Ds. Chr. van der Poel kwart eeuw predikant in eerste gemeente Yerseke

Het is geen alledaagse gebeurtenis dat een predikant 25 jaar in zijn eerste gemeente staat. Sinds het ontstaan van de Gereformeerde Gemeenten in 1907 is ds. Van der Poel zelfs de eerste predikant die dit ambtsjubileum in zijn eerste gemeente mag herdenken. Over enkele weken volgt er nog een dergelijk jubileum, als ds. F. Honkoop eveneens herdenkt dat hij 25 jaar aan zijn eerste gemeente Kampen verbonden is. Van de vier kandidaten die in 1965 beroepbaar gesteld werden, zijn ds. G. J. van den Noort in 1976 en ds. A. Hoogerland in 1986 overleden.
Het heeft ds. Van der Poel in deze achterliggende periode niet aan beroepen ontbroken, toch kreeg hij geen vrijmoedigheid om een beroep naar een andere gemeente aan te nemen. Van de kinderen die door hem gedoopt zijn, heeft hij al weer huwelijken kerkelijk bevestigd en zelfs al weer kinderen gedoopt. Zo treedt er een volgende generatie aan. „Ik mag de gemeente tot op vandaag met de liefde van mijn hart dienen. Ons gezin heeft een plaats gekregen temidden van dit Zeeuwse volk".
Op 2 september 1965 werd de jonge kandidaat (33 jaar) door zijn leermeester ds. L. Rijksen van Rotterdam-West met een preek over Jesaja 40:1 en 2 in het ambt bevestigd. In de intrededienst werd het Woord bediend uit Johannes 3:29 en 30 : „Die de bruid heeft, is de Bruidegom, maar de vriend des Bruidegoms, die staat en Hem hoort, verblijdt zich met blijdschap om de stem des Bruidegoms. Zo is dan deze mijn blijdschap vervuld geworden. Hij moet wassen, maar ik minder worden". „Dat is altijd mijn diepste wens geweest in die 25 jaar, om net zoals Johannes de Doper van mijzelf af te wijzen, maar wel te wijzen op Christus als het Lam Gods".
„Terugziend op deze periode mag ik in alle bescheidenheid zeggen: De prediking is niet ongezegend gebleven. Het is groot als je mag merken dat er mensen stilgezet worden, maar ook als er onderhouding van het geestelijk leven mag zijn. Dan is er nog wel eens een beschamende zegen". Vijfentwintig jaar in dezelfde gemeente betekende vijfentwintig keer de catechismus bepreekt te hebben. „Bij de voorbereiding van de preken is naast het onderzoek nodig dat de Heere Zelf inzicht en licht geeft", zo merkt de predikant op. Hij vindt het overigens een goede gewoonte in de Zeeuwse gemeenten om per jaar de catechismus door te preken. „Ik wenste dat ze het overal deden".

Groei gemeente
In verband met de groei van de gemeente is de kerk in de achterliggende periode verbouwd en vergroot is. De eerste tien jaar gaf ds. Van der Poel zelf alle catechisaties. Dat is veranderd. Op dit moment zijn er ruim driehonderd catechisanten. Drie ouderlingen helpen met het catechiseren in de jongste groepen. De predikant catechiseert zelf de jongelui vanaf vijftien jaar en de belijdeniscatechisanten. Hij is er geen voorstander van om de jongeren in de prediking in een eigentijdse taal te benaderen. „Laten we hen maar aanspreken met de woorden van de Schrift".
„Toch geloof ik dat Naam des Heeren voortgeplant zal worden van geslacht tot geslacht. Dat is ook naar Gods Woord. Kijk, als dat niet waar was, als het van de mens moest komen, dan kon de kerk wel dicht. Ik weet, het is een donkere tijd, maar dat wil niet zeggen dat er geen geestelijk leven meer is. De Heere werkt nog. Toch is er geen reden om ons te verheffen. Zo geloof ik ook, al is het vaak moeilijk om de ambten vervuld te krijgen, dat er ambtsdragers zullen blijven. Dat geldt ook voor predikanten".

Curatorium
Bij de predikantsopleiding in de Gereformeerde Gemeenten is ds. Van der Poel nauw betrokken, daar hij deel uitmaakt van het curatorium van de Theologische School in Rotterdam. Het curatorium vergadert jaarlijks om hen te horen, die de opleiding tot predikant willen volgen. Hij bevestigt wat een oudere predikant eens opmerkte in onze krant, dat het een moeilijk en verantwoordelijk werk is. „Eigenlijk geen mensenwerk, maar wel werk dat in alle eerlijkheid gebeurt. Dit werk mag z'n voortgang hebben. Het is een groot voorrecht als de Heere Zelf getuigenis wil geven. Ik wil benadrukken dat er grote eenstemmigheid is onder de broeders die deel uitmaken van het curatorium". Namens het curatorium heeft ds. Van der Poel ook zitting in het bestuur van de stichting Cursus Godsdienstonderwijs uitgaande van de Gereformeerde Gemeenten.
„De levende bediening is naar het Woord. Toch wil ik de leespreken niet afschrijven. Neem de preken van Smytegelt eens, ik houd van die preken, daar vind je eigentijde dingen in. Neem de verklaring van de catechimsus door ds. G. H. Kersten, die zou vandaag geschreven kunnen zijn. Laten onze jongeren ook niet te snel zeggen dat ze die preken niet begrijpen. Ze moeten op de scholen zoveel leren. Als ze zich wat inspannen, kunnen ze zeker ook de preken begrijpen die gelezen worden. Van groot belang is wel dat een preek goed gelezen wordt".

Evangelisatie
Wat het verdere werk in het geheel van de Gereformeerde Gemeenten betreft behartigt ds. Van der Poel het voorzitterschap van het deputaatschap voor de evangelisatie in Nederland en België. Het deputaatschap heeft speciale zorg voor de zelfstandige Nederlandse evangelisatieposten in Tilburg, Leeuwarden, Oudorp en Emmen. De Belgische post in Merksem is geen evangelisatiepost meer maar een afdeling van de gemeente Yerseke. Sinds 1 september 1989 is J. Witte als ouderling van de gemeente Yerseke er werkzaam als hulpevangelist. „Wat het plaatselijk evangelisatiewerk betreft —en dat geldt ook voor het kinderevangelisatiewerk—, proberen we als deputaatschap wat leiding te geven. We kunnen daarvoor echter geen verantwoordelijkheid dragen. Het deputaatschap is van mening dat die verantwoordelijkheid berust bij de kerkeraad van de plaatselijke gemeente".
Ds. Van der Poel is als voorzitter van het schoolbestuur betrokken bij het basisonderwijs in Yerseke; de school telt bijna vierhonderd leerlingen. Hij maakt tevens deel uit van de besturen van de bejaardencentra uitgaande van de stichting Rusthuizen der Gereformeerde Gemeenten in Zeeland. Vanaf 1971 tot verleden jaar was hij lid van de raad van toezicht van de Erdee holding.
De predikant was nauwelijks vijf jaar in Yerseke, toen in 1970 het kerkeraadsbesluit uitgevoerd werd dat het zingen uit de berijming van Datheen beëindigd zou worden. Tijdens een laatste peiling in 1968 in de gemeente bleek dat 74 procent voor het zingen van de berijming van 1773 was. Zondag 28 juni 1970 werd de avonddienst besloten met het zingen van de verzen 5 en 7 van psalm 68 uit de oude berijming. De morgendienst op de volgende zondag werd begonnen met het zingen van psalm 84:5 en 6 uit de nieuwe berijming.

Datheen
„Ik wil duidelijk stellen", aldus de predikant, „dat ik niet met 'Datheen' ben grootgebracht; ik vind het zingen uit die berijming prachtig. Maar wat je afschaft, krijg je niet meer terug. Ik heb tot verleden jaar tijdens de bid- en dankdagavonddiensten altijd nog twee versjes uit Datheen laten zingen. Ik gaf die op aan de school, dan konden de kinderen ze daar leren en meezingen".
De predikant zegt ten slotte dat hij in de achterliggende 25 jaar heeft mogen ervaren dat er in de gemeente meezuchters en meedragers geweest zijn. Naast de voorbereiding op de preken -de predikant wijst op het belang daarvan- vragen ouderen, zieken, blijde en droeve gebeurtenissen in de eigen gemeente en het werk in de consulentgemeenten veel aandacht. „Het heeft mij niet aan werk ontbroken. Mijn vrouw en ik moeten wel vaststellen dat de tijd hier omgevlogen is. Wat ook wel betekent, nu we wat ouder worden, dat we onze beste krachten hier hebben gegeven. Er valt niet te roemen in de mens, maar gelijk er geschreven staat: Die roemt, roeme in de Heere. Dat is mijn wens bij mijn ambtsjubileum. De mens niets, maar de Heere alles.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen