Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De skate-baan

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De skate-baan

deel 1

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

"Daar komt-ie!"

Snel glijden ze langs Blokker, langs de herenmodezaak, de hoek om waar aan het eind de trappen zijn die naar de volgende verdieping gaan. Daar gaan ze zitten, onder de trappen, de skates recht vooruit gestoken.

"Pff, dat was op het nippertje." Wilbert strijkt zijn haar achterover. Hij heeft het er warm van gekregen. "Ik vind er zo niets meer aan", zegt Henk. "je kunt helemaal niet lekker skaten. Elke keer moet je opletten of je geen juut ziet."

Mark knikt. Hij is het met Henk eens. Maar het is wel jammer, want het is zo lekker glad in het winkelcentrum. Dat kun je wel zien aan Annemiek en Dianne. Ze komen met een vaart aan en laten zich stoppen aan de trapleuning. "Zo, we waren er haast bij!"

T plof-1 fen bij de jongens op de grond, 't Wordt vol onder de trappen. Ivar gaat er bij staan.

"We moeten een eigen skatebaan hebben."

Ja, daar is iedereen het mee eens. Maar hoe? De baan aan de Eikenlaan is altijd bezet door grotere jongens en meisjes. En als je er toch komt, wordt je weggejaagd.

"Pas gingen Mark en ik er naar toe. Er was niemand. We waren nog geen vijf minuten bezig of er kwamen een paar van die skaters aan. Ze duwden ons er gewoon af!" Henk wordt nog kwaad als hij er aan denkt.

"Toch is het een baan voor iedereen", weet Wilbert, "want hij is van de gemeente. Maar de politie let er helemaal niet op. En die gabbers doen net of die baan van hen is." Ivar staat een beetje te rollen op zijn skates en mompelt: "Hier zie je de politie om de haverklap en daar nooit, 't Is niet eerlijk. Bah!"

Hij rijdt een eindje achteruit. Dat kan hij goed. De anderen kijken hoe hij achteruit een rondje rijdt en dan op de eerste tree van de trap springt om er gelijk weer af te springen.

"Daar komen ze. Met z'n tweeën." Snel gaat hij er vandoor. De rest springt overeind en skate achter hem aan. leder moet zichzelf zien te redden uit de / handen

van de juut. Buiten zien ze elkaar wel weer.

Binnen tien minuten zitten ze op de stoeprand van de grote parkeerkplaats bij het winkelcentrum. Verveeld en sjacherijnig kijken ze voor zich uit, spelen wat met hun skates, trommelen op de stoeprand of trekken met een stokje lijntjes op de stenen.

"Kunnen we niet zelf een skatebaan maken? ", zegt Dianne ineens.

"O nee hè, echt iets voor een meisje om dat te zeggen", zucht Henk. "Hoe wil je dat doen? Een paar planken, drie spijkers, klaar is Kees, eh... Dianne."

Boos kijkt Henk haar aan. Maar Dianne is zo maar niet van haar idee af te brengen: "je hoeft niet zo dom te doen! Volgens mij kan het best!"

Mark en Wilbert gaan gelijk staan. Ze lachen er om en wachten wie er nu het eerst gaat praten. En dan beginnen ze toch gelijk: "Het kan wel. Ik weet wel wat. Mijn vader heeft... En bij Mark thuis..."

"Wat willen jullie nou? " Henks stem klinkt nog boos, maar ook nieuwsgierig. Ivar, Annemiek en Dianne kijken nu ook nieuwsgierig naar Mark en Wilbert. "Hebben we hetzelfde bedacht", Mark naar Wilbert. lacht

"Ik geloof het wel", zegt Wilbert. En dan willen ze weer door elkaar gaan praten. Eindelijk begrijpt iedereen waar het om gaat. Wilberts vader, die in de bouw werkt, heeft nog wel eens wat materiaal over van allerlei klusjes die hij doet. Mark en Wilbert knutselen vaak en gebruiken dan dat materiaal. Bij Mark thuis staat een schuurtje achter in de tuin wat nooit gebruikt wordt. Daar zouden ze de skatebaan kunnen gaan maken.

Dianne kijkt triomfantelijk rond. Zie je wel, meidenideeën zijn zo gek nog niet. Zelfs Henk wordt enthousiast: "We moeten eerst een tekening maken om te kijken hoe groot het moet worden en zo." Ze gaan er allemaal bij staan. Ivar begint weer rondjes te rijden.

"Weet je wat", zegt hij ondertussen, "mijn moeder is er toch nog niet, dan kunnen we mooi bij mij thuis aan de gang. We plakken wat printpapier aan elkaar, dan hebben we een groot vel waarop we de tekening kunnen maken." Iedereen ziet het zitten. Dit gaat wat worden.

(Wordt vervolgd)

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 16 januari 1998

Daniel | 32 Pagina's

De skate-baan

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 16 januari 1998

Daniel | 32 Pagina's