Geroepen als vrouw: jong, oud, gehuwd, ongehuwd

Ter gelegenheid van het 40jarig bestaan van de Bond van Nederlands Hervormde Vrouwenverenigingen op gereformeerde grondslag werd een boek geschreven met als titel "Geroepen als vrouw", 't Is geen herdenkingsboek geworden met veel foto's en herinneringen. In het eerste hoofdstuk, geschreven door mw. A.C. Meijwaard-Fuite (oud-presidente van de bond) en mevr. M.H. Guyt-Guyt, haar opvolgster, worden we al direct bepaald bij het veranderde levenspatroon sinds de Tweede Wereldoorlog. Men werkt aan op een volledige gelijkschakeling tussen man en vrouw. Gaat deze maatschappelijke verandering aan de kerk voorbij? O nee! Het is wel: „Gij geheel anders", maar wij zijn niet anders! De Heere schiep man en vrouw, ieder naar eigen geaardheid met specifieke gaven en talenten. De ongehuwden, de gehuwden, de moeders, de grootmoeders worden geroepen om -in verschillende omstandigheden- met hun gaven en talenten te woekeren. Maar... we leven in een tijd van verkilling, van egoïsme, van ikgerichtheid. Dat staat haaks op de opdracht die de Heere gaf in Zijn Woord: „Wij hebben als vrouw te leven voor Zijn aangezicht." De Heere vraagt eveneens dat we elkanders lasten dragen en zo de Wet van Christus zullen vervullen. Ook zullen wij onze kinderen moeten voorleven als een Loïs en een Eunice (2 Tim. 1:5). Helaas is ook de christenvrouw besmet door de geest van deze tijd. Wat is het nodig de strijd aan te binden tegen zoveel onbijbels denken ten aanzien van de positie van de vrouw. De wereld wil de vrouw bevrijden, een wig drijven in huwelijk en gezin, een aanval doen op Gods inzettingen. Om ons te wapenen is het nodig te weten wat de Heere ons leert over huwelijk, gezin en het hele > maatschappehjke leven. „Gods Woord heeft het laatste woord!"

Oude Testament
In Hoofdstuk 2 schrijft mevr. drs. M.A. Buitink-Heyblom over de vrouw in het Oude Testament. Geschapen naar Gods beeld en gelijkenis, gelijkwaardig aan de man, krijgt de vrouw haar taak van de Heere: „als hulp tegenover de man." De zondeval grijpt zeer diep in, ook in het tijdelijke leven, zoals in het moederschap en in het echtgenote-zijn. Met smart zal de vrouw kinderen baren en de man zal heerschappij hebben over haar. Wat werkt de zonde steeds door in huwelijk, gezin en gezinsleven! Velerhande tegenspoed en kruis overkomt man en vrouw. Het huwelijksleven wordt ontwricht, verdriet is er over kinderloosheid, smart als de een overlijdt en de ander alleen achterblijft. Ter onderhouding en bescherming geeft de Heere vele godsdienstige wetten en voorschriften. De vrouwen in het Oude Testament hebben hun eigen plaats in het godsdienstige leven (muziek, zang en handvaardigheid); zij hebben ook een grote en belangrijke taak om aan de jonge kinderen Gods Woord te vertellen. De zorg van de kinderen rust op haar schouders, maar zij doet nog veel meer. Het ideaalbeeld lezen we in Spreuken 31. Zó kan ze werkzaam zijn. „De basis moet zijn, dat een vrouw de Heere vreest (vs. 30); de rest vloeit hieruit voort. Zo werkt zij in haar gezin en in de maatschappij. Ze is werkzaam al naar gelang de gaven die de Heere haar gegeven heeft."

Nieuwe Testament
In het Nieuwe Testament worden aan vrouwen „dikwijls uitzonderlijke mogelijkheden en gelegenheden gegeven om te dienen en trouw te bewijzen jegens de Heere." Vele voorbeelden van dienende vrouwen kennen we, zowel in de tijd dat de Heere Jezus op aarde is als daarna. De Heere Jezus erkent de vrouw als een eigen persoonlijkheid. „Hij bewijst dat Zijn liefde, ontferming en zorg voor man en vrouw precies even overvloedig zijn." De apostel Paulus spreekt duidelijk over de plaats van de vrouw in huwelijk, gezin en maatschappij. God is het Hoofd van Christus, Christus is het Hoofd van de man en de man het hoofd van de vrouw. Wil zij haar plaats niet meer innemen, dan leeft zij in ongehoorzaamheid en de gevolgen zijn om ons heen te zien. Zo trekt mevr. V. Tukker-Terlaak telkens de lijnen door naar deze tijd.

Afrika
Over de christenvrouw in Afrika schrijft mevr. A. KommersVisser. „Mogen we door middel van dit hoofdstuk dwars door alle verschillen heen elkaar vinden in het ene algemeen ongetwijfeld christelijk geloof." De vrouw is in Afrika ondergeschikt aan de man. Zij heeft vaak niets in te brengen en wordt gezien als een stuk vruchtbare grond, dat als het niet voldoet van de hand wordt gedaan of wordt vervangen door een ander. Voor de kerk ligt er naast allerlei andere taken ook een belangrijke taak in huwelijks- en gezinsvoorlichting. Een Afrikaanse vrouw is nooit alleen. Zij woont binnen één grote familie en is daar ook sterk aan verbonden. Het doel van het huwelijk is (veel) kinderen te krijgen, die gezamenlijk door de vrouwen worden opgevoed. Vrouwen zijn de sterkste schakel in een jonge christengemeente. Zij maken 75 procent van de kerkgangers uit en er wordt aan hen dan ook veel aandacht geschonken door middel van bijbelstudie, naailes, koken, hygiëne, babyverzorging en dergelijke. Natuurlijk probeert men ook de man bij het kerkewerk en bij de voorlichting te betrekken, zodat alles wat ze leren in eigen omgeving overgedragen kan worden. In Afrika is de godsdienst met het hele leven verweven. De mensen voelen zich in alles afhankelijk van God; de geloofsbeleving is veel opener en men leeft veel dichter bij leven en sterven. Het gebed neemt een grote plaats in. „We kunnen concluderen dat we veel mogen leren van onze Afrikaanse zusters in hun relatie met God!"

Werken
In het volgende hoofdstuk lezen we over de jong-gehuwde vrouw. Zij trouwt, krijgt kinderen en staat dan voor de keuze om al dan niet te blijven werken. „Voor ons vrouwen, die als christen proberen te leven, liggen hier grote verantwoordelijkheden. Wij mogen elk kind zien als een geschenk van God; Hij heeft het ons toevertrouwd, wij zijn de verantwoordelijken." Mevr. MJ. Sluiter-Meijwaard wijst erop dat we ons goed bewust moeten zijn van het doel van ons leven. „Willen we carrière maken, in luxe leven? Of willen we ons wijden aan ons gezin, aan de kinderen die de Heere ons gaf? Wij hebben beloofd bij de doop hen naar ons vermogen te doen en te helpen onderwijzen in de leer van de Heere God." Die godsdienstige opvoeding wordt vervolgens in de praktijk van het eigen gezinsleven aan de lezers doorgegeven. Het zijn persoonlijke ervaringen, die "zeker niet als norm bedoeld zijn." Lezers zullen dingen herkennen, maar in andere zaken van mening verschillen, bij voorbeeld over het (selectief) kijken van televisie. Jammer vond ik overigens dat bij de lijst van aan te bevelen "kinderbijbels" de Bijbelse Geschiedenis door J. Vreugdenhil niet genoemd wordt, en wèl Anne de Vries en Diet KramerSchaap.

Niet gehuwd
De niet-gehuwde vrouw in de gemeente. Verschillende vrouwen tussen de 35 en 45 jaar met over 't algemeen een boeiende baan werden door mevr. Volders geïnterviewd. Vanuit de persoonlijke ervaring lezen we over alleen zijn, over een eigen huis, jaloezie, het gemis aan kinderen en dergelijke. Eenzaamheid is het gevolg van de zonde, zowel voor gehuwden als voor niet gehuwden. „In moeilijke jaren van verwerking na een diepe teleurstelling heb ik ontdekt dat de Heere goed is en dat Hij mij helpt. Hij is betrouwbaar en nabij. Juist daarom ben je niet alleen, niet echt alleen." De Heere heeft, ongeacht de omstandigheden waarin we leven, een doel met elk leven. Hij leidt het leven, en dat geeft rust, houvast, afhankelijkheid en overgave. „Het niet gehuwd zijn (...) is geen moeilijk leven. Sommigen ervaren wel eens de houding en de reacties uit de omgeving, ook uit de christelijke gemeente, als kwetsend. Als we het één niet als meer of minder dan het andere beschouwen, maar ze als twee bijbels verantwoorde mogelijkheden zien, is er veel gewonnen." De meeste ongehuwden zoeken een eigen thuis en hebben hun eigen huishouden. De combinatie beroep en huishouden slokt veel vrije tijd op, zodat het ook wel te begrijpen is dat het aantal niet-gehuwden op de meeste verenigingen ondervertegenwoordigd is.

Dienstbaar
Mevr. M.C. Kamerbeek-den Dekker schrijft over de oudere gehuwde vrouw met groter wordende kinderen. Ze gaan studeren, ze krijgen verkering; ouders moeten een stapje terug doen, maar zijn tegelijkertijd vol zorg. Zoon of dochter kan gaan samenwonen, kerkelijk niet meer meeleven. Wat moeten ze doen? Als alle kinderen de deur uit zijn, verandert het levenspatroon. Er is wellicht wat minder werk, zodat ouderen zich meer dienstbaar kunnen maken in de gemeenten. Zij kunnen op bezoek gaan bij mensen die op hoge leeftijd eenzaam overgebleven zijn; bij zieken in een verpleeghuis. De oudere vrouw komt nu in de overgang met allerlei lichamelijke en psychische veranderingen en soms hevige klachten. Het huwelijk dat al vele jaren duurt, kan een sleur geworden zijn. „Het geheim van het echtgelukkig huwelijk ligt ten diepste in de zegen van God, waarom wij bidden en waarop wij hopen mogen." Maar het aardse huwelijk wordt verbroken. Man of vrouw komt alleen te staan en dan zijn mensen moeilijke vertroosters. De Heere aanschouwt echter de moeite en het verdriet, opdat men het in Zijn hand geve, en Hij houdt wees en weduwe (weduwnaar) staande. Met een stukje over de persoonlijke omgang met God wordt dit hoofdstuk besloten.

In de gemeente
De vrouw in de gemeente heeft een eigen betekenis en plaats. Zij mag haar gaven en talenten besteden in de dienst van God en ook aan anderen in de gemeente. „Zo samen de gemeenschap der heiligen beleven vereist, dat we oog hebben voor elkaar, gedreven door het geloof dat gestalte krijgt in de liefde." In verhaalvorm beschrijft mevr. A.W. Boon herkenbare situties in de kerkelijke gemeente. We lezen over de "onbekende" vrouw, de vrouw van een man die gehandicapt is, de vrouw van een ongelovige man, de "oudere" vrouw in de gemeente, ouders van kinderen die scheiden gaan. „Onze roeping in de gemeente van Christus is: een levend lidmaat van Christus te zijn (...). Dat zal het gemeenteleven ten goede komen en een warme belangstelling geven voor de ander, ook voor "die andere vrouw" in de gemeente." Het laatste hoofdstuk bepaalt ons bij het eigen leven. Wij leven in een ik-gerichte tijd, waarin geen plaats is voor de Heere en Zijn Woord. Hoe leven we als christen-vrouw? Ons gezin dient nummer één te zijn, maar het is ook van belang om kennis van zaken te hebben in deze geseculariseerde tijd. „We zijn dan weerbaarder in een wereld, waarin veel op ons afkomt." Geestelijke vorming is onmisbaar. Persoonlijk bidden en bijbellezen, tijd voor bezinning is noodzakelijk. Een vast tijdstip daarvoor maakt, dat deze stille tijd niet in de verdrukking komt. Ook kan men de vereniging bezoeken, naar bonds- en andere dagen gaan. Daar komen geloofsvragen en actuele zaken aan de orde, „zodat we een stuk bijbelkennis vergaren èn weerbaar en gewapend zijn tegen de gevaren van deze tijd."

Nadenken
Er zou veel meer te schrijven zijn. Tal van onderwerpen, in het boek praktisch, eenvoudig en uitvoerig besproken, heb ik laten liggen. Maar wellicht is dat een stimulans om dit boek eens aan te schaffen en te lezen. Achter elk hoofdstuk staan vragen, die bij voorbeeld in verenigingsverband doordacht, besproken en beantwoorde kunnen worden, maar ook de lezer persoonlijk aanzetten tot nadenken. Verder worden titels van boeken aangegeven, waarin men de diverse onderwerpen kan bestuderen.

"Geroepen als vrouw" telt 217 pagina's, kost ƒ 27,50 en is uitgegeven door Groen, Leiden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen