In liefde dienen

Liefde is geven en nemen. Je houdt rekening met de ander, je voelt je partner aan en bent aardig. Je bent in staat om liefde te geven. Je kunt ook genegenheid en tederheid ontvangen. Je hoeft niet bang te zijn om kwetsbaar te zijn, jezelf over te geven of te laten gaan. Het is goed om te tonen wie je bent en niet wie je in de ogen van anderen zou moeten zijn. Je durft de controle te verliezen en te laten zien wat je voelt. Het zou ook niet zo moeten zijn dat je je schaamt voor je man/vrouw of dat er dingen zijn die je niet durft te vertellen.
Als het goed is, is er openheid en hoef je niet bang te zijn om afgestraft te worden. In eerste instantie bedoel ik dan gewone alledaagse dingen. Bijvoorbeeld blunders of woorden/daden die niet handig waren met het oog op de kinderen. Maar als iets verkeerds (te lang) verzwegen wordt, kan het gaan voortwoekeren. Ik wil niet zeggen dat je nooit boos mag worden als je iets ergs te horen krijgt, maar ik hoop wel dat er door openheid van zaken samen naar een oplossing gezocht kan worden.
Dit zijn belangrijke voorwaarden om andermans genegenheid of liefde te kunnen of te durven ontvangen. In relaties en huwelijken is het helaas niet zo dat er altijd een evenwichtige verhouding is tussen het geven en nemen van liefde. Soms wordt slechts één partner in de watten gelegd en is de ander er blij mee te kunnen verwennen. Daar is niets mis mee. Maar het gaat fout als de een altijd geeft en de ander alleen maar ontvangt of neemt.

De vrouw moet de man onderdanig zijn. Ze moet het gezag van de man erkennen. Het tegenovergestelde van ontzag is minachting. Onderdanigheid van de vrouw zorgt ervoor dat de man tot ontplooiing kan komen, zijn kwaliteiten en goede eigenschappen kan benoemen/benutten. Dat is overigens niet hetzelfde als ten koste van het gezin een flitsende carrière maken. Als vrouw moet je hem niet willen veranderen, maar hem respecteren zoals hij is. Niet zijn moeder willen zijn. Niet zeuren als hij het anders doet dan je zou willen. Hem prijzen om wat hij goed doet, om wat je fijn vindt in/aan hem.
Onderdanig zijn is niet: alles over je heen laten komen. Wel: een houding van dienstbaarheid en eerbied. Beschikbaar zijn voor de ander. Ontzag, eerbied hebben, maar geen kruiperigheid. Het gaat om een vrijwillig schikken, niet omdat de man de natuurlijke heerser zou zijn, maar omdat de Heere wil dat de vrouw een tegenover is voor haar eigen man.

De man moet de vrouw liefhebben als zichzelf. Haar hoog achten. Niets willen omdat hij het zelf wil, maar omdat zij het is. Er voor haar willen zijn. Alles voor haar en het gezin over hebben, zoals Christus dat voor Zijn gemeente doet. Trots zijn op je vrouw. Kijk, dat is mijn vrouw (net zo trots als je was op de trouwdag, toen iedereen haar als bruid bewonderde). Dus niet jezelf liefhebben en zeggen „Ik hou van je, terwijl je bedoelt dat je iets van haar gedaan wilt hebben. De man moet zich niet als kind opstellen, maar als man, hoofd van het gezin. Hij neemt dus zijn verantwoordelijkheid. Het gaat om dienende, gevende en vergevende liefde. Ver gaande zorg. De man stelt zich helemaal ten dienste van de vrouw. Het is dus niet goed als een man de dingen gaat bepalen zonder zijn vrouw daarin te kennen, te zoeken en lief te hebben.
Liefhebben is: overgeven, heiligen, reinigen, vóór zich plaatsen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen