Generale Synode

5

Er kwamen in de laatste vergaderingen van de synode 1971/72 nog belangrijke zaken aan de orde. Enkele daarvan vragen hier onze aandacht.

Daar was de kwestie van de nieuwe psalmberijming. De vorige synode had deze aan de kerken ter beoordelmg gegeven. Verschillende kerken gingen zonder meer tot gebruik van deze berijming over. Andere kerken waren voorzichtiger. Zij waren mogehjk wel vóór de nieuwe berijming, maar bewandelden de kerkelijke weg en wachtten de uitspraak van de synode af. De pennen kwamen in beweging. Ds. Tanis schreef in ons blad verschillende artikelen over Het lied in de eredienst. Later verschenen deze artikelen aangevuld in een brochure, die gretig aftrek vond. De deputaten spraken hun oordeel uit. Vele kerken brachten bezwaren in. Er kwamen ook bezwaren van de kant van meerdere vergaderingen.

De synode heeft er lang en breed over gesproken en is tenslotte tot een uitspraak gekomen. In De Wekker vinden we een uitvoerig verslag. Er waren enkele voorstellen. Het eerst kwam in stemming het voorstel om geen uitspraak te doen t.a.v. de psalmberijming, die moet worden gebruikt. We nemen hier over wat de verslaggever in De Wekker schrijft:

„Nadat bij zitten en opstaan gestemd was bleek dit voorstel te zijn aanvaard met 23 stemmen tegen en 27 stemmen voor. (Er waren die middag geen 52, maar 50 afgevaardigden) .

Er ontstond enige verwarring toen een afgevaardigde verklaarde verkeerd te hebben gestemd per vergissing.

Uit de synode kwam toen het voorstel opnieuw te stemmen. Maar dit werd verworpen. De stemming was wettig geweest. Er gebeurt niets bij geval. Door aanname van voorstel kwamen de andere voorstellen met meer in stemming. De synode heeft dus geen uitspraak gedaan t.a.v. de psalmberijming, die moet worden gebruikt.

Het is niet juist om te zeggen, dat de synode de nieuwe psalmberijming heeft vrijgegeven. Dat zou een positieve uitspraak betekenen en inhouden, dat de synode toch een oordeel over een psalmberijming had uitgesproken. Dit heeft de synode met gedaan. Maar deze uitspraak betekent practisch wel, dat de kerkeraden de berijming kunnen laten zingen, die zij willen. De verantwoordelijkheid van de kerkeraden wordt op deze wijze vergroot.” Tot zover de verslaggever. In een artikel „Rondom de kerk” in het Kerkblad voor het Noorden lezen we:

„In de dagbladen en „de Wekker” heeft men reeds kunnen lezen wat de beslissing van de generale synode is geweest over het gebruik van de nieuwe psalmberijming. De synode heeft geen uitspraak gedaan in positieve of negatieve zin. Ze heeft niet gezegd: u kunt haar gebruiken en evenmin u moet haar niet gebruiken. Zij heeft de beslissing over het gebruik overgelaten aan de kerkeraden. Dat is niet officieel uitgesproken, maar daar komt de uitspraak van de synode in het licht van de besprekingen op neer.”

Tot zover dit artikel. Het is duidelijk, dat de synode geen leiding gegeven heeft, dat wil zeggen: geen leiding in een goede richting. Met het gevolg, dat we hier weer een punt hebben, waarin de kerken twee richtingen uitgaan. Sommige gemeenten zullen van de open deur gebruik maken om de nieuwe berijming in te voeren, voorzover zij dat al niet hebben gedaan. Andere zullen daarvoor terugdeinzen, omdat de bezwaren daartegen voor hen overwegend zijn.

In vele gemeenten is zo weer olie op het vuur geworpen, dat daardoor hoog kan oplaaien. In gemeenten, waar men tegen de invoering is zijn vaak opposanten, die proberen voor nieuwigheden meer aanhang te krijgen en zo allerlei onrust veroorzaken. In gemeenten, waar men min of meer vlot denkt aan of overgaat tot invoering van de nieuwe psalmberijming komt het behoudende deel, voorzover dat nog gevonden wordt, nog meer in de knel.

Eén van de lezers van ons blad schreef enkele weken geleden omtrent deze aangelegenheid. We nemen uit zijn brief het volgende over: „ … ik geloof, dat er wat deze kwestie aangaat zo'n behoefte aan is, dat men goed wordt voorgelicht, zodat ook vele gemeenteleden met geslingerd worden tussen ongegronde vooroordelen en valse hartstochten.

Het is toch een levensbelang voor de gemeente, dat ze volledig verantwoorde en betrouwbare liederen zingt? Zou het met kunnen zijn, dat vele gemeenteleden nog gerust zijn en nog hun stem niet menen behoeven te verheffen, juist omdat ze niet weten, welke nieuwerwetse, vaak ongerelormeerde opvattingen en gedachten erin verwerkt zijn?

Ik denk wel eens, dat het welzijn van onze kerken, de Chr. Geref., ernstig zal schade lijden, als deze oecumenische bundel bij ons (meer) ingang gaat vinden. Het zal onze kerk nooit ongemerkt voorbijgaan, het zal (meer dan nu reeds het geval is) verdeeldheid brengen ofwel vergroten. De vrucht van een principieel en schriftuurlijk onderricht zal een éénstemmig ja of een éénstemmig neen moeten brengen. Ik weet, dat dit niet mogelijk is, nu het al zover is, maar een waarschuwende stem zal misschien groter onheil mogen verhoeden.

… Ik ben lid van de kerk van … , maar ik kan u wel zeggen, dat het beslist geen kwaad kan, als men ook naar dit geluid (bedoeld wordt de brochure van Ds Tanis: Het lied in de eredienst) eens zou willen horen. Ook meen ik, en dat is de eigenlijke reden van mijn schrijven, dat er zelfs wel behoefte is aan een dergelijk onderwijs, en dat er velen daar zijn, die erg graag zouden kennisnemen van het gebodene … Mogelijk kan … (dit) in … nog een heilzame werking hebben, waardoor mogelijk een noodlottige stap nog kan verhinderd of anders: teniet gedaan worden. Gelooft u mij: de nood is hoog.”

We menen er goed aan te doen dit door te geven. Het is van belang, dat de ogen opengaan voor de grote gevaren, die hier van alle kanten dreigen. Ook hier geldt het woord van de Heere Jezus: waakt!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen