiding voor de aanhangwagen, dat is het rijbewijs CE. Hiermee is de chauffeursopleiding afgerond. Je diploma is vijf jaar geldig. Eens in de vijf jaar moet je een verplichte nascholing van 35 uur hebben gevolgd, maar dat duurt voor mij nog even.”

Zou jij je beroep bij jongeren aanbevelen?
“Absoluut. Je moet wel hard willen werken. Je maakt echt lange dagen. Soms werk je overdag, dan weer ’s nachts, maar het is en blijft leuk en afwisselend werk. En een echt mannenberoep. Soms vraagt iemand wel eens of het niet saai is, de hele dag alleen in zo’n cabine. Nou, echt niet. Je hebt snel contact met collega’s via het ‘bakkie’ zoals we dat noemen. Pas reed ik bijvoorbeeld een uur lang samen op met een vriend die ook chauffeur is, konden we mooi een poos bijpraten.”

Hoe is voor jou als christen om bij een niet-christelijk bedrijf te werken?
“Veel van mijn collega’s rijden ook op zondag. Toen ik hier kwam werken, ging men er van uit dat ik dat ook zou doen. Het was toen best lastig om te zeggen dat ik niet op zondag wilde rijden. Ik heb uitgelegd waarom ik niet op zondag rijd en ook het voorstel gedaan om dan op zaterdag te rijden. Dat werd geaccepteerd en ik merk ook dat collega’s dat waarderen. Ze weten nu waarom ik er op zondag niet ben en accepteren dat ook. Ze respecteren mij, eigenlijk hoor ik nooit negatieve dingen over mijn geloof. Ik word door hen niet minder of anders behandeld omdat ik christen ben. Het is wel belangrijk dat je meteen vanaf het begin duidelijk maakt waar je voor staat. Als je daar na een half jaar nog eens mee aankomt, maak je jezelf niet echt geloofwaardig. Het kan best lastig zijn om voor je standpunten uit te komen. Maar ik heb gemerkt dat je het best gelijk aan kunt geven waar je het wel en niet mee eens bent. Dat geeft duidelijkheid en zorgt ook voor respect.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen