De Nieuw Vertaling

RONDKIJK

Er is over cle nieuwe vertaling nogal een en ander te doen. In onze kringen maakt het geen punt van bespreking uit, want men laat bij ons — althans voor gebruik op de kansel — de nieuwe vertaling van de Bijbel links liggen. Maar in andere kerkelijke groeperingen, waar men poogt de nieuwe vertaling voor geheel kerkelijk gebruik door te voeren, komt er wel enige oppositie. Vooral va, n de meer orthodoxen om het zo uit te drukken, de gerefoiTtieerd-gezinden, die bij nadere studie zo een en ander opdiepen, dat ver van de Statenvertaling afwijkt en waar een „eigen mening" is weergegeven. Er zijn meer mensen die Latijn kennen, die de H. Schrift óók in de grondtekst kunnen lezen. Zo komt er in het Ger. Weekblad (redactie Ds E. Vermeer e.a. te Utrecht) een serie artikelen voor van Ds L. Vroegindeweij, getiteld: „Is elk nieuw woord in de nieuwe vertaling een verbetering", die ik met genoegen lees.

Ds G. Taverne te Hoogeveen, gaf in de Hoogeveense Kerkbode ook een beschouwing over de nieuwe vertaling en stelde daarin de vraag: Kan deze nieuwe vertaling de Statenvertaling vervangen? Hij geeft clan een uiteenzetting over verschillende teksten, waarin hij laat uitkomen, dat de nieuwe vertalers wel degelijk hun eigen mening hebben weergegeven bij het formeren van de nieuwe tekst.

Een enkel voorbeeld laten we hier van hem volgen. Hij neemt Efeze 3 : 17: opdat Christus door het geloof in uw harten wone." De nieuwe vertaling heeft hier: opdat Christus door het geloof in uw harten woning make." De Griekse vertaling laat beide vertalingen toe, de vertalers moeten dus een keus maken. Maar het is een groot verschil, aldus schrijft Ds Taverne, of men vertaalt „wonen", dan wel „woning maken!" Laat de grondtekst beide vertalingen toe, dan moet de kon-tekst, dat is het tekstwoord, er licht op werpen. Maar het tekstverband van Efeze 3 en de gehele brief aan de Efeziërs doet zien, dat „wonen" en niet woning maken bedoeld is.

„Woning maken" zo gaat de schrijver verder, brengt op een dw T aalspoor, maakt de strekking van de brief van de Efeziërs zoek, welke immers was hen in het geloof te sterken, terwijl de nieuwe vertaling in dit woord alsstrekking heeft, het geloof te werken. Hier rijst de vraag, of de vertalers dit verschil wel kennen en erkennen; of de theologie van de vertalers wel in de Schrift wortelt en bij de Schrift past. En deze vraag zegt Ds Taverne, dringt zich bij onderzoek van de nieuwe vertaling gedurig aan ons op.

Het is niet mogelijk in dit korte bestek alle voorbeelden die Ds Taverne geeft af te drukken; een enkele laten we nog volgen. Zo noemt hij de vertaling van 2 Tim. 3 : 16 „Al de Schrift is van God ingegeven", waar van gemaakt is: Elk van God ingegeven Schriftwoord" dubbelzinnig. De mogelijkheid blijft over, dat er ook nog Schriftwoorden, Bijbelwoorden zijn, die niet van God zijn ingegeven! De grondtekst spreekt niet van Schriftw oord maar van Schrift; laat men dat staan dan moet „alle Schrift" vertaald worden en is men met de Bijbel in overeenstemming; er is geen reden om in de grondtekst, dit „alle Schrift" te verzwakken tot „elk Schriftwoord". Ook is er geen voldoende reden, het van „van God ingegeven" als beperking tussen te voegen, dat doet de grondtekst ook niet. Luther vertaalt zeer getrouw: Want alle Schrift van God ingegeven is " welke vertaling had overgenomen kunnen worden indien men de Statenvertaling niet juist genoeg vond.

Genesis 2 : 23 „Deze is ditmaal" vertaalt de nieuwe vertaling als „dit is nu eindelijk", welk woord „eindelijk" iets verwijtends heeft. De Hebr. grondtekst leest letterlijk „ditmaal".

Hebr. 12 : 24 „dat beter dingen spreekt dan Abel" is in de nieuwe vertaling „dat krachtiger spreekt dan Abel", maar het bloed van Abel riep om wraak volgens de woorden van de Heiland en het bloed van het nieuwe testament roept om verzoening; dat is wat anders en niet iets krachtigers.

Psalm 60 : 14 „in God" leest de nieuwe vertaling „met God". Het Hebr. heeft „in".

Er zouden, zo schrijft Ds Taverne tal van andere plaatsen meer zijn te noemen, waaruit blijkt dat er een andere theologie aan het werk geweest is, bij sommige vertalers althans, dan de Bijbelse, de reformatorische. Inderdaad geloven sommige vertalers niet aan de geboorte uit de maagd, vandaar de verzwakking van deze Bijbelse leer in de vertaling van Matth. 1 : 18.

De eindconclusie van Ds Taverne in zijn beschouwing is, dat hij afwijzend staat tegenover de nieuwe vertaling.

Wij vonden deze opmerkingen zeer leerzaam, waarom wij ze in 't kort weergeven. We zijn het zeer eens met de schrijver als hij zegt, dat geestelijk gezien de nieuwe vertaling armer en slechter is dan de Statenvertaling en taalkundig nog maar een compromis is en geheel geen nieuwe vertaling, zodat zij ook wat dat betreft een achteruitgang betekent, daar de Statenvertaling onze taal zowel geestelijk als taalkundig, sterk beïnvloed en bevrucht heeft.

Uw rondkijker is van mening de nieuwe vertaling hoogstens voor studie te gebruiken, maar te weren voor dagelijks, huiselijk en ook voor kerkelijk gebruik.

RONDKIJKER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen