Vorstelijke echtverhintenissen en problemen in de politiek.

Al wie Van Raalte uit zijn publikaties kent, zal weten dat hij altijd weiverantwoord schrijft. Een snuffelaar op het gebied van de 'historie en ihet staatsrecht, vindt hij overal gegevens van belang.

Naar aanleiding van de verwikkelingen rondom de betreurenswaardige verloving van prinses Irene heeft hij zich verdiept in de problemen die zich in 't verleden hebben voorgedaan bij de verschillende gelegenheden dat er aan een vorstelijke echtverbintenis gedacht werd in ons land. In het biezonder schenkt hij aandacht aan de moeilijke gevallen: dat van het beraamde huwelijk van erfprins Willem — 1814 — met de Engelse prinses Charlotte, dat van diens zuster Marianne en prins Gustaaf, pretendent naar Zwedens troon, en het zo tragische geval van kroonprins

Willem, oudste zoon van onze laatste koning, die de vervulling van zijn grootste wens door tegenwerking van zijn vader niet verkrijgen kon.

Zoals gewoonlijk bij Van Raalte, treft men ook in deze studie allerlei gegevens uit archieven aan die nog niet eerder zijn bekendgemaakt, Met name moet men hierbij voor de publikatie van de brief die onze laatste kroonprins Willem aan zijn vader schreef, de schrijver van dit boekje dankbaar zijn.

Valt dus het historisch overzicht ten zeerste te waarderen, niet eens zal men het zijn met de „Conclusies" die de schrijver trekt. Hij toeh is van mening dat het van een vals historisch denken zou getuigen, als men < het betreuren zou wanneer in Nederland een Katoliek — lees: Roomse — koningin of koning worden zou. Mlaar de traditie der Oranjes gaat toch niet in deze richting. Men denke slechts aan 1688! Voor recensent is het zelfs zo dat het Oranjehuis zichzelf zou opheffen, indien het helemaal verroomsen zou! Hierover valt met schrijver echter niet te praten: Erasmus is voor hem een Nedei-lands symbool! Men kan evenwel ontzag voor de geleerdheid van Erasmus hebben, maar toch absoluut niet trots op deze Nederlander zijn, omdat men namelijk zijn levenshouding te verwerpen vindt. Op bladzij veertig worden de beginselen der S.G.P. vreemd aan 'het eohte Nederlandse geestesmerk genoemd. Natuurlijk, als dit geestesmerk door iemand als Erasmus wordt bepaald!

Schrijvers Nederlands is lang niet onberispelijk. Bar lelijk is „gemoeid gaan met", op bladzij 1, in regel 7 onderaan, en nog een keer op bladzij 37, regel 9. Onmogelijk is voorts, op bladzij 11, de regels 12 en 13 onderaan, „dat met zijn ouders eveneens zijn zuster blij waren", terwijl op bladzij 25, regel 5, vóór „toestemming" een woord — „gevraagde"? — moet zijn uitgevallen. Tenminste, anders is ook dit een absoluut onmogelijke zin.

De bijlage „De twaalf conform de grondwet goedgekeurde huwelijken" is op één punt minder juist: de „zuster" moet de „dochter" zijn, in nummer 5!

Men zal dit boekje, ondanks de bezwaren die men tegen de „Conclusies" hebben moet, met veel genoegen lezen. Historisch en staatsrechtelijk bevat het belangwekkende gegevens. Bovendien belicht het aktuele vragen vanuit het verleden inzichtgevend. Daarom schaffe men zich deze studie tot zijn lering aan!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen