VOOR ONZE Militairen

Voor ik iets ga schrijven over bovenstaand onderwerp, wil ik eerst iets meedelen over ons handboekje. Laat ik kort zijn. Het is ter perse en het wachten is nu op de drukproef. Zodra deze klaar is en goedgekeurd, dan schieten we op. Ik dacht zo, als we eens 15 Juni schrijven, dan zal het er niet ver meer vandaan zijn. Nog even geduld jongens en het komt fijn voor elkaar. Ook dit is weer door diverse giften bijeengebracht. Wat vermag liefdadigheid toch veel hè? Jammer, dat we daar zo weinig van hebben, al moet ik eerlijk bekennen dat onze Gemeenten in offervaardigheid voor de militairen zeer zeker in de eerste rij staan. Laten we er ons niet op verheffen, daar alleen ootmoedige dankbaarheid ons past.

En nu lezers en lezeressen heb ik weer wat anders. Ik durf bijna niet. Het is echter niet' voor me zelf dat ik het vraag. Het is voor uw eigen jongen. Dat is gemakkelijker dan voor je zelf wat vragen en dus waag ik het er maar op. Ik heb een brief ontvangen van mej. A. M. van Woerden uit Akkrum, en ik moet zeggen clat dit schrijven mijn volle sympathie heeft. Maar daarover straks wat meer. Ik wil U deze brief niet onthouden want zo mooi als mej. v. W. deze zaak naar voren brengt, kan ik het niet. Mag ik dan even van U allen uw volle belangstelling voor deze zaak? Hier volgt de brief:

Akkrum, 23 Februari 1952.

Zeer geachte Krijgsman;

Met belangstelling lees ik steeds uw artikelen in „Daniël." Vaak zie je daar iets in waarover je je instemming wilt betuigen of vragen stellen. Maar daar we niet, of niet meer militair zijn, komen we daar dan niet toe.

Nu schreef U in „Daniël" van 22 Febr. '52 in verband met het handboekje voor de militairen en het reizen op Zondag, ook over het verblijf in de kazerne op Zondag. Het is gelukkig dat U ook deze kant van cle zaak aanroert, want het zal voor veel jongens juist de vraag zijn: „ hoe breng ik de Zondag in de kazerne door." Vooral in plaatsen waar het handboekje hen niet aan een adres geholpen heeft.

Op z'n tijd zal de band met meer gelijkdenkenden veel waard zijn. Zoals U zelf ook al schreef van drie jongens van de Geref. Gemeente in één kazerne, die elkaar eindelijk vonden.

Zo sprak ik ook een militair, die meende op zijn eentje de Zondag in cle kazerne door te brengen. Maar hij hooide tot zijn verbazing psalmen zingen, waar hij op af ging. Na lang zoeken (in het grote gebouwencomplex), vond hij twee jongens, die ook op Zondag niet wilden reizen. Ze hadden toen nog aangename gedachtenwisseling met elkaar.

In verband hiermee zou ik graag uw aandacht willen vragen voor het feit, dat er zo'n vraag is naar een orgel in de kazernes, vooral op plaatsen waar de jongens buiten de kazerne geen adres voor aanloop hebben. Mogelijk hebt U in „cle Spiegel" van half December gelezen de vraag naar een orgel door militairen uit Roosendaal. In „de Spiegel" van 2 Febr. stond het bericht dat dit orgel aan deze militairen cadeau gedaan was door de kinderen uit één gezin, die zelf één orgel hadden. Vindt U zo iets niet beschamend ? Er zijn reeds meer orgels gekomen door andere gevers. Maar daarmee is lang niet voldaan aan cle aanvraag uit verschillende kazernes;

Nu is er een comité dat er voor ijvert om al deze „vacante orgelplaatsen" bezet te krijgen. Hiervoor is hulp van veel kanten nodig.

Bent U ook niet van mening dat juist de jongens die niet op Zondag reizen, zeer veel belang hebben bij het plaatsen van een orgel in hun kazerne?

U zult het wel met ons eens zijn dat het gezamenlijk psalmzingen (waar men bij een orgel gauwer toe komt) vaak minder stichtelijke gesprekken voorkomt; eni wat meer is, dat het gezamenlijk gezongen lied de weg opent tot een gesprek over de zaken die men bezongen heeft. Het gaat dan wat onopzettelijk.

Bovendien meen ik te mogen veronderstellen dat er bij de Geref. Gemeenten meer jongens zijn die kunnen orgelspelen, dan bij veel andere richtingen, waar orgelspel achtergesteld wordt bij radio, piano, trompet enz.

Het zich alléén bezig houden met geestelijke onderwerpen, zal door niemand in de kazerne een gehele Zondag volgehouden worden.

Ook ter aanvulling van het Bijbelonderzoek kan samenzingen nuttig zijn. dit

gelegen-Zou er voor „Daniël" nu niet een zeldzame heid zijn om hieraan mee te helpen.

Door net opweKKen van al de lezers tot het geven van orgels en geld voor deze actie. Wij weten allen wat via „Daniël" kan als hij overtuigd is van het nut en het doel waarvoor hij zich inspant. De pakketten-en boeken-actie voor de jongens in Indië heeft dit bewezen. Zelf las ik in een dagblad: \, Er is geen richting, die zoveel voor zijn jongens doet."

Wij weten: de Heere heeft dat werk gezegend en de harten gewillig gemaakt.

Maar dat is toch nu* ook nog mogelijk ? U hebt mensen met toewijding, mensen met organisatietalent, met volharding. Wij kunnen ook nu weer onder Gods zegen de harten van alle abonnees en verenigingsleden in beweging brengen.

In het vertrouwen dat U welwillend het oor leent aan dit schrijven en hoopvol uitziend naar uw oproep in „Daniël" teken ik met de meeste hoogachting,

A. M. van Woerden.

Heerenveenseweg 103.

Nadere inlichtingen kan U geven: de heer G. Hosman Gratestraat 294 te Nijverdal, of de heer A. Slings te Dinteloord.

Ziedaar de brief. Ik kan niet anders zeggen clan dat ik dit schrijven zeer sympathiek vind. Dat ik zolang heb gewacht vindt zijn oorzaak hierin dat ik eerst de kwesties „Militaire Tehuizen" en „handboekje" heb behandeld. De zaak waarover mej. v. W. schrijft is inderdaad zeer belangrijk. Een orgel in een kazerne treft men zelden aan, wel radio en piano. Deze laatste instrumenten liggen de doorsnee militair beter. Maar een orgel, och! daar kun je eigenlijk alleen maar stemmige, droevige muziek uit krijgen. Men zal als regel, bij een liberaal gezin vergeefs een orgel zoeken.

Het ware echter te wensen dat iedere kazerne een orgel bezat inplaats van een piano. Van harte beveel ik deze actie dan ook aan en ik hoop, dat ook wij, dooide handen ineen te slaan, ergens een of meer orgels kunnen plaatsen, vooral op die plaatsen waar onze jongens geen contactadressen hebben.

Velen hadden misschien het voornemen iets te geven voor het handboekje, dóch dat bleef bij een voornemen. Voor hen is hier een mooie en andere gelegenheid voor een doeltreffende gift.

Misschien verdient het aanbeveling om orgels in bruikleen te geven. Dit lijkt mij veiliger, dan een orgel te schenken, doch die twee heren onder aan de brief genoemd, kunnen en willen U en ons vast wel volledig inlichten. Het zou veel jongens tot blijdschap strekken als ze ook in de kazerne het orgelspel konden beoefenen, want pianospelers zul je onder ons volk niet veel aantreffen. Welnu lezers, de schouders er maar weer onder en de Heere mocht ook deze poging nog met Zijn zegen willen bekronen. Ik zou zo zeggen: giften maar weer op postrekening 149473 van onze Administrateur H. Hoogendoorn te Gouda.

Allen hartelijk gegroet van

KRIJGSMAN.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen