Na dertig jaar

Op 5 mei is het dertig jaar geleden dat we als volk van Nederland bevrijd werden van de ondraaglijke tyrannie van de Duitsers en van de ideologie van het nationaal socialisme. Vijf bange oorlogsjaren waren aan de bevrijdingsdag voorafgegaan. We zullen niet proberen u de nood van ons volk te schilderen in die bange oorlogstijd toen we ons als het ware in een grote gevangenis waanden waarin we niet vrij meer mochten spreken, waarin de vijand ons steeds meer in het nauw dreef en onze geestelijke vrijheid bij stukjes en beetjes ons ontnomen werd. Hoevelen hebben in die jaren de dood gevonden in gevangenissen en gijzelaarskampen, hoevelen zijn omgebracht in vernietigingskampen, waarbij we dan allereerst te denken hebben aan de duizenden Joodse landgenoten die de dag van de vrijheid niet meer hebben beleefd. Wat hebben we in die dagen gebeden of de Heere zelf wilde ingrijpen en ons wilde verlossen uit de hand van de tyran, die God niet vreesde en geen mens ontzag. Het is goed om aan die tijd te herinneren aangezien we zo gemakkelijk vergeten. Bovendien is er een geslacht opgegroeid dat de oorlog met al zijn verschrikkingen niet gekend heeft, dat de slavernij niet meegemaakt en gevoeld heeft en dat de vrijheid die we ontvangen hebben niet als een kostelijke gave van Gods ontferming en barmhartigheid bewaart, maar dat geneigd is die vrijheid door te brengen in losbandigheid.

Daarom is het goed om de gedenkdag van de bevrijding te herdenken en daarbij te herinneren aan alles wat ons volk in die verschrikkelijke oorlogsjaren heeft meegemaakt opdat we toch voorzichtig omgaan met de vrijheid die ons gegeven is en die vrijheid niet verzondigen door Gods geboden en inzettingen te vergeten en net te doen alsof we zelf heer en meester zijn en dat we zelf kunnen bepalen hoe we willen leven en handelen. Want we vragen ons af of we die vrijheid eigenlijk nog wel waarderen en de bevrijding die we in 1945 mochten meemaken met dankbaarheid herdenken? Of we nog wel zien dat de Heere ons die vrijheid heeft teruggegeven en dat Hij onze gebeden heeft verhoord en grote wonderen heeft gedaan: Want Gij hebt ons beproefd, o God! Gij hadt een enge band om onze lende gelegd; Gij hadt de mens op ons hoofd doen rijden; wij waren in het vuur en in het water gekomen; maar Gij hebt ons uitgevoerd in een overvloeiende verversing. Ik zal met brandofferen in Uw huis gaan; ik zal U mijn geloften betalen (Psalm 66 : 10-13).

Aanvankelijk leek het alsof ons volk iets geleerd had van de vijf verschrikkelijke oorlogsjaren. Ook in de kerken was beweging gekomen. Achteraf verstonden we nog beter de zegen van de bevrijding van de tyrannie van de Duitsers omdat ze gepaard ging met de geestelijke tyrannie van het nationaal

socialisme, dat als een soort godsdienst het grootste deel van het Duitse volk onder zijn beslag gekregen had en daarmee ook het grootste deel van de Duitse kerk. Juist die geestelijke terreur immers was het ergste geweest en juist daardoor is het verzet onder ons volk zo krachtig geworden. En vanuit de kerk en vanuit de christelijke school heeft men zich juist daartegen verweerd om de geestelijke waarden, waaruit ons volk geleefd heeft en waarvoor het door de eeuwen heen gestreden heeft, te mogen bewaren. Immers ook de tachtigjarige oorlog was een strijd geweest om de vrijheid, maar vooral ook om de geestelijke vrijheid, om de Heere te mogen dienen overeenkomstig Zijn Woord.

Daarom heeft ook de kerk in het verzet tegen de tyrannie een grote plaats ingenomen. En men heeft in die dagen verschillende klanken kunnen opvangen die hoop gaven voor de toekomst. De kerk was wakker geworden en ging zich weer bezinnen op hetgeen de Heere in Zijn Woord en in de reformatorische belijdenis aan haar geschonken had. Er waren in die dagen mensen die droomden van een nieuwe toekomst waarin de Heere zou worden gediend en grootgemaakt en waarin ons volk weer zou willen wandelen in de wegen des Heeren en in de voetstappen van de Heere Jezus Christus.

Maar nu zij we dertig jaar verder. De vreugde van de vijfde mei 1945, de blijdschap over de bevrijding, de diepe dankbaarheid over de grote daden des Heeren is weggeëbd. Zelfs de bevrijdingsdag is meestal een gewone dag geworden. Ze wordt nog eens in de vijf jaar werkelijk gevierd. Niet alleen de jongeren maar ook vele ouderen denken niet meer aan de verdrukkingen waaronder we in die bange oorlogsjaren hebben geleefd en geleden, waarderen de vrijheid ook niet meer, zoals we dat deden in die eerste tijd toen na lang wachten en na veel gebeden de vrijheid ons geschonken werd en we die vrijheid uit Gods hand mochten ontvangen. Er is een geheel andere geest onder ons volk gekomen dan die geest van dankbaarheid aan de Heere. En die nieuwe geest kunnen we gerust de geest uit ~de afgrond noemen. De afval van de Heere God en Zijn dienst is in onze dagen zo groot geworden, het kerkelijk en geestelijk leven van ons volk is in zo'n grote en diepe crisis gekomen, dat velen zich gaan afvragen wat er van ons volk als christelijk volk in de naaste toekomst nog over zal zijn. Want jarenlang kon ons volk een christelijk volk, een gedoopte natie, genoemd worden. Ja eeuwenlang heeft ons volk, ondanks veel afval en veel zonden, toch geweten dat alleen in de eisen van de Heere zegen gevonden kan worden voor het tijdelijke en het eeuwige leven. Maar nu laat ons volk God en Zijn Christus helemaal los. Nu dwaalt men van Zijn wegen af. Nu gaat de mens zijn eigen weg zoeken. Nu gaat men dromen dat de mens zichzelf wel kan redden en zichzelf een maatschappij kan opbouwen die voldoet aan de menselijke wensen. Waar we de ideologie van het nationaal socialisme te vuur en te zwaard hebben bestreden onderwerpt men zich thans aan een nieuwe ideologie, die van het marxisme. En zelfs in de kerk predikt men het evangelie van de revolutie en stelt men het zo voor dat we gelukkig zullen worden wanneer de tegenwoordige maatschappij-structuur veranderd is in socialistische en marxistische geest. Zo dreigen we onze herwonnen vrijheid, ook onze herwonnen geestelijke vrijheid te verliezen aan een andere Duitser, Karl Marx.

Zodra we ons immers losmaken van de Heere onze God en van de Zoon van God Die ons waarlijk in de vrijheid stelt — Indien de Zoon u zal vrijgemaakt hebben, zult ge waarlijk vrij zijn — staan de nieuwe tyrannen alweer gereed om ons te overheersen. Het is onvoorstelbaar hoe naief ook veel kerkleiders zijn in onze tegenwoordige wereld door zich van het Woord Gods los te maken en zich te binden aan Marx en zijn ideologie. En daardoor worden velen onder het volk verleid. Zo is men bezig het nieuwe paradijs te prediken dat uit deze wereld opkomt en • dat door de inspanning van de goede krachten in de mensen tot stand zal worden gebracht. En men vergeet dat de mens van nature onbekwaam is tot enig goed en geneigd tot alle kwaad. Van de mens kan ^een verwachting wezen. Onze verwachting kan alleen zijn van Hem, Die door Zijn dood de zonde heeft verzoend en de schuld heeft betaald en Die Zijn Koninkrijk en paradijs brengen zal op Gods tijd.

Ook onder - de communistische ideologie is geen vrijheid mogelijk, zoals die ook onder het nationaal-socialisme niet mogelijk was. Elke ideologie beneemt ons de vrijheid.

Daarom heeft ons volk dertig jaar na de bevrijding bekering nodig, bekering tot de levende God, bekering tot de Christus der Schriften. Wanneer we de Heere onze God dienen overeenkomstig Zijn Woord dan beleven we de ware vrijheid. En daartoe willen we ons volk dan ook dertig jaar na de bevrijding oproepen: Tot de wet en de getuigenis, zo ze niet spreken naar dit woord er zal geen dageraad en geen vrijheid zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen