Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Herinneringen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Herinneringen

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

5.

De ontmoeting met onze oude zuster laat zich niet beschrijven. Wij hebben ons alleen maar kunnen verwonderen over het werk Gods en over het hoe Hij dat doen wil en ook hier had gedaan. Daar lag zij terneder, aan de ene zijde schier verlamd, maar haar geest was helder, en wat meer zegt, haar geloofsoog was gevestigd op Hem, Die Zich aan haar ziel had geopenbaard. Al dadelijk kwam het tot een gesprek, of beter gezegd, hier was niets te spreken, alleen maar te luisteren naar hetgeen God gedaan had, zoals Ps. 66 het ons zegt: en ik zal u vertellen wat Hij aan mijn ziel gedaan heeft. Gods werk is altijd klaar en duidelijk en spreekt voor zichzelf. O jongen, was haar woord, dat zij tot mij sprak, ik heb geen woorden om het uit te drukken, mijn taal is te arm om het te omschrijven, het is toch zo eenvoudig. Dat heb ik nooit kunnen begrijpen, ik dacht altijd, dat hemel en aarde bewogen moesten worden, zou dat aan mij kunnen geschieden, en nu is er alles gebeurd, en er is niets gebeurd, want ik heb mijn oog mogen slaan buiten mijzelf. In mij is alleen de dood, maar in Hem is het leven. Die voor mij de dood is ingegaan en dat verworven leven heeft weggeschonken aan mij, de onwaardigste van alle mensen.

En omdat de zaligheid buiten mij ligt, daarom is het alleen, dat ik zalig kan en zal worden. Ik heb er niet voor te zorgen, want het is gegrond in het welbehagen Gods. En nu kan ik er nooit meer uitvallen, want bergen mogen wijken, en heuvelen wankelen, maar het verbond Mijns vredes zal niet wijken, zegt de Heere, uw Ontfermer.

Het is ons niet mogelijk alles weer te geven wat wij uit haar mond mochten beluisteren. Met welk verlangen was zij vervuld om ontbonden te zijn en met Christus te wezen, zijnde zeer verreweg het beste. Maar Gods wegen zijn hoger dan de onze. Wat niemand had verwacht, gebeurde. Zij ging niet heen, maar heeft nog twee volle jaren geleefd. Naar het lichaam moest zij in alles verzorgd worden, maar haar ziekbed is geweest één prediking van het werk Gods. Wij hebben haar vaak bezocht in dit tweetal jaren, en zij heeft beleefd wat wij zingen uit Ps. 105: Zij werden daag’ lijks begenadigd, met manna hemelsbrood verzadigd, enz.

Ik herinner mij nog, dat iemand tot mij zeide: zij zal het nog wel eens kwijt raken. Ja, zo dwaas zijn wij, maar zij heeft mogen leven uit de Bron, en dagelijks met haar ledigheid mogen komen tot Hem, Die rijken ledig henen zendt en armen met goederen vervult. Wat heeft zij gezien in Christus, het geschenk des Vaders. Vandaar dat zij in de stilte met Ps. 27 vaak getuigde: Hier weidt mijn ziel meteen verwonderend oog.

Voor een ieder had zij een woord, en aan haar is vervuld geworden, zoals wij het vaak hoorden uitdrukken op de gezelschappen van Gods volk: een nauw leven geeft een ruim sterven (ook hierin is de Heere zo vrij).

Nog eenmaal genoemd ons uitgangspunt van wijlen Prof. Lengkeek: de Heere leidt meestal Zijn volk langs lijnen van geleidelijkheid. Dat is bevestigd geworden in het leven van onze oude zuster, waaraan wij gedenken, nu bijna 40 jaar geleden.

Op één mijner bezoeken vertelde zij mij, dat de Heere haar een ruime ingang beloofd had in Zijn Koninkrijk, dat zij de dood niet zou zien, en dat zal waar en zeker zijn, bevestigde zij, met de woorden van Ps. 111:


’t Is trouw al wat Hij ooit beval
Het staat oprecht en waarheid pal.
Als op onwrikb’ re steunpilaren.


En zo is het gegaan, niet omdat zij dat had gezegd, maar omdat de Heere het beloofd had. Zij heeft de dood niet gezien, want op een zondagavond, terwijl de gemeente Ps. 68 : 2 zong, sloot zij haar ogen toe, nadat zij haar zoon verzocht had, haar voor het laatst te helpen, en zij was niet meer, en zij was heengegaan naar het Vaderhuis met zijn vele woningen.

In alle eenvoud vond de begrafenis plaats onder leiding van wijlen Ds. P. Zwier, destijds predikant onzer gemeente.

Laten wij hieruit mogen leren om nooit de weg uit te stippelen, maar te beleven Ps. 25 : 2.


Heer’ , ai maak mij Uwe wegen
Door Uw Woord en Geest bekend.

Dit artikel werd u aangeboden door: Bewaar het Pand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 24 november 1966

Bewaar het pand | 4 Pagina's

Herinneringen

Bekijk de hele uitgave van donderdag 24 november 1966

Bewaar het pand | 4 Pagina's