Thuisfront

In de boze dagen van Hitiers schrikbewind werd alom in het bezette gebied cle gevleugelde uitspraak gehoord: „Duitsland wint op alle fronten." Dat moest cle mensen worden ingehamerd, zodat er geen twijfel meer mogelijk was; clat niemand ooit zou denken, clat het ook nog wel anders zou kunnen verlopen.

Het is anders gegaan. De grote macht van Duitsland, gegroeid cloor terreur en gegrondvest op bloed, is ingestort als een blokkenbouwsel van kinderen. Toen verloor Duitsland op alle fronten. Dit alles ligt ons nog vers in t geheugen.

Het werk van de zending is ook een frontengevecht. Aan de ene kant strijden de mensen in de linie van Christus en aan cle andere zijde zoekt satan met al zijn macht clie linie te breken. Wij kunnen zeggen, clat Christus op alle fronten overwint en zal overwinnen. Dat is geen fraaie leuze om het volk een rad voor cle ogen te draaien, maar het staat onwrikbaar vast, dat de overwinning des Heeren zal zijn. Wanneer cle strijders onder cle banier van Christus in liet geloof mogen staan, dan roepen ze uit: „Beef satan, Hij die ons geleidt, zal in cle vlag doen strijken." Eenmaal zullen al cle koningen der aarde Koning Jezus aanbidden.

Maar midden in de strijd, als al cle listen van satan worden aangewend om Gods werk te vernietigen, is de eindoverwinning niet altijd te zien. De banier van de Vorst van het heir des Heeren zien we niet ontrold wapperen boven onze hoofden. Het is vaak alsof er geen banier is. Dan wordt er gestreden in een bange nacht van tegenheden en teleurstellingen: „Zie ik voorwaarts, ik zie Hem niet, en achterwaarts, ik bemerk Hem niet." Juist in het donker moet het geloof worden geoefend, opdat cle moeden weer kracht zouden ontvangen en ze lopen zullen zonder mat te worden. Terugziende op cle afgelegde weg, wordt clan pas openbaar, waarom cle zon haar stralen moest intrekken, opdat des te duidelijker zou uitkomen, clat de overwinning niet is dooide mens, maar alleen door de rechterhand des Heeren.

Alles kan schijnbaar tegenlopen: mannen, die wij op post zagen staan, onveranderd voor satans macht, worden op het onverwachts weggenomen en cloor God uit de voorste linie gehaald om gebracht te worden naar een Plaats, waar geen krijgsgeschrei meer wordt gehoord.

Het kan gebeuren, dat er wezenlijke vooruitgang is waar te nemen, en dat clan cloor enkele afvalligen cle vooruitgeschoven linie teruggetrokken dient te worden. Dit alles gaat anders clan onze berekeningen waren. Maar gelukkig, dat Gods berekeningen anders zijn. Onze sommen willen niet uitkomen, maar in 's Heeren eijfenverk zit nooit een fout.

Het staan in de voorste linie van het front is zwaar en gaat schier boven menselijke kracht. Dan moet Livingstone, de moedige strijder in het hart van Afrika, met vrouw en kinderen vier dagen dorst lijden onder cle tropische zon; dan worden zijn kinderen cloor muskieten gebeten, clat er geen plekje op cle huid meer onaangetast is! En toch voorwaarts! „Voor Christus waag ik alles!" zegt cle man, clie bezeten is van de liefde tot God en Zijn zaak. Dan blijkt, clat cle liefde sterker is clan cle dood.

Hoe groot kan cle stem van het thuisfront dan zijn, van de mensen, clie rustig in het beschaafde land hun kopje koffie drinken op tijd en zich rustig neerleggen als het bedtijd wordt; clie, als cle gewoonste zaak van de wereld, op zondag naar cle kerk gaan en waarbij cle dagelijkse verrichtingen verlopen volgens de wijzers van cle klok.

Als deze mensen maling hebben aan alles wat in de voorste gelederen plaats vindt, neen, clan kan er geen kracht van uitgaan. Als deze mensen moeten peuteren in de portemonnees om een dubbeltje op te diepen voor een busje, clat „alweer" aan cle deur komt, en het hoofd schudden voor iets, dat steun voor cle zending vraagt, omdat ze wéér in clie portemonnee moeten tasten... . neen, van zulke mensen kan geen kracht uitgaan. Zij zouden slechts één dag eens moeten staan in de vuurlinie van het front! Zij zouden één ogenblikje eens moeten inzien, clat het geldelijke offer moet meewerken voor cle komst van Gods Koninkrijk.... Ja, dan zouden ze anders staan ten opzichte van de zending. Dan werd er gegeven met lust, niet omdat het moest, maar omdat het mocht. Zij zouden gaan zeggen: „Ik sta niet in cle voorlinie, maar ver achteruit, op een plaats waar niemand mij kan deren. Ik mag al mijn gemakken nog houden. Ik behoef mij niets te onthouden en toch kan ik meewerken en helpen in cle strijd. Ik sta op een zeer gemakkelijke post, in het thuisfront; ik moet geen dekking zoeken en behoef niet te vrezen voor cle pijl clie des daags vliegt. Ik mag van cle gaven, clie God me gaf, iets afzonderen voor het grote doel, dat cle aarde vol zal worden van kennis des Heeren. En mijn stil gebed opzenden tot God clie leeft en Die alles zal doen uitlopen tot Zijn verheerlijking."

Dat zó het thuisfront mag zijn of worden!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen