Vragenbus

H. te B. vraagt wat verstaan moet worden onder de „hebbelijkheid des geloofs".

Antwoord: Alle tijden door is er veel twist geweest over het geloof en wat er onder moet worden verstaan. Het is daarom zeer nodig goed te onderscheiden tussen het wezen en de oefening des gelqofs, zowel als tussen het geloof en de gelovige. Het zaligmakende geloof (want hierover gaat het immers) wordt op een bovennatuurlijke wijze in de wedergeboorte door de Heilige Geest in de ziel ingeplant, waardoor de vereniging met Christus tot stand komt. En gelijk de eikel geheel de boom in zich bevat, zo ook heeft het geloof in zijn eerste inplanting alles in zich, wat in de,verdere geloofsoefening door de voortdurende werking des Heiligen Geestes tot het kennen van en opwassen in Christus dient. Welnu onder die plante des geloofs wordt ve^-staan het wezen des geloofs of ook wel genaamd de hebbelijkheid des geloofs, dus het geloofsvermogen, zoals het in de wedergeboorte in het hart wordt ingeplant. Deze „habitus" of hebbelijkheid des geloofs moet echter onderscheiden worden van de „actus" of daden en werking of oefening des geloofs. Het geloof is alzo onderscheiden van het geloven, daar het geloof een planting des Heiligen Geestes is en het geloven echter de werkzaamheid der ziel van degene in wie het geloof is ingeplant. De hebbelijkheid des geloofs of het vermogen des geloofs is, als instrument om Christus te ontvangen, dus lijdelijk, doch wordt echter werkzaam in de daden Van kennen, toestemmen en vertrouwen. Het geloof zelf of het geloofsvermogen, zoals dat in de ziel gewrocht is, blijft en daarin is geen twijfel, doch de werkzaamheden of daden des geloofs zijn niet altijd even krachtig en de gelovige is dan ook menigmaal aan vele twijfelingen- onderworpen, wijl het ingeplante geloof niet altijd overheersend werkzaam is. Comrie in zijn Gat., alsook Ds G. H. Kersten in zijn Dogmatiek wijzen er zo duidelijk op, dat de hebbelijkheid of het vermogen des geloofs door de Heilige Geest volmaakt in de ziel wordt ingestort, doch dat het geloof in de daden eerst dan de volkomenheid bekomt, als de dingen, die God ons van de weg der zaligheid ontdekt, „dadelijk", d.i. met bewustheid en verzekerdheid der ziel gekend worden. Immers er is onderscheid, hoewel niet in wezen, doch wel wat de oefening betreft, tussen het toevluchtriemend geloof en het verzekerd vertrouwen, of anders gezegd tussen het wezen en het welwezen des geloofs. Doch dit onderscheid betekent niet dat aan het wezen of de hebbelijkheid des geloofs iets ontbreken zou of het vertrouwen daarin niet gevonden 2ou worden, al is het dat velen van Gods kinderen ,,zulk een volkomen geloof niet hebben" en in de oefening des geloofs de kracht van dit vertrouwen nog zo missen. Echter hoe zwak het geloof in de oefening van Gods volk ook wezen mag, toch is in elke geloofsoefening iets van die vastheid in de bedekking van de zonde, in de opening van het Evangelie, in het smaken van de liefde en. van de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat. De aard van het nieuwe leven is dan ook naar de volle verzekerdheid des geloofs te staan. Daartoe vermaant ook Petrus, zeggende: Daarom benaarstig u te meer uw roeping en verkiezing vast te maken, want dat doende zult gij nimmermeer struikelen, 2 Petr. 1 : 10.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen