In de greep van cocaïne

Drinken deed Riekelt al jaren. „Het gewone weekendgebruik. Geleidelijk nam het problematischer vormen aan. „Om te voorkomen dat ik dronken thuis kwam, ben ik er cocaïne bij gaan gebruiken. Het gevolg is dat je meer gaat drinken en dan ook weer meer cocaïne nodig hebt. Voor je het weet, ben je verslaafd. In ons gezin was ik al een beetje het zwarte schaap. Mn broers en zusters dronken niet en rookten niet, ik deed alles.
Zijn eerste cocaïne kreeg hij van een kameraad. „Ik was altijd bang voor dat spul, maar toen ik het had gebruikt, voelde ik me super en was ik meteen weer nuchter. De week erop wilde ik datzelfde gevoel hebben. Daarvoor moest ik al meer gebruiken. Zo gaat dat door. Tegenover zijn ouders ontkende hij het drugsgebruik. Tot het niet meer te ontkennen viel. „Ik kreeg thuis steeds meer ruzie en ben op een gegeven moment op mezelf gaan wonen. Toen was het einde zoek. Dat heeft toch wel een jaar of zes geduurd. Ik was een echte junk.
Hulpverleners van Waypoint zochten hem in zijn woning op. „Dat vond ik prima. Ze waren niet opdringerig, kwamen gewoon een praatje maken. Daardoor ontstaat vanzelf een band. Op een dag heb ik tegen Hessel gezegd dat ik hulp wilde. Ik heb me laten opnemen in een ontwenningscentrum in Almere. Mn gebruikerskameraden heb ik nooit meer gezien, mn oude vrienden kwamen weer terug.

Voorbeeld
Cocaïne gebruikt hij niet meer, het verlangen naar het stimulerende goedje blijft bestaan. „Al word ik honderd, in je achterhoofd blijf je ermee bezig, maar ik heb daarmee leren leven. Nu geef ik voor Waypoint soms voorlichting op lagere scholen. In veel van die kinderen zie ik mezelf terug. Als ze niet opletten, gaan ze hetzelfde pad op.
De ontmoeting met plaatsgenote Maria, met wie hij inmiddels is getrouwd, was een extra stimulans om te stoppen. „We hebben nu een zoontje, dan moet je het goede voorbeeld geven. Sterke drank gebruik ik ook niet meer. In het weekend neem ik hooguit drie biertjes op een avond, dat is het.
Voor Maria was het geen vraag of Riekelt van zijn verslaving af zou komen. „Daar heb ik altijd in geloofd. Ik zag dat die verslaving hem heel veel verdriet gaf. Zelf zette ze na haar huwelijk meteen een punt achter het stappen op zaterdagavond. „Het trekt me niet meer. Voor Riekelt is het ook beter dat we niet meer in die sfeer komen. En het past niet bij mijn geloofsbeleving. Als je jong bent, kijk je daar anders tegenaan. Ik zal mijn zoon ook nooit verbieden om dat leven te ontdekken, maar zelf wil ik het goede voorbeeld geven. Daar hoort uitgaan niet bij.

De leugen ontmaskerd
De ontdekking dat zijn zoon harddrugs gebruikte, was voor Karel Mulder een zware klap. Toch trad hij er onmiddellijk mee in de openbaarheid. „Drugsgebruik is omgeven door leugen, daar wil ik niet aan meedoen.

In toenemende mate maakte Karel Mulder zich zorgen over zijn zoon, vierde in een gezin van zes. „Hij was een goeie voetballer, maar ineens gaf hij aan alles de brui. De hele dag hangen, niks willen, heel erg moe. Met de schoolresultaten ging het achteruit, op het werk liep het ook niet. Toen ik hem op de man vroeg wat er aan de hand was, zei hij dat hij met een gokprobleem zat. In vijf weken tijd had hij een paar duizend euro vergokt.
Een telefoontje van een bekende bracht de achterliggende reden aan het licht. „Die vertelde dat mn zoon drugs gebruikte, samen met jongens van wie ik ook de namen kreeg. Op zon moment wordt de grond onder je voeten weggehaald. Je gevoelens zijn heel gemengd: boosheid, teleurstelling, verdriet, alles door elkaar. Ik was alleen op de zaak, dus ik had even de tijd om die boodschap te verwerken. Eerst ben ik in gebed gegaan, om wijsheid te vragen. s Avonds heb ik een gesprek met mn zoon gehad. Hij bevestigde het meteen. Het begon met te veel drinken, door de drank kwam hij in de drugs, om die te kunnen bekostigen is hij gaan gokken.
De Urker nam direct contact op met Waypoint, en lichtte ook zijn omvangrijke familie in. „Mijn vrouw vond dat moeilijk, ik niet. Drugs is een probleem dat opgesloten wil blijven, dan kan het zn werk doen. Het probleem naar buiten brengen, is het begin van de oplossing. Drugsgebruik is omgeven door leugen, daar wil ik niet aan meedoen.

Schijnwerpers
In overleg met Hessel Bakker van Waypoint werd een hulpverleningsprogramma opgesteld. Twee keer per week wordt bij de Urker knaap urinecontrole verricht, elke maandag bespreekt de hulpverlener met hem het weekend. „Hij werkt daar goed aan mee, maar een paar weken terug ging het ineens weer mis. We zaten net op een etentje van familie. Hij belde zelf op, daar was hij nog net toe in staat. Vader, het is helemaal mis met me. Dronken en versuft lag hij in een steegje. Opnieuw met diezelfde vrienden.
De ouders daarvan spreekt de Urker zakenman nooit. „In het begin hebben we dat geprobeerd, maar we zij ermee gestopt. Die ouders vinden het ook verschrikkelijk, maar naar buiten toe doen ze of er niets aan de hand is. Dat heeft te maken met deze gemeenschap. Je kent elkaar allemaal. Een collega-ondernemer fungeert voor de Urker als klankbord. „Daar deel ik al jaren alles mee. We weten dat we de dingen aan elkaar kunnen vertellen zonder dat ze verder komen.
Hoewel hij van nabij is geconfronteerd met de macht van drank en druks op het voormalige eiland, laakt Mulder de media die Urk afschilderen als een oord van vechtlustige cocaïnesnuivers en zuipschuiten. „Niemand hoor je erover dat negentig procent van de drugs uit Emmeloord komt en daar in de barren vrij wordt verhandeld. Het probleem is dat de schijnwerpers op Urk staan. Daardoor zie je alles.

Karel Mulder is een schuilnaam, ter bescherming van de privacy van zijn gezin.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen