Betrouwbare bron van blijdschap in God.

Inleiding

Omdat de Bijbel het Woord van God is, de stem van de levende God, is zij de uiteindelijke bron en norm van het christelijke geloof. Alle inzichten over God en over Gods relatie tot de mens en tot de wereld moeten aan de Bijbel worden getoetst. Zij hebben alleen waarde als zij aan de Bijbel zijn ontleend. De overtuiging dat de Bijbel de enige bron en norm van Godskennis is, gaat aan bewijsvoering vooraf. Wij geloven dat op grond van het zelfgetuigenis van de Schrift. De Schrift zelf – en dat geldt zowel de geschriften van het Oude als van het Nieuwe Testament – presenteert zich als de stem van de levende God. Om van het gezag van de Schrift en van God Die door de Schrift tot ons spreekt overtuigd te worden en te blijven is het nodig dat wij steeds naar God luisteren. Dat wij in de weg van Schriftonderzoek en gebed gedurig tot Hem naderen. Daartoe kan ik jullie niet genoeg aansporen.1

Het Nieuwe Testament getuigt van het afgesloten Oude Testament dat dit het Woord van God is. Ik citeer twee belangrijke en, naar ik hoop, ook voor jullie bekende teksten. ‘Al de Schrift is van God ingegeven, en is nuttig tot lering, tot wederlegging, tot verbetering, tot onderwijzing, die in de rechtvaardigheid is. Opdat de mens Gods volmaakt zij, tot alle goed werk volmaaktelijk toegerust.’ (2 Tim. 3:16-17). ‘Dit eerst wetende, dat geen profetie der Schrift is van eigen uitlegging; Want de profetie is voortijds niet voortgebracht door de wil eens mensen, maar de heilige mensen Gods van den Heilige Geest gedreven zijnde, hebben ze gesproken.’ (2 Pet. 1:20–21). In het Nieuwe Testament zelf wordt uiteraard niet naar het afgesloten Nieuwe Testament verwezen. Wel is heel duidelijk dat de apostelen zich gezanten van Christus wisten, die Zijn stem vertolkten. Dan verwijs ik naar 2 Pet. 3:2: ’Opdat gij gedachtig zijt aan de woorden, die van de heilige profeten te voren gesproken zijn, en aan ons gebod, die des Heeren en Zaligmakers apostelen zijn.’

De uiteindelijke contouren van het Oude Testament begonnen zichtbaar te worden in de vijfde/vierde eeuw vòòr Chr. Wanneer Jezus Sirach aan het einde van de tweede eeuw vòòr Chr. het boek van zijn grootvader vanuit het Hebreeuws in het Grieks vertaalt, geeft hij aan dat dit geschrift niet hetzelfde gezag heeft als Mozes, de Profeten en de andere Geschriften. De contouren van de canon van het Nieuwe Testament worden in de tweede eeuw na Chr. al zichtbaar. Over een zevental boeken was lange tijd geen algemene overeenstemming (Hebreeën, Jacobus, 2-3 Johannes, 2 Petrus, Judas en Openbaring). Nooit was het zo dat het canonieke gezag van al deze boeken in een deel van de christelijke kerk werd betwijfeld. In het Oosten waren vragen bij Openbaring en in het Westen bij de brief aan de Hebreeën. In de vierde eeuw ontstaat een universele consensus. Daarvan getuigt de paasbrief van Athanasius uit 367.

Het Oude Testament getuigt van de God van Israël, de Schepper van hemel en aarde, Die verloren mensen zoekt. Hij riep Abraham uit Ur der Chaldeeën, voerde Israël uit Egypte en bracht een rest van Israël terug uit de ballingschap. Dat was maar een klein begin van wat de profeten hadden voorzegd over een nieuwe exodus. De principiële vervulling daarvan zien we bij Christus’ komst op aarde. De boeken van het Nieuwe Testament getuigen van de vlees-wording van Christus, van Zijn lijden en sterven, van Zijn opstanding uit de doden en hemelvaart. Zij betuigen Zijn wederkomst en getuigen van de uitstorting van de Heilige Geest. De boeken van het Nieuwe Testament zijn het apostolische getuigenis aangaande Jezus Christus. Alle boeken ervan zijn door apostelen of hun rechtstreekse medewerkers geschreven.

Samen vormen Oude en Nieuwe Testament de reisgids van de christen. Een reisgids om de weg te gaan door deze wereld naar het nieuwe Jeruzalem. Een reisgids die de Heilige Geest gebruikt om ons pelgrim en rentmeester te maken. Als het gaat om die zaken, geldt dat de Bijbel in principe op alle vragen antwoord geeft. Zijn we echt een christen en pelgrim, dan geeft de Bijbel als gids naar het nieuwe Jeruzalem ons vreugde en blijdschap. De vreugde in God door Christus die de wereld ons nooit kan geven

Boven Hardinxveld, ds. P. de Vries

Voetnoot
1. Marc J. de Vries, God vinden. In gesprek met zoekers, Artios reeks (Heerenveen: Groen, 2011).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen