Problemen met de aderen

Men schat dat ongeveer de helft van de bevolking in enigerlei mate een aandoening aan de aderen heeft. Sommigen spreken dan ook terecht van een volksziekte. Zoals al duidelijk is, is deze aandoening er een van de bloedsomloop.

De bloedsomloop bestaat grofweg uit het hart, de slagaderen, de haarvaten en de aderen. Elk van deze onderdelen heeft zijn eigen ziekten en afwijkingen. Dit artikel gaat over de aderen, en in mindere vaten over de haarvaten.

Spierpomp
Het hart pompt bloed door het lichaam, via de slagaderen. Nadat het bloed in de weefsels is geweest, wordt het door de aderen weer terug naar het hart gevoerd voor de volgende rondgang. Om het bloed van de voeten weer naar het hart te brengen, moet dat bloed meer dan een meter omhoog stromen. Dat gaat natuurlijk niet vanzelf.

Er zijn een tweetal mechanismen in ons geschapen om dit te bewerken. Dat zijn de kleppen in de aderen, die zorgen dat het bloed niet terug kan stromen, en het feit dat de grote aderen tussen de spieren liggen, zodat als de spieren van de benen bij het lopen samenknijpen, het bloed uit de ader geperst wordt.

Door de kleppen kan het maar één kant op, nl. naar boven, naar het hart. We noemen dit de spierpomp. Een goed begrip van dit mechanisme maakt dat de rest ook duidelijk is (zie figuur).

Spataderen
Spataderen zijn aderen die verwijd en langer zijn, waardoor ze uitgezet zijn en gekronkeld verlopen. Meestal komen ze aan de benen voor, maar ook op andere plaatsen is dit mogelijk.

Door te zwak weefsel rondom de aderen, door kleppen die niet goed sluiten of door te weinig beweging (veel en lang staan, denk aan strijkende vrouwen, winkelpersoneel, schildwachten en chirurgen), waardoor de spieren niet kunnen pompen, hoopt het bloed zich op in de aderen.

De kleppen sluiten dan niet goed meer, en het bloed loopt terug naar beneden, waar het zich ophoopt, en de aderen verder beschadigt: De bloedvaten rekken uit en de elasticiteit gaat verloren. Het resultaat kent u: Dikke, donkerblauwe gekronkelde vaten op de benen. Deze aandoening komt vaak familiair voor, d.w.z. dat binnen de familie ook anderen er last van hebben.

We noemen dit aanleg voor de ziekte. Ook hormonen spelen een rol; vrouwen hebben vaker last dan mannen en de eerste verschijnselen komen pas na de puberteit. Klachten zijn, behalve dat velen het niet mooi vinden: Moeheid, pijn in de benen bij lang staan, soms dikke voeten aan het eind van de dag, kramp 's nachts en eczeem met schilfers.

Behandeling
Meestal wordt door middel van elastische kousen of zwachtels de druk op de aders verhoogd en zo de spierpomp geholpen. Natuurlijk moet er veel bewogen worden! Het aanmeten van kousen is een secuur werkje; het wordt dan ook meestal door specialisten gedaan. Ook het zwachtelen vereist handigheid, die echter makkelijk te leren is.

Een andere behandeling is het inspuiten van de uitgelubberde vaten met een soort plaksel, waardoor de uitgezette vaatwanden tegen elkaar worden geplakt. Het bloed moet dan wel via de gezonde vaten stromen, die open blijven. Dit heet scleroseren. Meestal wordt een combinatie van deze twee vormen toegepast, vandaar de term sclerocompressie-therapie. Hiermee zijn de meeste patiënten goed te helpen.

Er zijn in Nederland enkele gespecialiseerde poliklinieken voor deze behandeling. Wie kent het dorp Terwolde niet? Ook in Veenendaal en Rotterdam zijn soorgelijke behandelplaatsen, terwijl ook veel huidartsen deze behandeling uitvoeren. Soms is het nodig een operatie uit te voeren, waarbij een grote ader uit het been wordt getrokken, of dichtgehecht. Deze ingreep moet in het ziekenhuis gebeuren. i< />

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen