De taal van de dieren

Mij spreekt de bhmme een tale. Mij is het kruid beleefd, Mij groet het altemale, wat God geschapen heeft, zong Guido Gezelle. Dat is een mooi en ontroerend gedicht, maar het blijft een gedicht. De bloemen spreken natuurlijk niet echt en zeker geen taal en dat groeten moeten we ook met een korreltje zout nemen. We kennen wel knikkende uogelmelk en andereplantennamen met knikken erin, maarofdie nu juist beleefd het hoofd bogen als Guido voorbijkwam? Indirect heeft hij natuurlijk gelijk, zelfs dode dingen kunnen een mens aanspreken, een beeld, een schilderij, een huis. Hoe staat het nu met de dieren, hebben die een taal? Jazeker, elk dier dat geluid kan voortbrengen mag verondersteld worden daarmee iets te willen zeggen. Onder elkaar zullen zij het best verstaan, denkt u maaraan de alarmroep van de merel als er een kat in de tuin komt.

Vogeldialect
Ook meeuwen laten zich geducht horen. Het eigenaardige is, dat zij als ze voedsel in de gaten krijgen een soort doodskreet laten horen om soortgenoten af te schrikken. Nog steeds hebben zij niet begrepen datze die andere meeuwen daarmee juist attent maken op dat voedsel. Wist u overigens, dat er onder vogels ook dialecten bestaan? Merels uit een stad hebben een andere 'taal' dan bosmerels. Bijen hebben ook een taal, met gebaren. Zij weten door een bepaalde manier van dansen exact aan te geven waar nectar te halen is, in welke richting en op welke afstand. Misschien hebt u inmiddels gedacht aan papegaaien, die toch ook spreken kunnen. Ja, maar die hebben geen taal, maar kunnen alleen -zoals de "Bond tegen het vloeken" terecht opmerkt— napraten. Door oefening weten zij bepaalde klanken na te bootsen. Er zijn ook andere vogels die daar zeer bedreven in zijn.

Spreeuw-conducteur
Van spreeuwen is bekend dat zij niet alleen allerlei andere vogels kunnen nadoen, net als de spotvogel, maar ook een piepende kruiwagen en zelfs het geluid van een fietspomp. Aan een spreeuw is dus te horen in welke buurt hij opgegroeid is, bij een boerderij, in een bos of in de stad. Berucht is de spreeuw die het fluitje van een conducteurnadeed, waardoor de tram soms te vroeg wegreed. Kennissen van mij hadden een beo die "In een blauwgeruite kiel" wist te fluiten. In een vogelpark in Clère (Frankrijk) heb ik een beo gehoord, die telkens "Au revoir" riep. En precies op het moment dat je zijn 'appartement' verliet. En dichterbij huis: ook kauwen schijnt men praten te kunnen leren. En om met dichters te eindigen, ze kunnen vogels veel eigenschappen toedichten, maar het blijven hun eigen gedachten en beslist niet de taal van vogels.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen