De Christinnereis [1]

Bunyan vertelt hoe hij in zijn droom in gesprek komt met de oude heer Schranderheid. Deze vertelt hem hoe het met Christinne is gegaan na het sterven van haar man. Haar zondige leven komt voor haar aandacht en de vele vermaningen van haar man krijgt ze terug. Vooral die ene uitroep klinkt voortdurend in haar oren: ‘Wat moet ik doen om zalig te worden?’ En… dat alles heeft ook grote invloed op de opvoeding van haar kinderen! Christinne krijgt in een droom een boekrol te zien waarop al haar wegen getekend staan, waardoor het gebed in haar opkomt: Heere, wees mij zondares genadig! Zo wordt ze benauwd van alle zijden. Ze beleeft dat haar man zo gelukkig is, maar zelf staat ze overal buiten. Zo kan de Heere het sterven van een dierbare gebruiken om een mens stil te zetten op zijn zondige levensweg.
In De Christenreis zagen we een man met een pak op zijn rug. Al zien we hier Christinne niet letterlijk met een pak op haar rug de zaak blijft dezelfde: ze wordt ontdekt aan haar zonden, ze staat buiten het geluk van Gods kinderen en roept in haar benauwdheid naar de hemel om genade. Lezer(es), kennen wij daar ook iets van?

Heengewezen

Op een dag krijgt Christinne bezoek van een zekere Verborgenheid. Hij is gezonden vanuit de hemel om de verbrijzelden van geest op te zoeken. Hij mag aan haar, die zich schuldig kent aan Gods heilig recht, de boodschap brengen dat er bij de Heere vergeving is voor de grootste der zondaren. In naam van de Koning mag Hij haar een brief, waar Zijn liefdesgeur vanuit gaat, overhandigen. In die brief wordt Christinne gewezen op de weg die leidt naar de hemelstad om die te bewandelen. Deze Verborgenheid is een heenwijzing naar de Persoon en het werk van de Heilige Geest. De Heilige Geest, Die overtuigt van zonden, ontsluit immers ook een weg ter ontkoming voor een zondaar die een welgevallen krijgt aan de straffen van zijn ongerechtigheid. Hij stort de liefde uit in een schuldverslagen hart en maakt gewillig om de toekomende toorn te ontvlieden.
Zie, daar gaat een wonderlijk gezelschap uit de Stad Verderf. Christinne, haar kinderen en buurvrouw Barmhartigheid verlaten de stad. Steeds meer pelgrims zullen zich bij het gezelschap voegen.
Bunyan tekent als herder en leraar in De Christinnereis vooral de weg van de verschillende kinderen Gods, die er in een gemeente kunnen zijn. Daarom komen ze langs dezelfde hoofdweg, zoals die in De Christenreis getekend is.

Voortgeleid

Voordat we het Huis van Uitlegger binnengaan, zien we Christinne en haar gezelschap staan voor de Poort. Ze overleggen samen hoe ze ooit binnenkomen. Een heilige schuchterheid bezet hun ziel. Christinne zal als oudste eerst aankloppen. De deur blijft echter gesloten. Plotseling begint een hond te blaffen, waardoor er uit angst niet meer geklopt wordt. Hier geen pijlen, maar blaffende honden als listen van satan. Tenslotte toch maar weer aangeklopt, waarop Poortwachter roept: Wie is daar? Een heilig onderzoek wordt ingesteld en al buigend als een rechteloze mag Christinne naderen en wordt zij met de kinderen binnengelaten door de Poort. Maar zie, wie ligt daar voor de Poort? Ach, het is Barmhartigheid! De deur werd voor haar gesloten. En terwijl Christinne voor haar vriendin pleit bij de Poortwachter, klopt Barmhartigheid zo hartstochtelijk dat ze flauw valt voor de Poort. De Poortwachter doet haar open en na nauw onderzoek mag ze binnenkomen als een arme en onwaardige zondares.
Hoe teer tekent Bunyan de onderscheiden wegen die de Heere houdt met de Zijnen als de Heilige Geest hen brengt tot de bevindelijke kennis van Christus. Eén zaak blijkt hier bij allen dezelfde te zijn: ze komen niet zomaar binnen! Naar recht kan de Poort gesloten blijven en dát moeten allen leren, naar de mate dat het de Poortwachter behaagt. In het onvoorwaardelijk buigen onder Zijn recht, wordt de Poort geopend en zo wordt het voor Christinne, haar kinderen (naar hun kinderlijk bevattingsvermogen) en Barmhartigheid een wonder!
Zo zal het toch voor alle Sionieten zo’n onuitsprekelijk wonder zijn als voor zulke rechteloze zondaren de Poort geopend wordt en zij de Koning mogen zien in Zijn schoonheid? Ze mogen met Barmhartigheid verlevendigd worden door een bundeltje mirre van de Koning. De mirre is een kruid dat met wijn gemengd dient tot versterking van het hart en tot zuivering van het bloed. Het is een teken van Zijn uitnemende liefde. O, kennen wij ook iets van die eenzijdige liefde?

(wordt vervolgd)

ds. B.J. van Boven, De Valk-Wekerom

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen