Seksualiteit: gave en opgave

KLEINE KRONIEK

Onder bovenstaande titel schreef mevr. T. van den Berg-Molenaar, onderwijsondersteuner "Driestar educatief' en locatieleider cbs "De Wegwijzer" te Berkenwoude, een artikel in het novembernummer (2005) van het blad "D(e) R(eformatorische) S(chool)". Zij gaat in haar artikel in op de vraag welke rol een christelijke school kan vervullen bij de (noodzakelijke) seksuele voorlichting aan de schoolkinderen. Ze schrijft ondermeer het volgende:

Of we het nu willen of niet, kinderen worden overspoeld met seks. Via internet, bladen, billboards en videoclips. Psychologe Martine Delfos verklaarde onlangs in het blad Visie een kruistocht te beginnen tegen de seksualisering in de media. Tieners krijgen hierdoor een vertekend beeld van seksualiteit en van relaties.

Hulporganisaties merken op dat tieners steeds eerder seksueel actief zijn. Christenjongeren doen daarin niet onder voor niet-christenjongeren.

Pubers zijn bezig met experimenteren en zoeken grenzen op. Bovendien proberen ze bij een groep te horen. Als je geen vrienden hebt, kun je wel met een jongen naar bed, want dan heb je een vriendje.

Ze wijst erop dat er, gelet op de vele en vaak ernstige ontsporingen, alle reden voor de opvoeders is om aan deze dingen aandacht te geven. Hier moeten we allereerst denken aan de ouders, maar ook zou de kerk zich moeten afvragen wat ze hier kan betekenen:

De eerste verantwoordelijkheid, ook voor dit deel van de opvoeding, ligt bij de ouders.

"Kinderen van 4 tot en met 18 moeten stap voor stap begeleid worden in seksuele en relationele vorming die aansluit bij hun leefwereld." Dat is één van de conclusies van de conferentie "Seks onder je 25"" die de stichting Soa Aids Nederland onlangs in Amsterdam organiseerde. Volgens de onderzoekers "kan een warm gezinsklimaat bijdragen aan de seksuele gezondheid van jongeren"! Verder kan de kerk hierin een belangrijke rol vervullen. In dit artikel wordt dit verder niet uitgewerkt, maar het is zeker een onderwerp dat op catechisatie en jeugdwerk aandacht verdient.

In haar artikel pleit zij ervoor, mijns inziens terecht, dat seksuele vorming op school een structurele plaats moet krijgen:

Ten slotte is het van belang dat seksuele vorming op school een plaats krijgt. Seksuele vorming op school is niet bedoeld als vervanging van de opvoeding van de ouders, maar ligt in het verlengde daarvan.

Een aantal jaar geleden hebben scholen binnen het samenwerkingsverband Gouda samen met de BGS nagedacht over de taak van school met betrekking tot seksuele vorming van kinderen. Directe aanleiding hiertoe waren twee ernstige gevallen van misbruik binnen het samenwerkingsverband.

Bovendien liepen leerkrachten regelmatig aan tegen de afspraak die er op veel scholen lag: seksuele voorlichting is geen taak van school, maar is voorbehouden aan de ouders.

Het is echter niet afdoende om tegen kinderen te zeggen dat ze geen vieze grapjes mogen maken. Of dat iets een raar woord is dat ze echt niet mogen zeggen. Want wat is nou vies of raar en waarom? Ja, dat moesten ze dan maar aan hun vader of moeder vragen. Bovendien lopen we het gevaar dat de gave van seksualiteit uit het zicht verdwijnt!

Drs. N.C. van der Voet schreef eens: "We moeten elkaar waarschuwen voor seksuele zonden, maar niet voor seksualiteit zelf."

Bezinning binnen onderwijsland op dit terrein heeft inmiddels geleid tot de ontwikkeling van de methode "Wonderlijk Gemaakt", welke goede handreikingen kan bieden. De communicatie met ouders krijgt daarin nadrukkelijk een plaats. Op deze manier kan de basisschool een goede plaats zijn om kinderen te leren op een bijbelse wijze respectvol met het gevoelige en tere onderwerp van de seksualiteit om te gaan:

In de veilige setting van een basisschool kunnen kinderen leren om vanuit een bijbelse visie over seksualiteit te praten.

Het is heel waardevol dat jongeren leren om in een groep leeftijdsgenoten op een open en respectvolle manier over seksualiteit te praten. Lessen over de puberteit, het veranderen van je lichaam en de daarbij behorende gevoelens en emoties leveren ruime gespreksstof op en zorgen voor veel herkenning.

"Verandert er bij jongens ook wat, dat wist ik niet", verzuchtte een meisje in groep 8 eens. Leerlingen durven ook vragen te stellen. De sfeer in de groep wordt meer dan ooit open en eerlijk. Kinderen zijn in de basisschoolleeftijd bovendien erg leergierig. Ze hebben honger naar feiten en willen graag weten hoe alles zit. Zo ook op het gebied van seksualiteit.

Hier is ongetwijfeld voor het christelijke basisonderwijs een belangrijke taak weggelegd. We kunnen intussen niet vroeg genoeg beginnen met de kinderen weerbaar te maken tegen de seksuele verloedering waarin onze samenleving is terecht gekomen. Gezin, kerk en school moeten hier de handen ineenslaan en samen nagaan wat ze aan onze kinderen kunnen en moeten meegeven. Misschien dat in die zin het zinvolle initiatief nog wat breder kan worden uitgewerkt.

P. Vermeer, Wilsum (D)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen