UIT DE LEKTUURMAND

r BESTAAT HET „MOEDERINSTINCT" NIET?

Volgens een NVSH-studie bestaat een dergelijke aangeboren gesteldheid niet. (NVSH is Nederlandse Vereniging voor Sexuele Hervorming). Volgens het onderzoek waarop deze studie gegrond is, is dit z.g. moederinstinct een aangeleerde voorkeur.

Nu ben ik niet erg gelukkig met het woord „instinct". Dat klinkt me te zakelijk, te biologisch ook. Ik wil liever spreken van het „verlangen naar moederschap" dat zijn grond vindt in een aangeboren dispositie (gesteldheid) van de vrouw.

Duidelijk merken we in genoemde studie de invloed van feministische opvattingen omtrent huwelijk en gezinsvorming. In wezen wijst het feminisme (het streven de maatschappelijke rechten van de vrouw uit te breiden) de ongelijkheid van man en vrouw, het verschillend zijn van beiden, met zoveel woorden af. Daarmee wordt' een reëel verschil, dat wortelt in de schepping, driest ontkend. Van een bestemming van de vrouw, naar Gods beschikking, als moeder in het gezin, wil men niet weten. Niet de Heere, door middel van Zijn Woord, maar de vrouw zelf zal uitmaken wat zij wél en niét wil!

Wanneer men de korte samenvatting van genoemde studie leest, zoals die te vinden is in de NRC van 14 dec. jl., stuit men telkens op zulke onschriftuurlijke uitspraken. Een voorbeeld: „Moderne huwelijkspartners zouden meer liefde en aandacht van elkaar verwachten, hetgeen bij aanwezigheid van Mnderen in het gedrang zou komen".

Wat zegt u van zo'n stelling, lezer of lezeres? Is dit niet in flagrante strijd met de ervaring van duizenden osuders? Wat zeg ik: het is regelrecht in strijd met wat we lezen in de aandoenlijke geschiedenis in 1 Sam. 1. De Bijbel tekent ons daar een kinderloos echtpaar, Elkana en Hanna, die elkaar oprecht lief hadden. Maar de liefdevolle zorg van haar man en zijn attenties voor haar kunnen het gemis van kinderen niet vergoeden. Zelfs niet zijn ontroerende vraag: „Ben ik u niet beter dan tien zonen? "

Dat is andere taal dan wat de NVSH ons tracht wijs te maken. Dit voor beeld van Hanna staat niet op zichzelf. De hele Bijbel door wordt over de kinderzegen in deze trant gesproken. Het is opmerkelijk dat de Schrift zovele treffende voorbeelden geeft van kinderloze echtparen die de Heere vurig smeekten om een kind. Denk o.a. aan Abraham en Sara, Izak en Rebecca, Manóah en z'n vrouw, Zacharias en Elizabeth.

Ons huwelijksformulier eindigt met de 128ste psalm. Duidelijk wordt daarin gesproken over de kinderzegen in het huwelijk, gelijk dat ook op andere plaatsen te vinden is, bijvoorbeeld Ps. 127 : 3: „Zie, de kinderen zijn een erfdeel des Heeren, des buiks vrucht is een beloning". Het geeft wel te denken dat sommige kerken dit slot van ons huwelijksformulier hebben weggelaten. Waarom? Is dat soms niet meer „van onze tiid? " Te ouderwets?

Ik kan onze moeders en meisjes niet genoeg waarschuwen voor de onschriftuurlijke en in wezen goddeloze beschouwingen zoals ik die hierboven signaleerde. Deze feministische denkbeelden dringen als een schoonschijnend, smakelijk vergif onze christelijke gezinnen binnen om die gezinnen hun basis, d.w.z. het bevel des Heeren krachtens scheppingsordinantie, indien mogelijk te ontnemen. Laten we, ook voor huwelijk en gezinsleven, Gods Woord als richtsnoer handhaven, en geve de Heere uit genade onze mannen en vrouwen daarnaar te handelen en te wandelen. Dat zou strekken tot eer van God en tot welzijn van onze maatschappij.

G.

Kpj.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen