Op de heuvel Moeilijkheid

Maar Christen ziet dat er, behalve de weg die recht van de poort kwam, ook twee wegen links en rechts van de heuvel zijn. Wat een wonder! Christen wordt bewaard om die twee dwaalwegen in te slaan. Formalist en Hypocriet, die over de muur geklommen waren, doen het wel en zijn zó gestruikeld, dat ze nooit meer opstaan. Christen gaat de weg Bezwaarlijk op, de weg die recht van de poort kwam.

Naar het prieel

De Heere bereidt Zijn volk weleens voor op moeilijke wegen die aanstaande zijn. Dan geeft de Heere soms een bijzondere blijk van Zijn gunst. Daarna volgen dan wegen van beproeving in het persoonlijke, huiselijke of soms kerkelijke leven. Wat moeten ze dan bewaard worden voor dwaalwegen! Wat is het dan nodig dat ‘hun ogen rechtuit zien’ (Spr. 4:25). Wij zoeken van nature altijd de makkelijkste weg, maar daar zullen we zeker in struikelen. Hoe waarschuwend tekent Bunyan dat degenen die slechts voor de vorm de Heere dienen, of die een huichelaar zijn, voor eeuwig zullen struikelen.

In het prieel

Daar zien we Christen gaan: eerst nog gemakkelijk lopend, dan moeizamer lopend en tenslotte kruipend en klauterend. Maar, eenmaal boven gekomen, ziet hij een prachtig prieel. Het is er neergezet door de Heere van die heuvel en bedoeld voor de pelgrims om er even uit te rusten. Christen gaat er zitten, neemt de rol om er in te lezen en valt uiteindelijk in slaap. In zijn slaap valt de rol uit zijn hand. Plotseling wordt hij wakker gemaakt door hevig alarm: ‘Ga tot de mier, gij luiaard! Zie haar wegen en wordt wijs’. Geschrokken springt Christen overeind en vervolgt zijn weg.

Maar eenmaal op de top van de heuvel gekomen, wordt hij door twee mannen tegengehouden: Vreesachtige en Mistrouwende. Zij gaan weer terug, omdat ze vrezen voor een paar leeuwen op de weg en proberen ook Christen te weerhouden om verder te gaan. Zo laten ze een vertwijfelde Christen achter…, zonder rol.

Zo kan het ook gaan in het leven van Gods kinderen. De Heere geeft ze een ogenblik rust in de terugblik op hun leven. Dan vervult diepe verwondering hun hart, dat de Heere naar zo-één als zij zijn, wilde omzien. Maar dat ogenblik van rust wordt langzaam maar zeker een bed van zorgeloosheid, waarop ze in slaap vallen. Dan gaan ze rusten op de geschonken weldaden. Hun rustgrond wordt een valse grond. En ‘de rol’ valt uit hun handen. En dat heeft grote gevolgen. De omgang met Gods Woord vermindert, de tere gemeenschap en gevoelige genade wijkt meer en meer. Vaak zo ongemerkt. En dan volgt er een ernstige roepstem waardoor ze weer wakker geschud worden en hun weg vervolgen. Maar: zonder rol! Dan gaan vreesachtigheid en mistrouwen de overhand krijgen. Dan vrezen ze voor allerlei leeuwen en beren die er op de weg kunnen komen.

Terug naar het prieel

Christen wordt er zeer verlegen mee. Hij merkt dat hij de rol verloren is. Die rol diende toch als toegangsbewijs bij de hemelpoort? Hij weet het niet meer! Hij valt op de knieën, roept tot God en verfoeit zichzelf over zijn dwaasheid en zonden. Zo keert hij terug naar het prieel, roepend: ‘Ik ellendig mens’.

En terwijl hij al klagend bij het prieel aankomt, ziet hij de verloren rol liggen. Christen pakt de rol en stopt hem in zijn mantel. Hij dankt God dat Hij zijn ogen gericht heeft op de plaats waar de rol lag en vervolgt verblijd zijn weg.

Gods volk kan niet leven op de weldaden, maar alleen in gemeenschap met de Weldoener. Als ze de tere nabijheid des Heeren moeten missen, door eigen schuld, dan geeft dat een onbeschrijfelijke droefheid. In de weg van schuldbelijdenis en hartelijke droefheid naar God keren ze terug naar de plaats van hun dwaasheid. En eenmaal in de schuld gebracht, doet de Heere hen de nieuwe blijken van Zijn gunst ervaren. Dan wordt het wonder nog groter, dat de Heere met zo’n ellendige dwaas te doen wil hebben.

Is ons leven in deze gang getekend, geliefde lezer(es)? Wordt dan schaamrood vanwege uw onverbeterlijke dwaasheid en wees verwonderd over Gods onveranderlijke goedheid.

Bewaard voor dwaalwegen,
rust Christen in ’t prieel,
Maar hij verliest zijn rol
en onrust wordt zijn deel.
Doch door Gods genade,
komt hij weer in de schuld,
En mag de rol hervinden,
met blijdschap weer vervuld.

(wordt vervolgd)

ds. B.J. van Boven, De Valk-Wekerom

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen