Buikpijn en geen eetlust

Paultje is een gezonde peuter, die ik maar weinig zie. Zijn moeder heeft een paar keer terloops gevraagd, terwijl ze voor zichzelf kwam, of het kwaad kon dat haar zoontje Paul wel eens buikpijn had.
„Af en toe, dokter, soms een uurtje, en dan is het weer over. Behalve een paar algemene opmerkingen kun je er dan geen zinnig woord over zeggen. Ze moet maar eens met Paul langskomen.
Trouwens, het is nog gevaarlijk ook. Ik moet altijd denken aan die huisarts die terugkwam van vakantie. Een patiënte die met haar hondje langskwam, vroeg hem of het kwaad kon dat haar dochtertje koorts had. 'Nee, kinderen kunnen zoveel hebben, geef maar paracetamol'. Later is deze huisarts veroordeeld: hij gaf een medisch advies zonder het kind na te kijken.
Ze bleek hersenvliesontsteking te hebben.

Paultje wordt nagekeken. Hij ziet er gezond uit, misschien wat bleek.
Hij heeft een bolle buik en in zijn linker onderbuik is een hobbelige, vaste, niet pijnlijke weerstand te voelen. Bij nader onderzoek blijkt ook zijn endeldarm vol harde brokken ontlasting te zitten. „Ik denk dat de dikke darm van Paul vol met ontlasting zit. De klachten die hij heeft en het feit dat er nog zoveel harde ontlasting in zijn darmen aanwezig is, wijst op obstipatie.
„Zou hij daarom zo slecht eten, dokter?'' „Jazeker, als de darmen vol zitten, heb je geen honger meer.''

Obstipatie komt veel voor bij kinderen. Het probleem kan zich verschillend presenteren. Wanneer een kind twee of meer van de volgende vier symptomen heeft, moet u eraan denken:
1. Minder dan drie keer per week ontlasting.
2. Bruine vegen in het ondergoed of in de broek drukken.
3. Veel ontlasting in één keer, terwijl het de andere keren om kleine hoeveelheden gaat.
4. Hobbelige weerstand in de buik of een volle endeldarm.
Zeker in de leeftijd van twee tot drie jaar komt obstipatie vaak voor. Het is de leeftijd van nee, zelf doen en vasthouden. Dit gebeurt vaak letterlijk met de ontlasting.
Door het langdurig ophouden van de ontlasting zet de dikke darm erg uit en wordt de ontlasting droog en hard. Door het uitzetten van de darm wordt deze slap en wordt de ontlasting toenemend trager getransporteerd, waardoor deze ook weer harder wordt. Kortom er is sprake van een vicieuze cirkel.

„Wat moet ik eraan doen dokter?'' In de eerste plaats het dieet aanpassen: veel drinken, probeer minstens 1,5 liter vocht per dag te geven, vruchtensappen helpen ook goed. Daarnaast moeten kinderen op vaste tijden op het toilet gezet worden, of er nu wat komt of niet.
Niet constant ophouden. Beloon het kind voor het proberen. Bijvoorbeeld gedurende vijf minuten na het warme eten op het toilet. In de derde plaats kan een onschuldig laxeermiddel gegeven worden. Alle laxeermiddelen die de darm prikkelen, werken op den duur averechts: de darm wordt uit zichzelf luier. Pas na prikkeling komt deze op gang.

Dus geen bisacodyl en dergelijke, wat bij de drogist te koop is.
Meestal wordt lactulosesiroop gegeven. Bij een kind van vier geef je twee keer per dag 20 ml. Dit is een ruime hoeveelheid, maar vaak wel nodig om de vicieuze cirkel te doorbreken. Belangrijk is om hiermee langdurig (maanden) door te gaan.
Daarna (na bijvoorbeeld drie tot zes maanden) langzaam afbouwen.
Met Paultje gaat het weer goed. Met bovengenoemde maatregelen eet hij weer als een dijker en zijn onderbroeken vertonen geen sporen meer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen