ALS DE ZIELE LUISTERT…

Als de ziele Iuistert
spreefet het al een taal dat leeft,
‘t Iijzigste gefluister
ook een taal en teken heeft:
blaren van de bomen
kouten met malkaar gezwind,
baren in de stromen
klappen Iuide en welgezind,
wind en wee en wolken,
wegelen van Gods heiligen voet,
talen en vertolken
‘t diep gedoken Woord zo zoet…
als de ziele luistert!

TWEE GUIDO’S

Bovenstaand gedicht schreef de bekende Vlaamse priester-dichter Guido Gezelle in 1859. Geen lofdicht op de natuur zonder meer, nee, een poëtische belijdenis van het feit dat de schepping op allerlei manieren verwijst naar haar Schepper. Als de ziel maar luistert, met door Gods Geest geopende oren…

De rooms-katholieke Guido uit Vlaanderen heeft met zijn gedicht hetzelfde willen zeggen als zijn gereformeerde naamgenoot, ook al uit afkomstig uit de Zuidelijke Nederlanden: Guido de Brés. Als hij in artikel 2 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis over de middelen spreekt waardoor wij God kennen, luidt het: ‘Wij kennen Hem door twee middelen. Ten eerste, door de schepping, onderhouding, en regering der gehele wereld: overmits deze voor onze ogen is als een schoon boek, in hetwelk alle schepselen, grote en kleine, gelijk als letters zijn, die ons de onzienlijke dingen Gods geven te aanschouwen, namelijk Zijn eeuwige kracht en Goddelijkheid…’

Twee Guido’s, één getuigenis: de schepping draagt een boodschap uit. Of je het nu vergelijkt met een ‘taal en teken’ of met een ‘boek’… Het ruime hemelrond vertelt met blijde mond Gods eer en heerlijkheid!

TWEE BOEKEN

’t Is waar: bekeerd word je niet door in de natuur je ogen en oren de kost te geven. Daarvoor moeten ogen, oren én hart eerst geopend worden door Gods Geest, Die daarvoor dat andere boek wil gebruiken: de Bijbel. Daarom toch maar geen genoegen nemen met ‘de kerk van het ongeverfde hout’, zoals iemand eens zei, die op zondag genoeg geestelijk voedsel uit een boswandeling dacht te kunnen halen. Tenslotte leren de ritselende bladeren ons niet dat we door Jezus Christus met God verzoend moeten en kunnen worden. Intussen kan de natuur wel een dikke streep zetten onder wat je in de kerk uit de Schriftuur hebt mogen ontvangen. ‘Als de ziele luistert.’

EEN DOEL

Luisteren we nog wel eens met onze ziel? Wij leven in een tijd waarin we als nooit tevoren kennis kunnen nemen van de wereld om ons heen. Allerlei elektronica stelt ons in staat om verder te kijken en meer te horen dan ooit het geval geweest is. Intussen merk je dat de afstand tussen ons en Gods openbaring steeds groter wordt. Ook de afstand tot de algemene openbaring. Hoe vaak zit er geen beeldscherm of een paar oordoppen tussen ons en de schepping? Of mocht het tijdens de afgelopen vakantieperiode anders zijn? Bevrijd van alle schermen en schermpjes, apps en wat dies meer zij, de natuur in om daar (opnieuw) onder de indruk te komen van de grootheid van de Maker van dat alles. Daar gaat het immers om. Om al luisterend en lezend zelf mee te komen in het lied van de aanbidding: ‘Gij, Heere, zijt waardig te ontvangen de heerlijkheid, en de eer, en de kracht; want Gij hebt alle dingen geschapen, en door Uw wil zijn zij, en zijn zij geschapen.’ (Opb. 4:11)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen