Israël - volk, land en staat

We begrijpen allemaal wie die man bedoelde met ‘Zijn volk’ – het oude bondsvolk Israël. En we weten misschien ook wel dat hij daarmee een tekst aanhaalde uit het Oude Testament. Maar klopt dat eigenlijk wel? Is Israël nog steeds Gods volk? Leven we niet in de tijd van het Nieuwe Testament? Eenmaal heeft God Zijn verbond met Israël opgericht, maar nu beperkt Hij Zich toch niet langer tot dat ene volk? Inderdaad, maar dat betekent niet dat Israël als volk – voorgoed en geheel – terzijde is geschoven. In de weg van waarachtige bekering brengt de Heere Zijn volk toe uit Jood én heiden. Er is geen sprake van vervanging van Israël, maar van uitbreiding naar de volken. Als het gaat over de zaligheid is er geen onderscheid tussen Jood en heiden. Toch blijft Israël een volk met een bijzondere plaats.

Oudste broer
Zijn er daarom nu twee volken van God: Israël en de Kerk? Ten diepste niet. Er is maar één bruidsgemeente, van eeuwigheid bemind, met Jezus’ bloed gekocht en door Gods Geest geheiligd. Alleen, die gemeente bestaat uit Joden en niet-Joden. Let op de volgorde. Ze heeft zowel met tijds - orde als met rangorde te maken. De Heere noemt het volk Israël Zijn eerstgeboren zoon (Exodus 4: 22). Israël is dus de eersteling der volken. Dit volk is niet alleen het eerst geroepen; het heeft ook de bevoorrechte positie van de oudste zoon. Het Evangelie is een kracht Gods tot zaligheid een iegelijk die gelooft, eerst den Jood en ook den Griek (Romeinen 1: 16). De Jood, die Jezus als zijn Messias mag belijden door een waar geloof, is de oudste zoon in het huisgezin van de Heere. Wij zijn zo geneigd die oudste zoon over het hoofd te zien. Dat zal wel komen omdat Messiasbelijdende Joden vandaag een kleine minderheid vormen op het geheel van de Christenheid. Het komt misschien ook omdat wij zo ik-gericht zijn. Toch is in de gemeente van Christus de gelovige Jood geen ondergeschoven kind, maar de oudste broeder. Calvijn zegt in zijn commentaar op Romeinen 11: “De Joden die tot de Zaligmaker gebracht zijn, nemen de eerste plaats in binnen Gods Kerk.”

Garantie
Tegelijk vormen zij de kern van het Joodse volk. De kern mag echter niet worden losgemaakt van het volk als geheel. De binnenste cirkel is er niet zonder de buitenste cirkel. We kunnen ook zeggen: God brengt het geestelijke zaad van Abraham toe uit het natuurlijke zaad. En Hij gaat daar ook vandaag mee door. Soms hoor je zeggen dat Israël alleen moest dienen om de Christus voort te brengen. Dat is wel heel mager en klinkt ook niet erg gunnend. Natuurlijk, de Messias hoeft niet meer in letterlijke zin uit Israël geboren te worden. Hij moet nog wel op geestelijke wijze ín Israël worden geboren. Zál dat ook gebeuren? Jazeker! Want indien hun verwerping de verzoening is der wereld, wat zal de aanneming wezen, anders dan het leven uit de doden (Romeinen 11: 15)? De kanttekenaar heeft op grond van Romeinen 11 een heerlijke verwachting uitgesproken. Nu zijn het nog maar enkelingen die het geheim van de Messias mogen kennen, maar dat overblijfsel is de garantie dat de Heere doorgaat met Zijn werk onder Israël (Romeinen 11: 1). De boom van Israël heeft wel veel takken verloren en andere takken zijn in de olijfboom ingeënt, maar de boom zelf is blijven staan. En eenmaal zal zij tot volle bloei komen.

Gods hand
Vandaag de dag wonen er weer miljoenen Joden in het land der vaderen. Er hebben altijd Joden in ‘Palestina’ gewoond, zelfs na de verwoesting van Jeruzalem in het jaar 70 en het begin van de verstrooiing 65 jaar later. De laatste 125 jaar is hun aantal stormachtig gegroeid. Wat heeft dat te betekenen? Is de terugkeer van zoveel Joden naar Israël een puur menselijk gebeuren of een vervulling van bijbelse beloften? Is Israël eigenlijk nog wel het land van de belofte? Ik meen dat het antwoord niet moeilijk is. De Heere kwam tot Abraham met een drievoudige belofte; een belofte die betrekking had op het volk, hun zaligheid en het land (Genesis 17: 7). Ondanks de ontrouw van Israël is die belofte steeds weer bevestigd en vernieuwd. In het Nieuwe Testament gaat de landbelofte naar de achtergrond, maar nergens wordt ze ingetrokken. De verzoening door Christus staat sterk in het middelpunt en het Koninkrijk Gods breekt zich baan in heel de wereld, maar het Oude Testament wordt niet ‘opgeruimd’ (Mattheüs 5: 17). Het accent komt inderdaad sterker te liggen op het hemelse Kanaän, maar tegelijk geldt: De genadegiften en de roeping Gods zijn onberouwelijk (Romeinen 11: 29). Mogen we daarbij ook niet denken aan de genadige gift van het land? Israël blijft ‘land onder Gods hand’. Het lijkt erop dat deze gedachte meer leefde bij de Engelse, Schotse en Nederlandse oudvaders dan bij ons. En dat terwijl zij leefden in een tijd dat er van een terugkeer naar het land van de Bijbel nog niets te zien was.

Bid om de vrede
We gaan nog één stapje verder. We zagen dat de landbelofte voortvloeide uit Gods trouwbelofte aan Zijn oude volk. Vloeit nu op haar beurt de vestiging van de staat Israël in 1948 voort uit deze landbelofte? Velen durven dat niet voor hun rekening te nemen. Het zou ertoe kunnen leiden dat de staat een gouden randje krijgt en dat alles wat in de Israëlische politiek gebeurt heilig wordt verklaard. Daar moeten we inderdaad voor oppassen, al was het alleen maar omdat een dergelijke opstelling evangelisatiewerk onder moslims ernstig bemoeilijkt. Trouwens, de kerk moet altijd oppassen met poli- Uitgesproken... tieke uitspraken. Toch zijn we blij dat het Joodse volk na eeuwen van lijden en strijd weer een eigen “nationaal tehuis” heeft. Zonder een eigen staat kan het Joodse volk – menselijk gesproken – niet overleven in deze wereld, in de kokende zee van het moslimfundamentalisme in het Midden Oosten en het altijd aanwezige antisemitisme in de westerse wereld. Wij kennen aan de staat Israël geen heilsbetekenis toe, maar zien haar wel als teken van Gods trouw. Daarom leven we mee met de jarige op haar zestigste verjaardag en wensen haar van harte Gods zegen toe.

Het ga Israël goed, en dat omwille van Hem Die als Borg de vloek heeft willen dragen op Golgotha. In Jezus Christus is er toekomst voor Jood en heiden. Ook voor jou? Bid om de vrede van Jeruzalem; het ga hun wèl moeten zij varen die u beminnen (Psalm 122: 6).


J.J. Teerds (red.), Vrede over Israël. Infokatern 27 (Den Haag: SGP Jongeren 2005), 110 blz.
De uitgave is te bestellen bij de SGP-Jongeren: (0182) 6969 02 of info@sgpj.nl.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen