GEEN TOEKOMST

Vroeg of laat krijgt men als ambtsdrager er een keer mee maken: een zelfmoord in de gemeente; dat zal althans van de meesten — verdrietig genoeg — gelden. Wie dan op zoek gaat naar boeken die helpen om je gedachten te ordenen en die richting kunnen wijzen, merkt hoezeer het onderwerp nog steeds in de ‘taboesfeer’ zit. Dat ondervond ook mevr. Elly den Herder, die docent, psycholoog en publicist is; ze heeft haar dagelijks werk aan de afdeling journalistiek en communicatie van de Chr. Hogeschool Ede. Zij maakte het mee dat ze een heel goede vriendin door zelfmoord verloor. In de periode daaraan volgend zocht ze naar boeken, artikelen e.d. om het gebeurde te verwerken en daarin geholpen te worden. Er bleek bitter weinig beschikbaar te zijn… Nu schreef zij zelf de geschiedenis ervan op (dat is dus een heel persoonlijk gedeelte van het boek), en ging verder met het op een rij zetten van wat in allerlei wetenschapsgebieden over de oorzaken wordt gezegd (tweede deel). In dat gedeelte vindt men ook de bijbelse gegevens. Ze zijn als volgt samen te vatten: ‘…al gaat suïcide tegen Gods bedoeling in, dat wil nog niet zeggen dat het ook een onvergeeflijke zonde is’ (blz. 102). Waarvan akte! In het derde deel hebben interviews met nabestaanden een plek gekregen. Al met al is het een aangrijpend boek geworden.

Maar dat alles, hoe belangrijk ook, is onvoldoende om het boek in de rubriek Profiel aan te kondigen. Waarom gebeurt dit dan toch? Omdat mij bij lezing ervan opnieuw bleek hoezeer het pastoraat in deze barre werkelijkheid vaak onder de maat, of zelfs geheel afwezig is. Vooral in het derde deel komt dat aan de oppervlakte (gelukkig zijn er ook andere ervaringen die vermeld worden). Hoe komt dat toch, zo vroeg ik mij af? Is het verlegenheid — dat zou goed te begrijpen zijn? Is het een meer algemene tendens dat écht pastoraat een tanende zaak is (men hoort de klachten erover immers ook bij andere verdrietige gebeurtenissen)? Ik weet het niet. Verlegenheid zou nog het beste te plaatsen zijn, want wie zou niet verlegen zijn bij een dergelijke vreselijke gebeurtenis? In dat geval kan het lezen van dit boek u over een drempel heen helpen. Nee, het zal u niet lukken de verlegenheid geheel te overwinnen, en dat moet maar niet ook; dat zal ons namelijk verhinderen om botte uitspraken te doen. Immers, aan het citaat op blz. 102 is toe te voegen (en men leest er ook van in het boek) dat niet zelden de oorzaak van zelfmoord gelegen is in een ernstige psychische ziekte. Een ziekte die dan vervolgens de mens de baas wordt (zoals dat vaker gebeurt met ziekten…).

Ten slotte: het boek leert ons ook oog en hart te hebben voor anderen die op een heel specifieke wijze met suïcide te maken krijgen: broers en zussen, maar ook buschauffeurs, machinisten. Ook zij hebben niet zelden levenslang…

n.a.v. Elly den Herder-Michielsen, Ik heb geen toekomst, zei ze. Over suïcide en de gevolgen voor nabestaanden. Uitg. Barnabas Heerenveen 2006, 264 blz., € 17,50.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen