Bestrijding ratten nu

Volgens ir. W. G. Bleyenberg, secretaris van de commissie muskusrattenbestrijding, is er geen reden om in paniek te geraken, maar is het wel een bittere ncxjdzaak dat de volledige aandacht op het hart van Holland wordttoegespitst. Hij geeft toe dat de laatste jaren de muskusrat terrein heeft

Rat blijft steeds meer oprukken
(Van onze regioredactie) Steeds wordt het weer op allerlei manieren aan de burgerij duidelijk gemaakt: er moet meer geld worden uitgetrokken voor de bestrijding van muskusratten. Extra mankracht is nodig om de kaden en dijkjes, waaraan ons landje zo rijk is, voor instorten te behoeden.

Er is een speciale commissie muskusratten bestrijding met vertegenwoordigers van het ministerie van Verkeer en Waterstraat en van Landbouw en Visserij, die als taak heeft het gevaar dat deze dieren met zich brengen te stuiten.

Wat zijn eigenlijk muskusratten? De - in de volksmond ook wel bisamratten genoemde - dieren zijn tien jaar geleden voor het eerst in Nederland gesignaleerd. Het beest dat door zijn grootte erg eng overkomt heet officieel Ondatra Zibethicus. Mèt staart kan de bisamrat 60 centimeter lang worden en een gewicht van anderhalve kilogram bereiken. De staart, die bijna de helft van deze lengte uitmaakt, is wel het meest opvallende kenmerk. Alle in Nederland levende zoogdieren hebben een ronde staart; die van de muskusrat is zijdelings afgeplat. meest onverwachte momenten landbouwmachines en vee wegzakken. Ditzelfde geldt voor verkeerswegen, terwijl de muskusratten ook schade aanbrengen aan netten en fuiken. Tenslotte is gebleken dat praktisch alle land- en tuinbouwgewassen op het menu van de muskusrat kunnen voorkomen.

Rattenvangers

Om de muskusrat te bestrijden zijn iedere dag meer dan zestig rijks- en provinciale rattenvangers in de weer. Ze worden bijgestaan door vangers van waterschappen en particulieren (volgens de wetgeving is een ieder, die een muskusrat vangt, vindt of de aanwezigheid ervan vermoedt, verplicht om hiervan kennis te geven. Voor een gevangen muskusrat wordt een premie van vi^f gulden betaald). Voor het vangen wordt jaarlijks rond de vijf miljoen gulden door Verkeer en Waterstaat uitgetrokken.

Een toename van het aantal muskusrattenvangers leidt evenwel niet altijd tot het gewenste resultaat. Bij een ongebreidelde groei zullen de kosten boven de baat uitstijgen. „Het bestaande apparaat moet zo rendabel mogelijk werken en de groei kan niet altijd door blijven gaan", aldus ir. Bleyenberg. „Daarom wordt er al jaren naar alternatieven gezocht."

Onderzoek

In opdracht van het ministerie is men bij TNO recentelijk een onderzoek begonnen naar het bestrijden van de muskusratten met behulp van lokstoffen. Gedacht wordt aan steriliseren en dergelijke. ,,Tot nu toe werden alleen vrij klassieke vangmethoden zoals klemmen gebruikt. Onderzocht wordt of het mogelijk is deze uit te breiden met bijvoorbeeld gifstoffen. Voorop staat dat het dier niet onnodig veel pijn mag lijden en dat de stoffen geen gevaar opleveren voor andere in het wild levende dieren", zo zegt de heer Bleyenberg.

De laatste tijd wordt ook getracht de bisamratten onschadelijk te maken door gas in de holen te spuiten. Het dier wordt dan verlamd en is korte tijd daarna dood. Ook deze methode verkeert nog in een experimenteel stadium.

Van diverse zijden is de laatste maanden betoogd dat alternatieve methoden hard nodig zijn omdat het vangen van de muskusrat de oplossing niet dichterbij haalt. Zo heeft ir. A. J. Deurloo, medewerker van het waterschap Regge en Dinkel, onlangs gezegd dat meer geld voor onderzoek beschikbaar moet worden gesteld. „Br worden weliswaar honderdduizend stuks van deze dieren gevangen, maar er blijven er zeker evenveel vrij rondlopen", aldus Deurloo.

Explosief

Bleyenberg vindt een dergelijke uitspraak enigszins overdreven. „De organisatievorm van de muskusrattenbestrijding is pas volgend jaar effectief. We weten trouwens niet hoeveel ratten er vrij rond lopen. Juist omdat we het beest bestrijden is de muskusrat nog geen plaag geworden. We weten bovendien hoe het dier leeft. Het plant zich vrij explosief voort. Een paartje kan per jaar wel 12 nakomelingen krijgen, terwijl het dier daartegenover geen natuurlijke vijand heeft."

Bleyenberg is het ook oneens met hen die beweren dat het gevaar van de bisamrat wel meevalt. „Het is waar dat tot op dit moment nog geen grote ramp zoals een dijkdoorbraak hfeeft plaatsgevonden waarbij de muskusrat aantoonbaar de oorzaak was. De burger merkt over het algemeen ook weinig van de aanwezigheid van de dieren. Maar daartegenover staat dat bij een calamiteit ook niet kan worden bewezen dat de gangenstelsels van de dieren niet mede de aanleiding zijn geweest.

Het graven van de dieren blijft levensgevaarlijk, vooral in de boezemkaden in gedeelten van NoordHolland, Zuid-Holland en Friesland. In deze streken wordt het dier ook de laatste tijd gesignaleerd.

We kunnen geen gebieden afgrendelen, omdat is gebleken dat de muskusrat via routes door natuurgebieden en zelfs door stromingen van de Noordzee en de Waddenzee verder oprukt. Ons streven is er slechts op gericht om het dier in de kwetsbare gebieden tot een aanvaardbaar aantal terug te dringen."

Ook de burger is betrokken bij het bestrijden van de muskusrat, ledere aangebrachte rat levert een beloning van vijf gulden op. Ir. Bleyenberg vindt een verhoging van Een met zandzakken afgesloten stuk dijk. Deze dijkdoorbraak was mede het gevolg van de aantasting door muskusratten. Ongeveer 20 hectare land kwam bij deze doorbraak onder water te staan. deze premie weinig zinvol. „We moeten oppassen dat het niet in de commerciële sfeer wordt getrokken. Ook voor het verkopen van de huidjes hebben we nooit iets gevoeld. Over het algemeen draagt het vangen van de dieren door burgers weinig toe aan het geheel. Momenteel zijn we bezig andere regelingen te ontwerpen. Daarbij wordt in ieder geval niet gedacht aan een verhoging van de premie." Ondermijnde en uitgespoelde oeverkanten veroorzaakt door de • activiteiten van muskusratten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen