Troebele “klare wijn” 3

In het boek „Klare wijn" (rekenschap over geschiedenis, geheim en gezag van de Bijbel, een geschrift van de Nederl. Herv. Kerk) zijn we nu gekomen aan het derde hoofdstuk: De Bijbel en zijn sleutelgeheimen.

Hier wordt in het eerste deel bijzonder sterk de nadruk gelegd op het Joodse karakter van de Bijbel „het vanzelfsprekende feit, dat de Bijbel naar oorsprong en vorm, maar ook naar wezen-en inhoud, een joods boek is" (blz. 95). Inderdaad moeten we het Joodse karakter niet uit het oog verliezen, maar het is niet de sleutel om de Bijbel werkelijk te verstaan. En niet zoals de opstellers zeggen op blz. 95 „Wij menen nu, dat dit aparte, dit Israëlitische, de sleutel is tot de Bijbel in zijn geheimen". De echte Geref.dogmatische leerstukken worden in, , klare wijn" aangevochten. Dit is ook het geval met de leer der uitverkiezing en verwerping.

Hoe is het Gereformeerde standpunt? Verwerpen is niet-verkiezen, en als de verkiezing een voornemen Gods is van voor de grondlegging der wereld, dan is niet-verkiezen ook in Zijn predestinatie opgenomen. Dit blijkt ook uit alle Schriftplaatsen, die zeggen, dat in zonde en dood, niet alleen is de daad en de verantwoordelijkheid van de mens, maar ook het bestel en de wil van God.

Wie zijn nu die verworpenen? Verworpen zijn de gevallen engelen en alle mensen, die het leven niet zullen zien; die, zoals Calvijn het uitgedrukt heeft, God voorbijgaat, en wil uitsluiten van het erfdeel, hetwelk Hij Zijn kinderen verordineerd en bestemd heeft (Inst..III, 23).

De tegenstelling met hen die zalig worden ligt vast in Gods besluit, en ook van dit besluit spreekt de soevereine God, in Wie geen enkele duisternis is. Mijn raad bestaat en Ik doe al mijn welbehagen. Maar in „Klare wijn" lezen we een volkomen negering van de predestinatie-leer (blz. 106). Een God, Die voor altijd en onherroepelijk sommigen verkoren heeft ten leven en anderen in hun verloren staat zal laten, is voor hen onmogelijkheid. Terecht, want hoe anders ligt dit in de Bijbel zelf".

Op blz. 109 handelt het boek over de eerste hoofdstukken van Genesis. Na al het voorgaande gelezen te hebben zult u zich niet meer verwonderen, wanneer door de N.H. synode de historiciteit van deze eerste hoofdstukken wordt ontkend.

We lezen dan (blz. 109): „Er is ruimte in voor allerlei mythologisch materiaal" en op bk. 110: „Ondanks dat is het toch geen stuk natuurwetenschap, maar een menselijke compositie rondom de daden Gods. Het lijkt dringend gewenst, dat men er mee ophoudt de bijbelse geschiedenis altijd maar weer te beginnen bij „Adam en Eva". Neen, de bijbelse geschiedenis begint bij Abraham, waar we historische grond onder de voeten krijgen".

Met andere woorden, Adam is geen historisch figuur, en wat blijft er dan over van de tweede Adam? Wat moeten wij dan aan met wat Paulus in Rom. 5 schrijft? Op de achterkant van het boek lezen we„Klare Wijn is een welkome bijdrage tot verheldering in de theologische onzekerheid van heden". Van deze verheldering is niets te merken, hoe verder men leest hoe duisterder en troebeler de „Klare Wijn" wordt Op blz. 113 schrijft men over iets, dat misschien wel niet gebeur dis, maar toch wel weer geschiedenis blijkt te zijn.

Op blz. 123 handelt het over de lichamelijke opstanding van Jezus. Er zijn mensen die geloven in een lichamelijke opstanding, maar ook die de paasberichten symbolisch, psychologisch, parapsychologisch of geestelijk verklaren. „Klare Wijn" pretendeert „over de Bijbel vanuit de Bijbel" (Ten geleide) te spreken, en we zouden dus verwachten een schriftuurlijke opvatting over de lichamelijke opstanding van Jezus.

Maar op blz. 123 lezen we: „Toch menen we, dat het gehele niveau bij geen van beide partijen recht doet aan de Bijbel". Van de kennis der zonde uit de Wet wil men niet weten De Dekaloog is geen kenbron der ellende, alleen een regel des levens, blz. 132. Aan de afkondiging van de „Tien woorden" gaat de daad van de verlossing uit Egypte vooraf. Maar dan volgt ook inderdaad de onderwijzing uit die verlossingsdaad.

Ook de onderwerpelijke toepassing moet verdwijnen, is althans niet bijbels. Blz. 135: „Er moet nog iets bijkomen aan de kant van de mens, het subjekt, die deze öbjektieve waarheid zich persoonlijk moet eigen maken. Het objektieve behoeft de aanvulling van het subjektieve. Deze stelling is al een duidelijk bewijs, 'dat dit niet is de bevrijdende objektiviteit van de Bijbel".

De Bijbel, als zijnde van Gen. 1 tot Openb. 22 geheel Gods onfeilbaar getuigenis, wordt terzijde geschoven. Want blz. 147 „Het spreekt echter vanzelf, dat wij niet daarom op de Schrift alle nadruk leggen, omdat hij alle waarheden Gods zou bevatten".

In „Klare Wijn" wordt het gezag van de Bijbel ondermijnd. Laat ons dan vasthouden aan wat Pertruszegt: „Maar de heilige mensen Gods, van de Heilige Geest gedreven zijnde, hebben ze gesproken". De Schrift is noodzakelijk en Gode zij dank, voldoende omdat zij is het Woord an God in haar geheel en in haar delen.

Goddelijke Evangeliewoorden, Amen, zegt mijn ziel daarop.

K. 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen