John Bunyan (5)

Een minder bekend boek van een bekend schrijver

Tekstverwijzingen

Verwijzingen naar teksten uit Gods Woord komen in beide boeken in grote getale voor.

In de „Christenreis" wordt 354 keer naar een tekst verwezen. Uit het Oude-Testament 146 maal, uit het Nieuwe-Testament 208 maal.

In de „Christinnereis" is dat beduidend minder: totaal 145 maal, waarvan 75 uit het Oude-en 70 uit het Nieuwe-Testament.

Een onderverdeling van het aantal tekstverwijzingen uit de verschillende Bijbelboeken, ziet er als volgt uit:

de „Christenreis" Genesis 10 Psalmen 27 Spreuken 18 Job 13 Profeten 46 Evangeliën .... 54 Brieven 123 Handelingen.. 7 Openbaring... 24 rest 32

de „Christinnereis" Psalmen 12 Spreuken 13 Profeten 17 Evangeliën 25 Brieven 33 Handelingen 7 Openbaring 5 rest 33

Twee dingen zijn duidelijk: Bunyan had een fabelachtige Bijbelkennis en: de „Pelgrimsreis" is bijbels gefundeerd.

Het land Beulah

Al verder reizend komen de pelgrims in het land Beulah. Ook Christen was in dat land geweest, want ieder die op weg is naar de Hemelstad, komt door Beulah.

In dit land schijnt altijd de zon, dag en nacht. Kenners van de grondtaal van de Bijbel verklaren dat de naam Beulah heenwijst naar Jesaja 62 : 4: Uw land zal genaamd worden: het getrouwde". Beulah is: bruidsland" of „het getrouwde land".

In dit grensgebied wordt de voorsmaak genoten van de hemel. Vermoeiend was de pelgrimsreis, vol gevaren en ontberingen. Maar hier wordt rust genoten. Ze mogen vruchten eten van het hemelse land.

Vanuit de verte klinken hemelse klokken. Ook wordt trompetgeschal gehoord. Langs de straten trekken vele pelgrims. Ze zijn op weg naar de doodsrivier. Aan de grens van Beulah zijn Engelen. Zij wachten de pelgrims op, om hen straks veilig door de rivier te geleiden.

„In dit land", schrijft Bunyan, „hoorden of zagen zij niets dat hun ook maar in 't minst verdriet deed of hen hinderde, alleen toen zij het water der rivier waar zij doortrekken moesten, proefden vonden zij de smaak eenigszins bitter voor het gehemelte, maar de nasmaak was zoet. Er was daar ook een gedenkboek. Het bevatte de namen van de pelgrims, die er vroeger waren geweest en een verhaal van hun roemruchtige daden. Men sprak er over, dat voor sommigen de doodsrivier zó uit-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen