BUNYAN, ALS OPVOEDER. -18-

Op de plichten als ouders willen we - in de trant van Bunyan - nog wat verder ingaan.
Ons vorig artikeltje beëindigden we met vier woorden: zo ook een huisvader. Mag ik u vragen (en mijzelf) : heeft het u aangesproken? Bunyan legt de volle verantwoordelijkheid op de vader als hoofd van het gezin. En als de kinderen niet willen luisteren, wederspannig zijn ten aanzien van het goede, wat dan? Dan zegt Bunyan:"Al is het zo, toch moet gij uw gezin regeren en niet uw gezin u! "
Dat laatste mogen we wel ter harte nemen, omdat we dat veel zien in onze tijd. Ik bedoel, gehoorzame ouders ten opzichte van hun kinderen. Dat is uiteraard de omgekeerde wereld.
Bunyan zegt in dit verband: "Gij zijt door God over de leden van uw gezin gesteld en gij moet van dat gezag gebruik maken, om hun ondeugd te bestraffen en hun voor ogen te houden, hoe kwaad het is de Heere, zijn God, te verlaten." In onze dagen zien we de droeve gevolgen van het niet meer handhaven van het gezag. Zowel bij de ouders, als bij de overheden. En wat zien en horen onze kinderen zoal in hun onmiddellijke omgeving. We kunnen ze niet bewaren - vasthouden hoor - , maar we zijn verplicht hun wegen na te gaan. Zoveel doenlijk zullen we ze in aanvaardbare kringen doen verkeren. Ik denk aan de scholen en aan de vriendenkring. Het gezin gaat voorop. De gezinsopvoeding moet de kern blijven, waarbij Gods woord ons ten richtsnoer moet zijn. We kennen allen ongetwijfeld de Bijbelse vader Eli. Deze heeft zeker het goede voorgehad met zijn zonen, maar zijn opvoeding was niet voldoende. Als onze kinderen niet doen zoals wij ze het voorhouden, laat dan de geschiedenis van Eli ons ten voorbeeld zijn. Lees met uw kinderen de geschiedenis uit 1 Sam. 2. Eli werd bestraft omdat hij zijn zonen meer eerde dan de Heere (vers 29). De kanttekening is ook hier weer verhelderend. Ze tekent hierbij aan: "Hun meer achting toedragende dan Mij,' want gij durft hen niet eens te vertoornen, noch terdege te berispen, veel minder te straffen naar behoren, of van het priesterdom afzetten, gelijk hun snode boevenstukken dat wel verdiend hebben." Dit is m.i. toch wel duidelijke taal. Worden er hier geen positieve richtlijnen gegeven? Eli keek zijn zonen niet eens zuur aan (1 Sam. 3 : 13). Als vader, als hogepriester, als richter, moest hij het kwade beletten en straffen. En hoe heeft de Heere over dat slap gedrag zijn ongenoegen betoond, zowel over Eli als over zijn zonen. Wellicht kunt u dit uit eigen leven en ervaring verduidelijken. Bunyan schrijft dienaangaande: "Ook moet gij hun zeggen, hoe treurig uw toestand was, toen gij op dezelfde weg wandelde als zij nu, opdat zij aan de strikken des duivels ontkomen." Hoe kan het opvoedend werken als we uit eigen leven mogen vertellen, dat de Heere zich over ons ontfermd heeft en niet gedaan naar zonden en afmakingen. Dan zullen we ons kwaad heus niet met plezier vertellen (gelijk dat helaas wel meer gehoord wordt), maar dan zullen we de nadruk leggen op Gods ontferming over ons. Dan kunnen we onze kinderen niet over hebben voor de genietingen der zonden, gelet op eigen bittere ervaringen.
En toch was Eli een man, die de Heere kende en vreesde. Het gerucht van de zonden zijner zonen smartte hem. Daarom moest hij getuigen: "Niet mijne zonen, want dit is geen goed gerucht dat ik hoor." Maar jammer genoeg, daar liet hij het bij. Zijn wij ook dikwijls niet zo nalatig? We zijn beducht voor tegenstand.
Hoe staat het met de kerkgang en met die van de kinderen?
In de verschillende dag- en weekbladen kunnen we. lezen over het teruglopen daarvan.
Wat toch mag de oorzaak zijn? Geven we zelf nog wel het goede voorbeeld? Of... laten we het alleen bij een opwekking dienaangaande...
Bunyan zegt: "Gij moet ook alle pogingen in het werk stellen, om ze op te wekken om naar Gods huis te gaan, of God mogelijk hen tot bekering leide."Let u op dat woordje "alle". En dan ziet Bunyan over de grenzen van het gezin heen en zegt zo aandoenlijk: "Inderdaad zal een ziel, die waarlijk getroffen is, trachten niet alleen het gezin, maar ook de ganse stad tot Jezus te trekken." En daarbij heeft hij het oog op de Samaritaanse vrouw uit Joh. 4. Dan stelt hij de ernstige vraag: "Zijn zij hardnekkig en willen ze u niet volgen?" Niet alleen een vraag stellen, maar ook een antwoord geven.
Niet doen als Eli, maar alle pogingen in het werk stellen. Luister maar naar Bunyan: "Neem dan Godzalige mensen met u naar huis en laat Gods Woord besproken worden, wanneer gij, als Cornelius, uw maagschap en bijzonderste vrienden samengeroepen hebt."
Waar wordt dit nog gevonden? De ouderen onder ons zullen zich de gezelschappen thuis nog in herinnering kunnen brengen. Dan is de vraag gewettigd: "Ach, waar mag de genade des ouden tijds wezen?" Ps. 89 : 19, ber. Datheen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen