BOEKBESPREKINGEN

Ferenc Visky. Gebonden en toch vrij, 121 blz., gebonden,€10-, Uitgeverij De Banier, Utrecht, ISBN 90-336-0717-4.

Het boekje is uitgegeven in samenwerking met de Stichting Hulp Oost- Europa. Een deel van de opbrengst van het boekje komt ten goede aan een Hongaarstalig maandblad voor het christelijke gezin dat dient tot opbouw en verdieping van het gereformeerde geloofsleven. Het boekje is een vertaling van een Hongaars boekje dat in 2002 in Roemenië verscheen. Dit boekje bevat 70 verhalen uit de tijd van de vervolging van de christenen door de communisten in Roemenië. Velen werden gearresteerd door de geheime politie, opgesloten in de gevangenis en gemarteld. De opgenomen verhalen gaan over de vriendschap tussen twee predikanten: Ferenc Visky en Richard Wurmbrand. Zij ontmoetten elkaar in de gevangenis van Gherla tijdens de communistische terreur in Roemenië. Visky was predikant in de Hongaarse Reformatus Kerk (vergelijkbaar met de hervormde kerk in Nederland) en Wurmbrand, een Jood, werd na zijn overgang tot het christendom Luthers predikant. Wurmbrand zat 14 jaar gevangen en Visky bijna 7 jaar. Het boekje geeft een goede indruk van het leven en de omstandigheden in de gevangenis in de tijd waarin Visky en Wurmbrand gevangen zaten. Wurmbrand mocht uitkomen voor de naam en de zaak van Jezus Christus. We lezen daarvan op de blz. 17-19. In 1949 hadden de leiders van alle kerken een uitnodiging ontvangen een bijeenkomst bij te wonen die gehouden werd na de invoering van het communisme. Met een reusachtig portret van Stalin boven hun hoofden betuigden alle sprekers hun onbeperkte steun en loyaliteit aan het nieuwe, politieke systeem. Er werd gesteld dat de praktijk van het communisme overeenkwam met de Bijbel. “Door middel van een rechstreekse, nationale radio-uitzending hoorden alle Roemeense christenen uit de mond van hun eigen kerkelijke leiders dat de klasseloze maatschappij het Koninkrijk van God was. Het paradijs, het oeroude verlangen van de mensheid, en de gelijkheid van alle mensen was nu gerealiseerd, dankzij de grote en glorierijke kameraad Stalin en dankzij de Partij en de arbeidersklasse. De tijd van de definitieve omverwerping van de macht van de uitbuiters, de kapitalisten, was nu gekomen. Sta op en sluit de gelederen, nog maar een korte tijd en de poorten van de hel zullen gesloten zijn.” Richard Wurmbrand en zijn vrouw Sabina zaten ook in de zaal. Sabina sprak tot haar man: Richard, hoe lang kun je deze bezoedeling van Christus verdragen? Richard antwoordde: Zodra ik mijn stem zal verheffen, zul jij geen man meer hebben. Zijn vrouw reageerde: Ik hoef geen laffe man te hebben. “Richard stond op, liep naar de microfoon en beleed de naam van Jezus Christus, dat hem alleen alle lof, alle eer en verheerlijking in hemel en op aarde toekomt. Toen hij ophield, kon je gedurende enkele ogenblikken een speld horen vallen. Daarna ontstond er een grote verwarring, microfoons werden uitgeschakeld om Richard het voortzetten van zijn toespraak te beletten en de radio-uitzending werd meteen onderbroken.” Hoe zouden wij ons gedragen onder zulke omstandigheden? Als de Heere geen vrijmoedigheid geeft, zullen we zwijgen. Maar als de Heere vrijmoedigheid geeft, moet er gesproken worden, wat de gevolgen ook zouden zijn. Het boekje geeft een indruk van wat de gevolgen zijn geweest voor Wurmbrand en anderen. Op blz. 72 en 73 lezen we van een cipier die graag predikanten bespotte. Hij noemde hen uitbuiters van het volk. “Jullie verplichten het kerkvolk om met de feestdagen hun zelfgemaakte cakes af te staan. Van deze koeken en van de kerkbelasting, die jullie de mensen oplegden, hebben jullie je eigen varkens vetgemest. Jullie lieten je ogen op onze vrouwen vallen. Jullie hebben allemaal de gevangenis dubbel en dwars verdiend.” Niemand durfde iets te zeggen op deze woorden van de cipier. Maar Richard Wurmbrand sprak: “U heeft groot gelijk, meneer de cipier. Zo zijn we: materialistisch, onmatig, wellustig. Maar ik ken een dominee die wel van iedereen hield, die zich over armen ontfermde en die aan de hongerigen brood gaf. Hij verkeerde Zelf ook onder de armen. Hij heeft nooit naar iemands geld, brood of kleding verlangd. Hij deelde zelfs uit wat hij had en heeft Zijn eigen leven voor de armen opgeofferd. U moet niet in ons geloven, maar liever in Hem, Hij verdient het vertrouwen van meneer de cipier wel.” Ook in onze dagen lezen we nog van vervolgingen en verdrukkingen. Het is dan ook een goede zaak kennis te nemen van datgene wat in het verleden is gebeurd om op die manier tegelijk een indruk te krijgen wat ook nu nog werkelijkheid is in andere landen.

Dr. C. van Sliedregt, Het Nieuwe Jeruzalem, paperback, 56 blz.,€ 4,30, Uitgave Willem de Zwijgerstichting, Postbus 40082, 7504 RB Enschede, tel. 053- 43T1606. E-mail wdzst@home.nl, ISBN 90-72462-40-8. De ondertitel luidt: “Eenheid van alle gelovigen.” Dit boekje handelt over verdeeldheid in het verleden en in het heden. Dan denken we aan 1 mei 2004 toen de PKN een werkelijkheid werd. Pijn over de kerkelijke verdeeldheid klinkt door en het verlangen naar eenheid die eenmaal heerlijke werkelijkheid zal zijn: dan zal het zijn één kudde en één Herder.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen