De vijanden van mijn vijanden

De vijanden van mijn vijanden zijn mijn vrienden, zo heeft iemand eens gezegd. En er zit op z' n minst een kern van waarheid in. Moeten we vanuit dat gezichtspunt ook de Afghaanse verzetsstrijders bezien? Is dat een juiste benadering van de zich nu al jarenlang voortslepende guerrillaoorlog in Afghanistan? Of is er reden om de Afghaanse vrijheidsstrijders positiever te benaderen? Strijden zij immers niet voor een rechtvaardige zaak? Zijn de Afghanen niet het slachtoffer van het Sowjet-Russische imperialisme. Een imperialisme dat zowel gedreven wordt door pure machtsbegeerte als door de wens om de communistische heilsleer te verbreiden.

Overmacht
Slechts weinig gesteund vanuit het Westen verzetten de Afghaanse guerrilla's zich met hun betrekkelijk primitieve wapens tegen de Russische overmacht. Officieelzijn de Russen te hulp geroepen door de communistische regering in Kaboel, maar in werkelijkheid hebben zij het huidige communistische regime in Afghanistan in het zadel geholpen. Zonder het omvangrijke Russische leger was het spoedig afgelopen met premier Karmal en de zijnen. Overigens is de vraag wat dan daarna zou komen, niet gemakkelijk te beantwoorden. Het Afghaanse verzet is zeer verdeeld. Sommige verzetsgroepen staat een streng Islamitisch regime voor ogen zoals Khomeini dat in het buurland Iran gevestigd heeft. Anderen hebben meer Westerse idealen. Maar gevreesd moet worden dat het Kremlin Afghanistan niet meer los zal laten.

Bufferstaat
Zelfs tijdens het hoogtepunt van het koloniale tijdperk hadden de Afghanen hun onafhankelijkheid weten te bewaren. Zowel Groot-Brittannië als het tsaristische Rusland hadden in de vorige eeuw hun begerige blikken op Afghanistan geworpen. Maar ondanks verschillende oorlogen gelukte het Engeland niet om de Afghanen aan zich te onderwerpen. De steden konden ze wel bezetten, maar het bleek onmogelijk om het woeste bergland onder controle te krijgen. Zodoende bleef Afghanistan zelfstandig als een bufferstaat tussen Rusland en het Britse Voor-Indië. Van een nationale eenheid was echter nauwelijks sprake. Wel van stamloyaliteiten. Daar is nog niet veel aan veranderd. De eigenlijke Afghanen vormen niet veel meer dan de helft van de bevolking, terwijl in het aangrenzende Pakistan ook Afghaanse stammen wonen.

Vliegende tanks
Zal het de Sowjets gelukken, waar het Britse wereldrijk destijds de grenzen van zijn macht moest erkennen? Strategisch gezien heeft het Kremlin meer belang bij het bezit van Afghanistan dan Londen destijds en het is ook in staat om zich grotere offers te getroosten. Bovendien is de huidige militaire techniek stukken vooruitgegaan (alsje dat althans vooruitgang wilt noemen). Ook al is het landschap nog steeds zeer ontoegankelijk, in de moderne tijd is dat niet meer zo'n belemmering als vroeger. Helicopters worden ingezet als vliegende tanks. De Russen passen de tactiek van de verschroeide aarde toe en gaan meedogenloos te werk. Ondanks de heldenmoed van de Afghaanse verzetsstrijders ziet het er voor hen somber uit.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen