Osteoporose

Osteoporose (osteon=bot; porose= Qpening) is een aandoening die wordt gekenmerkt door het afnemen van de hoeveelheid bot en een verandering in de botstructuur met als resultaat een verhoogde breekbaarheid. In feite het gevolg van een gestoorde balans van aanmaak en afbraak van bot. Tot het 35e jaar maakt ons lichaam meer bot aan dan het afbreekt. Daarna is het precies omgekeerd. Bij vrouwen in de overgang verloopt dit proces sneller. De oorzaak is het wegvallen van oestrogeen (een vrouwelijk hormoon). Of men osteoporose krijgt, wordt grotendeels bepaald door de conditie van de botten rond de leeftijd van 35 jaar. Indien de botdichtheid dan laag is, loopt men een verhoogd risico. Diverse factoren spelen hierbij een rol.

Klachten
Botontkalking begint sluipend en is vaak pijnloos. Klachten kunnen direct een gevolg zijn van een fractuur of als gevolg van houdingsverandering. In de praktijk komen drie soorten botbreuken het meest voor: heupfractuur, polsfractuur en wervelfractuur. Vooral de laatste wordt in de meeste gevallen niet direct herkend. Opeenvolgende wervelfracturen veroorzaken vervorming van de wervelkolom die samengaat met afname van de lichaamslengte. Vanaf het 40e levensjaar krimpt iedereen ongeveer 1,5 cm per 10 jaar. Op het 60e levensjaar is een lengtevermindering van 3 cm normaal. Bij osteoporose kunnen veelvouden van deze lengtevermindering ontstaan tot wel 30 cm in de loop van het leven. Door de toegenomen verkromming raken de onderste ribben de bekkenrand. Vooral in een zittende positie kan dit pijn veroorzaken.

Preventie en behandeling
Meerdere factoren spelen een rol bij de conditie van de botten, variërend van beweging, tot leef- en eetgewoonten en van erfelijkheid tot hormonale invloeden. Het belasten van de botten zorgt voor een betere botstofwisseling. Het is van groot belang regelmatig te bewegen, bijvoorbeeld door te fietsen of te wandelen. De belangrijkste bouwstenen van botweefsel zijn calcium, fosfor en magnesium. Een verkeerd voedingspatroon kan de opname van deze bouwstenen belemmeren. Vooral een verhoogde innamen van verzadigde vetten en eiwitten, bijvoorbeeld te veel vlees, heeft een remmende invloed op de opname van calcium en magnesium. Volwassenen hebben een dagelijkse behoefte aan calcium van circa 800-1000 mg. De rijkste bronnen aan calcium zijn zuivelprodukten, (blad)groenten, peulvruchten, noten en zaden. Belangrijk voor het regelen van de opname en uitscheiding van calcium in ons lichaam is de aanwezigheid van voldoende magnesium. Mensen die vochtafdrijvende middelen gebruiken hebben een verhoogde behoefte aan magnesium. Ook vitamine D is van belang voor de opname van calcium in het lichaam en speelt eveneens een rol in het versterken van de botten. Het UV-licht in zonnestralen zorgt in de huid voor de vorming van actief vitamine D. Dus regelmatig wandelen en fietsen, liefst in de zon. Bij al bestaande osteoporose worden momenteel bisfosfonaten (Actonel, Fosamax) voorgeschreven. Ze zijn bedoeld om verdere afbraak van de botbalkjes tegen te gaan en het herstel ervan te bevorderen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen