REFO!

Ik had een vraaggesprek met twee groepen jongeren, die onafhankelijk van elkaar: een groep die wil leven zoals de Bijbel dat aangeeft en een groep die daar, op z'n zachtst gezegd, moeite mee heeft. De antwoorden van de laatste groep staan cursief. Een deel van deze gesprekken vind je hierbij afgedrukt. De namen van de jongeren worden overigens niet genoemd.

Hoe komt het dat jongeren zich soms alleen voelen staan binnen de 'reformatorische wereld'? Je zou toch denken dat er meer overeenkomsten dan verschillen zijn tussen refojongeren!

Je staat soms eenzaam in je principes. Wat jij vindt dat niet hoort of niet goed is, doet een behoorlijk aantal medeleerlingen wel. Soms word je om die opvattingen belachelijk gemaakt; alsof je vreselijk ouderwets bent. Je wordt gezien als een buitenbeentje, omdat je bijvoorbeeld niet mee kunt praten over een film of bepaalde muziek. Ook de zaterdagavondbesteding en kleding kunnen onderwerpen van spot zijn. Je hoort er soms gewoon niet bij als je de zaterdagavond niet doorbrengt in een (refo) café en als je er niet volgens de laatste mode bij loopt.

Je mag en doet veel dingen die medeleerlingen niet mogen en doen. Dat heeft te maken met hoe strak je ouders en jijzelf zijn. Je volgt vaak het voorbeeld van je ouders of van een oudere broer of zus. Je ouders kunnen het soms moeilijk tegen houden. Als de een uitgaat of bepaalde kleding draagt, kunnen ze moeilijk zeggen dat jij het niet mag.

Je medeleerlingen die een serieuze houding hebben en het eens zijn met al die 'regeltjes' hebben geen eigen mening. We vinden hen heilige boontjes die gewoon hun ouders napraten. Vaak zijn het saaie kinderen die niets mogen en heel stil zijn in de klas. Sommigen zijn schijnheilig. Ze hebben thuis bijvoorbeeld geen tv en komen dan bij jou kijken. Dat is echt zielig. Ze kunnen ook niet lachen om de dingen die wij leuk vinden. Soms willen ze er toch een beetje bijhoren door te proberen mee te praten over bijvoorbeeld een film. Je merkt gelijk dat ze er eigenlijk niets van afweten en zich daarvoor schamen. Het is gewoon stom dat ze dan hun mond niet dichthouden.

Wat wordt er gezegd of gedaan, waardoor je het gevoel krijgt er buiten te staan?

Als je bijvoorbeeld in de godsdienstlesje mening geeft over de kerk of over uiterlijke dingen, krijg je de hele groep over je heen. Ze vinden het maar stom datje zo denkt. Dat zeggen ze ook. Zo van: wat achterlijk, echt een heilig boontje. Sommige leerlingen worden nageroepen: watje, mietje, stijve trut en zelfs voor refo! Het meest vervelend is echter dat geroddel achter je

rug om en de veelzeggende blikken die je worden toegeworpen.

Meestal ga je niet om met zulke superrefo's. Je past er niet bij, dus laat je ze links liggen en negeer je ze. Onderling maken we wel gekke opmerkingen over hen. Het is best leuk om ze af en toe lekker voor paal te zetten. Of je kijkt ze aan op een manier van: waar bemoei je je mee? Schelden gebeurt ook wel: puistekop, refo, houd je bek, en erger. Soms verdraai je een Bijbeltekst. Dat vinden ze meestal niet leuk. Roddelen gebeurt heel vaak. Achter iemands rug om lever je dan commentaar op het uiterlijk of je zegt gewoon gekke dingen over ze.

Hoe vind je het om zo behandeld te worden?

Je voelt je heel vervelend. Juist omdat het je medeleerlingen zijn die zo tegen je doen. Ze zitten 's zondags waarschijnlijk net als jij in de kerk en toch kun je niet jezelf zijn bij hen. Als een buitenstaander zulke dingen doet en

Jij hoort bij de groep die zich soms een eenling voelt in eigen kring?

Ik zou graag wattegen jou willen zeggen.

* Het is soms heel moeilijk om alleen te staan. En helemaal als je je een eenling voelt tussen allemaal reformatorische jongeren. Je raakt er misschien wel door aan het twijfelen. Waarom zou ik niet doen wat zij wel doen? Het kan je pijn doen dat er geen respect is voor je opvattingen. Ik hoop datje iemand hebt met wie je hierover kunt praten, die jou steunt en met je meevoelt en meedenkt. Durf het onderwerp ook eens op de vereniging aan te snijden.

* Hoe sta jij tegenover die jongeren die er anders over denken dan jij? Voel je je beter dan hen? Denk je stiekem: "Ik leef tenminste netjes, maarzij..."? ! Kijk eens in je eigen hart. Wat leeft daar allemaal?

* Is het alleen de buitenkant, omdat het nu eenmaal zo hoort? Of doe en laat je dingen omdat je de Heere écht liefhebt?

* Bedenk datje niet alleen staat. De Heere weet wel dat jij het moeilijk vindt. Je mag Hem alles vertellen en vragen of Hij je helpen wil, want Hij is almachtig!

zegt doet het je niets, maar dit raakt je. Soms wordt je kwaad, omdat je het niet uit kunt staan dat iemand die er hetzelfde over denkt als jij en dat niet durft te zeggen en meedoet met de rest. Het lijkt soms wel of je beter kunt praten met niet-refo's dan met mederefo's. Zij hebben vaak meer respecten begrip voor je mening, ook wat betreft uiterlijke dingen, dan sommige medeleerlingen.

Waarom zouden medeleerlingen dit doen?

Er is een groep die alleen meedoet om erbij te horen. In hun hart denken ze er anders over dan degenen met wie ze omgaan; ze durven daar echter niet voor uit te komen, omdat ze bang zijn dan alleen te komen staan. Ze proberen mee te praten over uitgaan en films zonder dat ze er echt wat van afweten. De andere groep doet wel zulke dingen. Ik denk dat ze bij de wereld willen horen. Het lijkt wel een soort vijandschap en haat tegen God. Ze willen vrij zijn en zelf weten wat ze doen.

Je opvoeding en de normen en waarden die je meegekregen hebt, beïnvloeden je gedrag en houding naar medeleerlingen niet echt. Je bent gewoon anders dan die reto's. Je zit we! op een reformatorische school, maar dat is alleen maar omdat je ouders dat willen. Voor ons hoeft zo'n school niet of het moest zijn omdat je vrienden er ook zitten.

Natuurlijk begin je iemand niet gelijk uit te schelden, maar je gaat ook niet stijf je mond dichthouden. Je zegt gewoon watje denkt, zeker als je vindt dat er een aanleiding voor is. Sommigen lopen er bijvoorbeeld ook zo achterlijk bij. Dat ziet er gewoon niet uit. Het gaat uiteindelijk om de schik. Je moet toch een beetje feestvieren? Zo denken die refo's er alleen niet over.

Wij willen geen refo zijn. Misschien later zo af en toe eens naar de kerk gaan. Verder hoeft het voor ons allemaal niet zo.

Wat vind je ervan dat er in dit opzicht zo'n grote kloof is tussen reformatorische jongeren onderling?

Het is een raar idee en het is ook triest dat we zo met elkaar omgaan. Wij zouden beter moeten weten. Verschil in opvattingen over uiterlijke dingen en dingen rond het geloof zal er altijd zijn. Maar dat hoeft niet te betekenen datje de ander daarop aankijkt. Het is jammer en eigenlijk heel erg datje niet met elkaar kunt praten over het belangrijkste. Dat komt omdat je zelfs als 'refokinderen' niet één mening hebt. Naar de buitenwereld toe maakt dat ons zwak, want van verdeeldheid gaat niets uit.

Volgens de Bijbel hoor je niet zo met elkaar om te gaan. Maar daar houd ik geen rekening mee. We vinden niet dat we het anders zouden moeten doen. We vinden het leuk, zoals we 't doen. Je bent maar één keer jong en je leeft maar één keer. Als je niet gelooft dat God bestaat en dat erna dit leven nog iets is, waarom zou je dan zo somber zitten doen. Je moet wel plezier maken en er wat van maken. Natuurlijk kun je niet alles maken. Bepaalde vloeken gaan bijvoorbeeld te ver.

Hoe kun je het beste omgaan soort dingen? met dit

Je moet in ieder geval voor je mening uit blijven komen. Gewoon zeggen hoe jij erover denkt. Het houdt wel een keer op. Het is echt niet leuk om steeds maar 'hou je bek, refo!' te horen als je iemand bijvoorbeeld vraagt waarom hij of zij zo denkt en doet. Soms moet je dingen negeren, omdat reageren de zaak alleen maar erger maakt. Ze vinden het leuk als ze merken dat jij het vervelend vindt dat ze zo doen. Je moet hier ook niet alleen mee blijven lopen. Het is goed om het tegen anderen te zeggen. Dat kunnen je ouders zijn of een docent, dat doet er niet zoveel toe. Als je het maar niet voor jezelf houdt; en een luisterend oor helpt!

Je moet ook heel veel bidden. Bidden om wijsheid om de juiste dingen te kunnen zeggen; troost en vertrouwen om te mogen weten en voelen datje niet alleen staat. En ook om de kracht om niet mee te gaan in alles wat de wereld biedt en de jongeren om je heen doen, maarte mogen blijven staan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen