ATTENTIE NORMAAL - ABNORMAAL

Op allerlei terreinen van het leven gebeuren er thans vreemde dingen. Zó vreemd zelfs, dat de uitdrukking wel wordt gehoord: „maar dat is niet normaal meer”.

Niet normaal meer: de dwaze klederdracht van vrouwen en meisjes; de langharig en niet werkende, maar wel „op de Dam” slapende jeugd; de orderverstoorders, brandstichters en stenenwerpers; de vrije sexuiting en pornografie verspreiding; de studentenrellen, van niet studerende en toch door het rijk ondersteunde studenten; het charteren zelfs van kerken en leslokalen voorz.g.n. vrije meningsuiting…

Niet normaal meer: de ontheiliging van de meest heilige dingen; het roekeloos omspringen met het heilig Woord van God, tot zelfs op de toneelvloeren toe; de ontheiliging van de sakramenten; open avondmaalstafels voor heel het gezin, en voor ieder die maar wil; avondmaal vieren niet alleen in een ongepaste kledij, maar zelfs zónder enige kleding, zo werd in Amerika het avondmaal bediend aan een echtpaar, dat zich eerst geheel had ontkleed… naakt aan de avondmaalstafel, maar toch werd het brood en de wijn uitgereikt…

Niet normaal meer: de vrijheid die al meer wordt getolereerd in de kerken; de miskenning van het gezag, het spotten met het ambt, en met de ambtsdragers, de overdreven aksentuering van de z.g.n. „zielszorg” voor de jeugd en de eenzijdige aksentuering van de tweede tafel der wet, zonder voldoende aandacht te schenken aan de éérste tafel der wet…

Wij zouden zo voort kunnen gaan. De verwarring neemt meer en meer toe. niet alleen in de wereld maar ook in de kerk. Zó ver is het zelfs gekomen, dat men het onderscheid niet meer kent tussen: normaal en abnormaal!

Laatst werd in verband met de ongeregeldheden op „de Dam” een interview afgenomen aan verschillende voorbijgangers, die de vraag moesten beantwoorden: wat is normaal en wat is abnormaal?

Ontstellend was de beantwoording, die schier door allen werd gegeven.

De één sprak in de zin van: hier valt geen vaste lijn te trekken, wat vandaag normaal is, is morgen abnormaal!

De ander sprak in de zin van: dat moet ieder voor zichzelf maar uitmaken, het normale en het abnormale moet zich aanpassen aan de ontwikkelingen die er zijn in het volksleven! Alles bleef hangen in het vage, in het algemeen denken van de mens. De vaste lijn tussen het normale en het abnormale werd niet ontdekt.

Zou hier niet een van de grote oorzaken liggen van de grote verwarring in onze tijd? Men weet het niet meer, men ziet het niet meer, omdat men de vaste lijnen van het Woord van God terzijde heeft gesteld. Zij hebben Mijn Woord verworpen — zegt de Heere — wat wijsheid zouden zij hebben?

Dan wordt al onze menselijke wijsheid dwaasheid, en graven wij zelf liet graf van onze samenleving in de wereld en in de kerk!

De normen voor heel het leven heeft de Heere in Zijn Woord gegeven.

Dat Woord moet richtsnoer zijn voor het burgerlijke, en voor het kerkelijke leven, alsook voor ons persoonlijk leven.

Helaas staat onze tijd in het teken van het loslaten, of van het losweken van het Woord van God. Men aanvaardt het Woord van God óf helemaal niet meer, óf men geeft aan het Woord van God een zodanige uitleg dat men er alle kanten mee uit kan. Dan spreekt men nog wel over het Woord, maar men stelt zichzelf in zijn kritisch denken boven het Woord! Dan is uiteindelijk God niet meer aan het woord, maar dan is de mens, die zijn eigen weg uitstippelt, die zijn eigen visie gestalte geeft, aan het woord.

Waar wij dan uitkomen laat onze tijd op schrikbarende wijze zien.

Het „Mene! Mene! Tekel Upharsin!” schrijft een onzichtbare vinger af op de wanden van ons volksleven, en van ons kerkelijk leven, maar… ’t Woord van de Prediker wordt ook in onze tijd bevestigd: „Men maakt maaltijden om te lachen, en de wijn verheugt de levenden, en het geld verantwoordt alles”. Pred. 10 : 19. Zou ’t niet onnuttig zijn dacht ik het verband van dit woord eens na te lezen? Wij lezen in dat verband: „Wee u land! welks koning een kind is, en welks vorsten in de morgenstond eten! Welgelukzalig zijt gij land! welks koning een zoon der edelen is, en welks vorsten ter rechter tijd eten, tot sterkte en niet tot drinkerij. Door grote luiheid verzwakt het gebint, en door slapheid der handen wordt het huis doorlekkende”.

Vooral dat laatste is hier van grote betekenis. Slapheid der handen in het tolereren van alles wat van God en Zijn Woord afwijkt. Slapheid der handen in het toegeven van allerlei normen, die de mens en niet God aan het burgerlijke en het kerkelijke leven stelt, in de ontkrachting van het gezag, in de kritiek op Gods Woord en het belijden van de kerk, maakt het huis lekkende! Dan is het begin misschien maar een enkele druppel maar ’t wordt ten slotte een volle stroom! Het gebinte verrot en het huis valt ineen!

Laten wij in onze vreselijke tijd dan onze roeping verstaan, al zijn wij dan klein in getal, al hebben wij de grote massa dan niet mee, maar „richt weder op de trage handen, en de slappe knieën, en maakt rechte paden voor uwe voeten, opdat hetgeen kreupel is, niet verdraaid worde, maar dat het veel meer genezen worde”.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen