Schotse oud-vaders

William Guthrie (3)

In het vorige artikel zagen we dat deze Schotse geloofsheld gekozen werd tot praeses van de synode, toen de kerk der reformatie in Schotland verscheurd werd door de strijd tussen Protesters en Resolutioners. We merkten toen op dat zijn ijver voor het herstellen van de eenheid onvermoeibaar was.

Vier jaar na de synode verscheen de eerste editie van zijn beroemde boekje „Des Christens Groot Interest". Dat hij dit werkje aan ons heeft nagelaten is te danken aan het feit, dat een van zijn gemeenteleden enkele aantekeningen, die hij tijdens Guthries preken gemaakt had, had gepubliceerd. Hierin ontdekte Guthrie zoveel fouten, dat hij besloot zelf deze preken voor de druk klaar te maken. Zo ont- . stond een goudmijn van Godzaligheid, zoals Durham het uitdrukte.

Ongetwijfeld is dit boekje zeer velen van Gods kinderen tot een onschatbare zegen geweest. De grote Engelse Godgeleerde John Owen zei later, dat hij onder de godgeleerden, de schrijver hiervan voor de grootste hield, die ooit schreef. Owen vertelt dat het zijn zakboekje is, en zegt, dat hij vele folianten geschreven heeft, maar in dit werkje meer godgeleerdheid vond, dan in die alle tesamen. Opvallend is dan ook, dat dit boekje vele tientallen keren opnieuw is uitgegeven, en vaak vertaald is. In het jaar van uitgave werd het in het Nederlands overgezet door Ds. Johannes Koelman. Verder is het te krijgen in het Duits, Iers en in diverse oosterse talen tot het Maleis toe.

Het boek valt in twee hoofddelen uiteen. In het eerste deel behandelt Guthrie de kenmer- -ken waaraan de christen zich kan toetsen of hij werkelijk deel heeft aan Christus, terwijl hij in het tweede deel de weg der verlossing verklaart. Op heldere en eenvoudige wijze verklaart hij hier de weg, die God houdt met Zijn volk. Hij waarschuwt Gods volk, dat zij niet in de duisternis moeten blijven zitten, maar dat zij evenals de verloren zoon hun zonden

moeten belijden én op moeten staan om tot hun Vader te gaan. De grootheid, barmhartigheid en rechtvaardigheid van de Heere Jezus, beschrijft hij op een wijze, die men zelden aantreft. Deze verhandeling schreef Guthrie naar aanleiding van Jesaja 55. Dit hoofdstuk is een grote nodiging om te komen tot het Verbond Gods. Guthrie toont de rijkdom, die ligt in de bekende verzen als: „O, alle gij dorstigen komt tot de wateren, en gij, die geen geld hebt, komt, koopt en eet, ja komt, koopt zonder geld, en zonder prijs, wijn en melk!"

Kort na de publicatie van dit boekje, keerde in Schotland het tij. Cromwell stierf en zijn bewind kon niet worden voortgezet door zijn zoon. Karel II werd koning en deze wenste zo spoedig mogelijk de macht absoluut te herstellen. Dat betekende voor de kerk een nieuwe periode van vervolgingen. Diverse leiders van de hervormde kerk in Schotland werden gevangen genomen. Zij werden spoedig veroordeeld; een der eersten die voor de zaak des Heeren op het schavot stierf was de Markies van Argyll. Enkele dagen later zou ook de neef van William, op het schavot sterven. James Guthrie stierf in 1661. Toen hij reeds het zwarte kapje voor zijn gezicht had, zodat de beul zijn duivelswerk zou kunnen doen, trok hij dit weg, keek de menigte nog eenmaal dringend aan en riep vol vreugde: De Verbonden, de verbonden zullen Schotland nog eens doen herleven!" Ook William heeft grote smart gehad over dit verlies van niet alleen een bloedverwant, maar ook van een Vader in Israël. Immers James had vanaf zijn studententijd grote invloed op hem gehad en hem menigmaal met raad en daad terzijde gestaan. Inmiddels bleef Guthrie onvermoeibaar in zijn zorg voor zijn gemeente. Steeds weer trachtte hij hen, die de kerk meer en meer de rug toekeerden, terug te brengen tot de gemeente. Zorgvuldig was hij ook, wanneer hij dwalingen de kop op zag steken. Tijdens een korte periode van afwezigheid drongen eens Quakers zijn gemeente binnen en zaaiden hun onkruid temidden van de tarwe. Onmiddellijk keerde Guthrie terug en bestreed deze sekte zo krachtig, dat zij nooit vaste voet in de gemeente van Fénwick heeft gekregen. In de omliggende plaatsen zoals Kilbride en Glasgow kregen zij wel vele aanhangers, maar tot nü toe heeft Fenwick geen Quaker gemeente. Het is begrijpelijk, dat deze begaafde prediker meermalen een beroep kreeg. Vaak waren deze gemeenten veel groter dan Fenwick. Zo begeerde men hem als predikant te Renfrew, Linlithgow, Stirling, Glasgow en Edinburgh. Toch kon hij zijn kudde in Fenwick niet loslaten. Het waren bovennatuurlijke banden, die hem verbonden hielden met Fenwick. Hoewel zijn standplaats in die tijd arm en onkundig was, en bovendien een weinig eervolle naam had vanwege de goddeloosheid die er gevonden werd, is hij toch altijd deze gemeente trouw gebleven. Zelf zag - hij hierin een wijze besturing van God. Zo werd hij afgebracht van rijkdom en roem, als zijnde aardse goederen, die geen stand houden. Nee, hij had een hoger goed, wat ver boven al het goud van de wereld uitging.

W. Kr.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen