Elia naar Zarfath

(4)

Goddeiyke zegeningen

1 Koningen 17 : 8-16.

Wat een rijke zegeningen mogen Elia, de weduwe en haar zoon in Zarfath genieten. Terwijl men overal vergaat van de honger, ontbreekt hen niets. Zo zorgt nu de Heere. Zo zorgt Hij nog. Met het oog daarop mocht David zeggen: De Heere is mijn Herder, mij zal niets ontbreken (Psalm 23). In het huis van die weduwe is geen gebrek. Vertrouwden wij toch meer op de Heere. Helaas, er is zoveel ijdele zorg, die ons van het heilspoor doet dwalen. Hielden wij toch meer het oog op God gericht. Helaas, wij zien zoveel op de omstandigheden, waardoor ons alle moed ontnomen wordt.

Daarnaast is er voor de weduwe van Zarfath de zegen, dat zij een man Gods onder haar dak mag hebben, dat wil zeggen, dat het levende Woord Gods in haar woning is. Wat zal haar ziel vele zegeningen ontvangen hebben door de onderwijzende woorden van de profeet. Wat zal zij de kracht ervaren hebben van de gebeden, die hij onder haar dak opzond naar boven. Zeker, wij mogen van kinderen en knechten Gods geen afgoden maken, maar de omgang met Gods volk kan tot een bijzondere zegen zijn. Gods kinderen kunnen geen mensen bekeren, dat is Gods werk alleen, maar als wij van nabij zien, wat het leven in de vreze des Heeren betekent, dan kan dat tot zegen zijn en ons jaloers maken op het goed, dat de Heere heeft weggelegd voor degenen, die Hem vrezen.

Meel en olie

"Het meel van de kruik werd niet verteerd en de olie van de fles ontbrak niet, naar het Woord des HEE­ REN, dat Hij gesproken had door de dienst van Elia." (vers 16). ledere dag is er genoeg meel en iedere dag is er genoeg olie. Maar laten wij ook hoger zien en opmerken welke heenwijzing wij hier aantreffen. In het meel zien wij een heenwijzing naar Christus, het stervende tarwegraan (Joh. 12 : 24). Christus is gemalen tussen de molenstenen van de toorn en het recht Gods, opdat Hij voor schuldige zondaren zou zijn het Brood des levens. Als wij in Lev. 2 lezen over het spijsofFer van meelbloem, dan wijst dat offer ons op Christus, zoals al de offers van het Oude Testament op Hem wijzen.

Daarnaast is olie in de Heilige Schrift een symbool van de Heilige Geest. Nu zijn Elia en de weduwe met haar zoon niet in het leven gehouden door meel alleen, ook niet door olie alleen, maar door meel en olie samen. Zo is de olie des Geestes nodig om te proeven van het Brood des levens. De Heilige Geest neemt het uit Christus en past het toe aan het zondaarshart. Wij hebben niet alleen het meel van het werk van Christus nodig, maar ook de olie van het werk van de Heilige Geest. Het geestelijke leven wordt gewerkt en in stand gehouden en geoefend vanuit het werk van Christus door de Heilige Geest. Door die Geest leren wij onze diepe verlorenheid kennen en worden wij het waardig tussen de molenstenen van Gods heilig recht vermalen te worden. Maar door diezelfde Geest worden wij ook als rechteloze zondaren geleid tot de volkomen Zaligmaker om door Hem gevoed te worden ten eeuwigen leven. In het huis van de weduwe van Zarfath hebben zij geen ogenblik honger geleden en wie van het Brood des levens leert eten, zal nimmermeer hongeren.

De volheid in Christus

In het huis van de weduwe heeft men geleefd van het wonder. ledere dag opnieuw was er weer meel in de kruik en olie in de fles. Doet ons dat niet denken aan de wonderbare spijziging v/aarvsin wij lezen in Matth. 14 : 19-20? Door een goddelijk wonder waren vijf broden en twee visjes genoeg voor een grote schare! En hier hetzelfde: oor een wonder is een beetje meel en een beetje olie genoeg voor vele dagen. De God van het Oude Testament is Dezelfde als de God van het Nieuwe Testament, Die dezelfde wonderen verricht. En Hij blijft Dezelfde, Die het Zijn strijdend Sion toeroept: k de Heere worde niet veranderd en daarom zijt gij, kinderen Jakobs, niet verteerd. In Hem vindt Gods kerk genoeg om alle nooddruft naar ziel en lichaam te vervullen. Uit Zijn volheid ontvangen behoeftige en hongerige zondaren genade voor genade (Joh. 1 : 16). En hoe vaak zij ook mogen komen met hun lege kruiken en hun lege flessen, er is altijd bij Hem genoeg. Dan behoeven hongerige zielen, die schreeuwen in hun nood en dood om een kruimeltje genade, niet te vrezen, dat er bij God in Christus enig tekort is. Er is nog nooit één kind van God van honger omgekomen.

De beproeving in de zegen

Er liggen in dit Schriftgedeelte nog meer lessen. Immers in de zegen, aan Elia en de weduwe geschonken, ligt een beproeving. Zij krijgen per dag genoeg. Zij moeten uit het geloof leren leven, elke dag. Als in die woning in Zarfath de bange vraag rijst: Nu is er vanmorgen wel genoeg, maar wie garandeert ons, dat er vanmiddag en vanavond weer genoeg zal zijn? , dan is er geen ander antwoord dan de belofte Gods. Zo houdt de Heere Zijn kinderen kort. Hij geeft hen net zoveel als zij nodig hebben, maar ook niets meer. Evenals Israël in de woestijn manna per dag kreeg! Waarom houdt God Zijn volk zo kort? Om hen afhankelijkheid te leren, hen laag bij de grond te houden en hun geloof te oefenen. Als Israël meer manna verzamelde dan voor één dag nodig was, kropen de wormen eruit! Zo is het ook in het geestelijke leven. Als wij een voorraad willen aanleggen van onze geestelijke ervaringen, bevindingen en vertroostingen, dan kunnen wij misschien wel smakelijk overal onze bekering vertellen, maar de wormen kruipen eruit! Die wormen hebben allemaal een naam. Weet u hoe ze heten? Hoogmoed. Zelfbedoeling. Eigenwaan. Eigengerechtigheid. Gelukkig als de Heere ons dan maar kort houdt. Als wij niet meer overhouden dan een lege kruik en een lege fles, die alleen door de Heere vervuld kunnen worden. Dan leren wij dagelijks genade nodig krijgen. Dan kunnen wij niet leven uit hetgeen de Heere ons in het verleden schonk. Zo vallen wij erbuiten en krijgt God alleen de eer.

Dagelijks begenadigd

Elia en de weduwe worden dagelijks begenadigd. Maar zij moeten ook bij de dag leven. Zij krijgen geen kans een voorraad aan te leggen. Hebt u de toepassing al gemaakt? Welgelukzalig wie dagelijks leert toegaan met lege bedelaarshanden naar de troon der genade langs de verse weg van Jezus' bloed. Zo wordt de gemeente Gods dagelijks begenadigd, met manna, hemels brood, verzadigd. Ik weet, ons vlees wil graag grote voorraden. En vlees blijft vlees! Maar laat uw vlees dan maar gekruisigd mogen worden, als u daardoor bij de dag mag leren leven alleen uit Gods hand. Want er is geen beter leven!

Nooit misgegrepen

Wat hebben zij het dan goed gehad, daar in die eenvoudige woning in Zarfath. Geloof maar gerust, dat deze vrouw wel eens in verwondering bij kruik en fles is neergezonken en gezegd heeft: God van Israël, wat zijt Gij goed. Nu heb ik mijn hand al zo vaak naar de kruik en naar de fles uitgestrekt en ik heb nog nooit misgegrepen. Waar het geloofde hand uitstrekt, daar grijpt die hand nooit mis! Wat hebben zij het daar dan goed gehad. Overal honger. Overal de dood. Overal het oordeel. Maar midden in het oordeel is deze drie mensen een Elim bereid. ledere dag opnieuw. Uiteindelijk hebben zij samen mogen leven uit de hand van Christus. Midden in het Oude Testament. Ook al moest Hij nog in het vlees komen. Het Lam is echter al geslacht voor de grondlegging der wereld. Ook voor de kerk van het Oude Testament heeft Hij alles verdiend. In dat Brood des levens, uit de hemel nedergedaald, vinden hongerige zondaren alles voor tijd en eeuwigheid. Terwijl de oordelen woeden, mogen Elia en deze vrouw eten op kosten van het Brood des levens. Maar buiten Christus zult u eeuwig moeten omkomen van honger!

Zeist,

ds. J.J. van Eckeveld.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen