De dood verbloemd

Het komt nogal eens voor, dat men een rouwkaart krijgt, waaronder staat vermeld:,,geen bloemen". Dit is meestal het geval als het een begrafenis betreft uit onze kringen. Daarbuiten wordt het weinig gevonden. Het komt dan ook dikwijls voor dat men een rouwstoet ziet en de lijkwagen overdekt is met bloemenkransen en het graf onzichtbaar is door de bloemenzee erop. Hoe hebben we daarover te denken? Is er vanuit het Woord Gods bezwaar te maken tegen bloemen bij een begrafenis? Want aan dat Woord moet toch alles getoetst worden.

Wat is de dood?
Als we over deze vragen nadenken, is het goed ons eerst te bezinnen op de vraag: ,,Wat is de dood eigenlijk?" Wat doen we eigenlijk als we bloemen zenden naar een lijk, als we een graf met bloemen versieren en bedekken? De dood is immers de straf op de zonde. De dood is immers de scheiding van lichaam en ziel. De dood is de uitvoering van het rechtvaardige vonnis van God, dat in het paradijs is uitgesproken over een ieder die zondigt. De dood is de uiting en uitvoering van de schrikkelijke toorn Gods tegen onze zonden. Als iemand daar iets van beseft, zou hij dan nog behoefte hebben de dood op te sieren met bloemen? Ik kan het me niet voorstellen.

Wat nog meer?
De mens gaat naar zijn eeuwig huis. Als wij sterven buiten het ware geloof in Christus, is dat de plaats waar de worm niet sterft, het vuur niet wordt uitgeblust. Als wij vreemdelingen bleven van het leven , dat uit God is, is onze dood Vragen voor deze rubriek kunt u sturen naar Terdege, Pastoraal bekeken. Postbus 75,7300 AB Apeldoorn. Vragen die niet geschikt zijn voor beantwoording in Terdege ontvangt u retour. een doorgang naar de eeuwige dood. Een eeuwig dragen van de straf die wij verdiend hebben. Een eeuwig wegzinken onder de toorn van een heilig en rechtvaardig God, Die de schuldige geenszins onschuldig houdt. Het is enerzijds wel te begrijpen, dat een mens dat ontzettende wil verbloemen, dat hij de dood wat wil opsieren. Maar zal het helpen? In het minste niet. Iemand die door ontdekkende genade enigermate heeft leren zien, wat de dood is, iemand die met David wel eens in waarheid uitriep: ,,lk lag gekneld in banden van de dood. Daar de angst der hel mij alle troost deed missen", zou zo iemand nog behoefte hebben bloemen te zenden naar het graf? Ik geloof het niet. Is het goed beschouwd niet eigenlijk een spotten met de dood? Is het eigenlijk niet een poging dat ontzettende van de dood te verbergen? Ik zeg niet dat dit altijd bewust gebeurt, maar in feite is het dat wel.

Een andere kant?
Iemand zou kunnen zeggen: ,,Maar de dood heeft toch ook een andere kant? Voor Gods kinderen is de dood toch wel een blijde gebeurtenis? Het is toch de ingang in de eeuwige heerlijkheid? Het is toch de verlossing van een lichaam der zonde en des doods? Het is toch een afsterven van de zonde en een doorgang tot het eeuwige leven?" Ja, dat is het wel. Als wij waarlijk gereinigd zijn in het bloed van het Lam, als wij waarlijk vernieuwd zijn door de Geestvan God, dan heeft de dood zijn verschrikking verloren. Dan heeft de apostel wel uitgeroepen: ,, Dood, waar is uw prikkel, hel, waar is uw overwinning?' ' Dan mag een begrafenis wel eens iets van een bruiloft hebben. Dat zijn er sterfbedden, waarover de glans van de eeuwige liefde en vrede Gods lag uitgestrekt.

Franje
Dan toch maar bloemen? Neen, toch maarniet. Ik denk niet dat u iemand die zo mag heengaan daarmee eert. Integendeel. Als we iets hebben leren verstaan van de oorzaak van onze dood, als we iets hebben mogen leren wat het de Heere Jezus heeft gekost om de dood te overwinnen en het graf te heiligen, hebben we geen behoefte aan die uiterlijke franje. Dan begeren we het Beeld van onze Meester te dragen ook in ons heengaan, ook in onze begrafenis. Hoe eenvoudig en stil werd Hij begraven. Geen toespraken, geen mensenmenigte, geen rouwstoet, geen bloemen. Slechts enkele ware discipelen die zich verstoutten en Zijn lichaam vroegen. Enkele ware liefhebbers voor wie niets teveel was om Hem de laatste eer te bewijzen. Een nachtdiscipel die zijn eigen graf afstond voor zijn Heere. Van die eenvoud en soberheid bij de begrafenis van de Heere Jezus kunnen wij veel leren.

Geen bloemen"
Laten wij het daarom maar houden bij de aanduiding ,,geen bloemen". Laten we het geld dat we daarvoor uit zouden kunnen geven, maar besteden aan een doel, waardoor de Koning zou kunnen worden verheerlijkt en Zijn Koninkrijk zou kunnen worden uitgebreid. Want daarom moet het ons gaan. Niet om onze eer. Niet om de laatste eer van hem of haar die begraven wordt. Maar om de eer van Hem, Die de dood heeft overwonnen. Het graf mag gezien worden van Gods kinderen, want het is geheiligd. Het behoeft niet verbloemd te worden. En geen bloemenzee kan de eeuwige afgrijzing verbergen van een mens die sterft buiten Christus. Daarom: zoek Hem!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen