Verven in Frankrijk (2)

„De volgende morgen, na 't stokbroodontbijt met Nederlandse hagelslag, gingen we rond 9.45 uur richting de kerk. De dienst begon om 10.00 uur. Voor die tijd begroetten de Fransen elkaar en ook wij werden door de gemeenteleden hartelijk ontvangen, 't Was net of we er altijd al geweest waren. Op maandag begonnen we met de werkzaamheden. Dominee Nicolas vertelde ons wat er moest gebeuren. De buitenkant van de pastorie had nog de originele verf van 35 a 40 jaar geleden. Veel zat er niet meer op. Het huis zag er grauw, somber en slecht onderhouden uit. De taak aan ons was om de buitenkant van het huis te verven. Niet één, maar drie keer: een grondlaag, de nieuwe kleur gemengd en de nieuwe kleur. Er moesten ook aardig wat gaten en scheuren worden opgevuld. En wat te denken van betonrot?

Geen siësta
Na 't huis schoongespoten te hebben met een hogedrukspuit werden de gaatjes gevuld en op de derde dag begonnen we met het aanbrengen van de eerste laag verf Na 2 1/2 dag was 't geklaard. De volgende week begonnen we 's maandags met de tweede laag en woensdagmiddag met de derde laag. We werkten keihard, want we wilden het afhebben voordat we vrijdagavond zouden vertrekken. De Fransen verklaarden ons wel eens voor gek dat we van 8.00 - 17.00 uur werkten zonder een siësta te houden, maar we hadden op dat moment maar één doel: 't moest at. De mensen waren zo hartelijk, gastvrij en lief voor ons. Dat is met geen pen te beschrijven, ledere dag werd er rond 12.30 uur eten gebracht, zodat we zo aan tafel konden, 's Avonds werden we voor 't avondeten uitgenodigd. De gemeenteleden kwamen ons tijdens 't werken bemoedigen en brachten allerlei lekkers. Donderdagavond 18.00 was de klus geklaard! Tijdens deze vakantie moesten we hard werken, maar we hebben er zo veel dingen voor teruggekregen. Ik had deze vakantie niet graag willen missen. Hoe verschillend we ook waren, Fransen en Nederlanders, toch werd er een eenheid gevoeld, want allebei geloofden we in dezelfde God.

Hollandse maaltijd
Soms was 't werken moeilijk, was 't warm, was je 't verven beu. Dan vroeg je je af waarom je eigenlijk naar Vauvert was gekomen. Om mensen, medebroeders en -zusters in Christus, die het zoveel moeilijker hebben als jij, daadwerkelijk te helpen. En automatisch dacht je dan aan de Heere Jezus, Die je oproept om je medechristenen tot een hand en een voet te zijn. Dan had je weer moed om verder te gaan. Ook 't contact met de Franse familie was een fijne ervaring. We hebben wat met elkaar afgelachen, maar ook over serieuze zaken kunnen spreken, ledere dag trokken we met elkaar op. Er was een band gegroeid. Als afscheid hielden we een Hollandse maaltijd: soep, pannenkoeken en ijs, in ons huisje. Ze hebben ervan genoten en wij met hen. Als dank voor alles kregen de dames een door Miriam zelfgemaakt kookschort van stof uit de omgeving, de jongens kregen een mooie mok. Ik had deze vakantie niet graag willen missen, 't Was m'n derde vakantie in Frankrijk. En alle drie de keren waren weer anders. Eén ding hadden ze echter gemeen: de gastvrijheid, hartelijkheid en dankbaarheid van de Franse christenen."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen