EEN TROON VOOR HET WOORD

Het is verrassend als blijkt dat een zin als de bovenstaande betrekking heeft op de kerkorde. Niet zo héél veel mensen hebben die hoog in aanzien (totdat er problemen komen, want dan blijkt-ie toch ineens onmisbaar te zijn). Het geeft aan hoe drs. Van Drimmelen tegen kerkorde en kerkrecht, zijn specialisme, aankijkt: ‘Een goede kerkorde schetst de contouren van een kerk waarin het Woord van God het voor het zeggen heeft. De organisatie (de orde) van de kerk moet zorgen dat dat ook gebeurt. In die zin is een goede kerkorde een troon waarop de Woordkoning zetelt’ (blz. 8). Dat staat als een huis!

Drs. Van Drimmelen (1934) was eerst gemeentepredikant binnen de GKN (nu PKN) en ontwikkelde zich in de loop van zijn diensttijd als specialist kerkrecht. Als zodanig heeft hij een grote bijdrage geleverd aan de kerkordelijke aspecten van het samen op weg proces; hij doceerde ook aan de VU en de UvA. Ook werd hij betrokken in allerlei zaken die bij plaatselijke gemeenten speelden en die vroegen om een doordacht advies. In het persoonlijk gesprek met hem (blz. 265) worden we er iets van gewaar. En: ondanks prachtige regels gaat er toch nog altijd het nodige fout, zowel op kerkelijk gebied als persoonlijk. Daar wordt niet omheen gedraaid, maar het wordt eerlijk benoemd, ook als het betekent dat er ‘in eigen vlees moet worden gesneden’.

In de bundel vinden we een aantal artikelen, lezingen en colleges van Van Drimmelen terug; gerubriceerd rond bepaalde thema’s: kerkrecht algemeen, pres-byteriaal-synodaal, samen op weg, gemeente, ambt, leven en werken, kerkelijk recht versus wereldlijk recht — een zogenaamd ‘hot item’ (blz. 215 e.V.). Veel raakt de specifieke situatie van de PKN (maar is voor anderen wel interessant, bijv. de wijze van het beheer van de kerkelijke goederen, blz. 203 e.V.). Andere stukken zijn ook voor andere kerken van belang: de bijdragen over het presbyteriaal-synodale karakter van de kerkorde bijv. Het is een wijze van kerk-zijn, waarbij de Schrift een duidelijke rol speelt (en daar ging het toch om?!), zonder dat men kan zeggen dat het het enig juiste is (blz. 45); wel is in de loop van de geschiedenis gebleken dat hij recht doet aan verschillende lijnen die we in de Schrift terugvinden; soms is het ‘roeien met de riemen die we hebben’; wie verlangt er op zijn tijd niet eens naar een echte bisschop? Die verzuchting klonk in mei 2007 nog op onze eigen predikantenconferentie… maar ja, dan stelt de auteur, uit het leven gegrepen, op blz. 52: ‘In de praktijk zien we al te veel bisschoppen die hoog op hun troon zitten, dicht bij de Here God, maar ver van de mensen’.

Alhoewel… of het echt niet zou kunnen? Mij trof in dat kader het artikel over de gelijkwaardigheid van de ambten, met een ontdekkend onderzoek over de geschiedenis van het artikel dat bij ons art. 17 en 85 is, blz. 155 e.v; die gelijkwaardigheid blijkt toch niet zo vanzelfsprekend te zijn, en samen met een opmerking in Kontekstueel in juli 2007 prikkelt dat tot nadere doordenking.

n.a.v. L.C. van Drimmelen, Een troon voor het Woord. Opstellen over kerkrecht. Uitg. Jongbloed Heerenveen 2007, 320 blz., € 27,50.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen