In de plaats van die.

De Heere gaf Jeruzalem ten roof aan Sisak, den Koning van Egypte. Isrel heeft zich niet willen buigen onder den schepter van Hem, die het toch waar maakt: „Mijn juk is zacht en mijn last is licht". Nu moet het zich krommen onder het ijzeren juk van den Pharao van Egypte.

Het overwinnend leger van Sisak trekt terug uit Canaan, met buit beladen. De plunderaars van de tempelstad hebben niet vergeten mee te nemen de gouden schilden, welke Salomo gemaakt had. Die gouden schilden waren de glorie en de heerlijkheid van het koningschap in de stad Gods geweest Rehabeam moet het nu maar zonder die schilden stellen.

De Heere echter, die machtig is als hout aan het oppervlak een ijzeren bijl te doen drijven, welke op den bodem van een rivier buiten het bereik van den eigenaar ligt, is in staat terug te geven, wat onherroepelijk verloren schijnt, ook deze gouden schilden. Had Rehabeam zich daartoe maar voor den Heere verootmoedigd en was hij Hem te voet gevallen om het bij den Heere alleen te zoeken ] Rehabeam echter beproeft zich zelf te helpen en het erge hiervan is, dat hem dit gelukte.

Rehabeam laat koperen schilden maken voor de gouden, welke weg zijn. Rehabeam blijft de vrome koning. Hij wil bij zijn tempelgang die blinkende schilden niet missen. Voor goud neemt hij nu maar koper. Het is alles schijn en namaak. Maar wie merkt er iets van ? Wie ziet het onderscheid tusschen koper en goud, als het koper goed opgepoetst is ?

Koper voor goud. En straks komen wellicht voor de koperen schilden lichte bordpapieren schilden, prachtig verguld. Die vergulde en lichte bordpapieren schilden zijn bovendien nog veel gemakkelijker te hanteeren.

Dit is het werk van het onverootmoedigde hart, dat zich in de verlegenheid niet tot den Heere wendt, maar zich behelpt. Ja, Rehabeam kan met die blinkende schildtn wel komen in den voorhof van den tempel van het aardsche Jeruzalem, maar niet in dien van het hemelsche. In het Jeruzalem dat boven is, is alles echt. Daar zijn zelfs de straten van het zuiverste goud.

Wie zichzelf behelpt gaat onherroepelijk ten gronde. De Heere vraagt naar waarheid. „Wacht u voor namaak", — dat mogen we elkander wel toeroepen ook met het oog op de eeuwige dingen van het Koninkrijk Gods. Niet alleen op de wereldmarkt, maar vooral bij zijn tempelgang draagt men de koperen schilden voor zich uit.

De Heere waarschuwt er zoo ernstig voor en vermaant zoo trouwhartig om van Hem te koopen zonder geld en zonder prijs goud, beproefd komende uit het vuur, het zuivere goud des geloofs, waarmee de zondaar in zijn armoede onder de genadige bewerking van Gods Woord en Geest zich toeëigent den onnaspeurlijken rijkdom van Christus, dat zuivere goud des geloofs, hetwelk duizendmaal beproefd is bevonden in alle ellende en in iederen nood tot op het sterfbed toe. Toch zoekt het natuurlijke hart het in zijn verdwaasdheid in namaak. Maar eens komt het uit, dat koper nimmer goud wordt. Wat de Heere door Zijn Woord en Geest werkt is meer waard dan het fijnste goud op aard. Dat draagt het keur des hemels.

In dit verband denken we aan den naam gereformeerd, dien onze zendingsbond draagt. Eens schitterde onder ons volk het echte goud van Gods almachtige genade., verheerlijkt aan arme zondaars. Gaandeweg is het eeuwigheidslicht verdonkerd, dat straalde over den levensweg der voorgeslachten. Diep en breed is de breuk geworden met het leven onzer vaderen. Voor een bedekkende wolk wordt nu gehouden de geest, waaruit zij leefden, die ze droeg, bezielde en staalde op velerlei terrein. Wij beproeven met onze koperen namaak-schilden onder het oordeel Gods uit te komen. Dat het geleerd worde met den schijn te breken! Dat de koperen schilden worden weggeworpen ! Des Heeren Naam is Ontfermen Hij geeft niet slechts goud voor koper, maar sieraad voor asch. Hij bereidt zich een volk toe in heilige sieradiën. Zijn

genade, welke Hij in hen verheerlijkt, is van het zuiverste goud. Dan ontglippen de koperen schilden den bevenden handen en vallen ze kletterend tegen den grond. Dan psalmt het:

Want God, de Heer, zoo goed en mild, Is 'tallen tijd een zon en schild.

Dan blinkt er iets van dat goud uit in het leven, in de reine lust om den Heere te dienen, toe te behooren en Hem te vreezen. Er blinkt iets van het zuivere goud van de verdienste van Christus uit in het toegewijde leven, in den verborgen omgang met God, hetwelk zich naar buiten openbaart in het glinsterend aangezicht, waardoor zij mogen schijnen als lichten temidden van een krom en verdraaid geslacht. De Heere volbrengt zijn kracht in hunne zwakheid, zoodat het bij woorden niet blijft. Het echte goud des geloofs kan niet verborgen blijven in het weggedoken hart De Heere zorgt er zelf voor, dat iets van zijn glans wordt gezien, — tot in de uitreiking der gaven toe, ook in gebed en offervaardigheid. Wij komen van nature met koper in plaats van met goud. De Heere echter formeert zich een volk, dat ijverig is in goede werken, welke in Christus Jezus zijn voorbereid, opdat zij daarin zouden wandelen. Dan wordt het omgekeerd. In de plaats van de koperen schilden komen de gouden. Het glinsteren van dat goud wordt zelfs gezien in de penningen der weduwen, hierin niet het minst. Ook in onze gaven ? Van mij, die dit schrijf en van u, die het leest ?

DEN HAAG, Beeklaan 389. Februari 1928.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen