Ontsnapping op de kinderboerderij - deel 2

Kees wil zijn schoenen pakken. Maar dan zegt mama: "Wat ga je doen, Kees?" Ze kijkt even op van haar werk. Maar dan ziet ze de natte broek en sokken van Kees. Verbaasd vraagt ze "Hoe komt dat zo nat, Kees?" Kees weet niet wat hij zeggen zal. Dan komen Marieke en Jolein ook de keuken in, ook al met natte voeten. Nu begint mama toch wel een beetje boos te kijken.

"Wat hebben jullie toch gedaan?" zegt ze. "Kom maar even allemaal mee naar boven."

Oei, oei, denkt Kees, nu zal mama wel heel boos zijn, en het is wel zijn schuld. Hij durft bijna niet mee de trap op. Als hij nog maar net boven is, hoort hij z'n moeder al zeggen: "Nee zeg, wat erg, verschrikkelijk! De hele vloer is nat, kletsnat! Hoe haal je dat in je hoofd?" "Ja, Kees heeft het bedacht", zegt Marieke, "en ik zei ook al dat het niet mocht."

"Ja, maar Ard-Jan deed het ook", zegt Kees nog.

"Hè", zucht mama, "ik dacht mooi op tijd te kunnen eten, maar mis hoor, helemaal mis. O, o, hoe krijg ik dit weer droog. Kees, naar je kamer, voor straf. Ik wil je even niet meer zien. Ga maar eens nadenken over wat je gedaan hebt. En Ard-Jan, jij moet maar naar huis gaan. 't Is toch ook bijna etenstijd". Moeder haalt een emmer en een dweil uit de douche, en gaat hard aan het werk. Wel een half uur is ze bezig! Dan heeft ze de emmer halfvol met water.

Nou, dat zal Kees niet snel vergeten, boven spelen met water is voorlopig echt verboden.

't Is maandagmorgen, zeven uur. Jolein rekt zich nog eens uit op bed. Ze heeft zo'n zin in vandaag. Ze mogen helpen op de kinderboerderij. In de vakantie mogen ze dat wel eens vaker. En dat is altijd zo leuk. Zeker in het voorjaar, want dan zijn er soms jonge dieren. Hele kleine lammetjes of jonge konijntjes. Wat zal ze doen? Nog even gaan lezen op bed of er uit gaan en aankleden. Dan kan ze na 't eten gelijk naar Marieke. Om half negen fietst ze de straat al uit, op weg naar Marieke. En kijk, daar komt Marieke ook al aan. Die heeft er natuurlijk ook zo'n zin in. Als ze bij de kinderboerderij aankomen, doet meneer De Haan net het hek van de kinderboerderij open.

"Goeie morgen, daar zijn mijn helpers al. Jullie hebben er zeker zin in? Jullie boffen wel, want er zijn vorige week twee lammetjes geboren en er zijn ook verschillende konijntjes. Zullen we eerst maar eens bij de lammetjes gaan kijken? Misschien vinden jullie het wel leuk om even een lammetje vast te houden?"

Nou, dat vinden Jolein en Marieke zeker leuk. Jolein zou best zo'n lammetje mee naar huis willen nemen. Maar ja, dat kan natuurlijk niet.

Even later sjouwen ze druk met de emmer konijnenvoer en flesjes water. Ze genieten van alle werkjes die ze mogen doen. En het leukste komt nog. Want als ze klaar zijn met 't werk mogen ze allebei een rondje op de pony rijden. Er zijn twee pony's. De grootste heet Lady en de kleinste Stefan. Op Lady mogen ze wel eens een rondje rijden. Stefan is nog te klein. Maar eerst moeten ze nog zorgen voor een emmer vers water. Jolein gaat de emmer uit de wei halen. Ze merkt niet dat ze het hekje niet helemaal goed dicht doet. En kijk, terwijl ze naar het gebouwtje loopt om de emmer te vullen, duwt de wind het hekje zachtjes verder open. Marieke laat de emmer flink vollopen met water en samen sjouwen ze hem terug naar de wei. Ineens gilt Jolein: "Lady!" Dan ziet Marieke 't ook. Lady is de wei uit, het hekje staat open. Snel zetten ze de emmer neer en rennen allebei op Lady af. Maar oh nee, die zet het gelijk op een draf. Precies de verkeerde kant op natuurlijk. Jolein en Marieke beginnen allebei te roepen: "Lady, stop, Lady, kom hier". Maar Lady luistert niet, ze draaft door. Op dat moment komt meneer De Haan het gebouwtje uit. Hij hoort de meisjes roepen. En ineens ziet hij wat er gebeurd is. Met een paar grote sprongen is hij bij 't hekje. Hij gooit het dicht, vlak voor de neus van Stefan. Die was ook al bijna ontsnapt. Dan rent hij het gebouwtje in en graait een hand vol suikerklontjes uit de doos. Het touw dat altijd bij de deur hangt gooit hij over zijn schouder. Inmiddels is Lady aan de overkant van de straat de kwekerij van Eshuis opgerend. Daar hollen niet alleen Jolein en Marieke, maar ook de vijf kinderen van Eshuis achter de pony aan. Het beest wordt er niet rustiger van. De kinderen achtervolgen haar al roepend en gillend. Als meneer Eshuis de kinderen zomaar tussen z'n boompjes en struikjes door ziet rennen, wordt hij natuurlijk vreselijk boos.

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen