Het feest gaat door !

Als kind op school kunnen wij reeds dagen van te voren uitzien naar een aanstaand feest, als bijvoorbeeld het hoofd van de school vijfentwintig jaar bij het; onderwijs is. Of als de direkteur van een bedrijf zoveel jaar aan de zaak verbonden is, is er feest. Het woord „feest" heeft nu eenmaal een geheel andere klank dan het woord „begrafenis". Dagen van te voren zijn er al voorbereidingen om het feest zo goed mogelijk te doen slagen; bij het feest hoort een feestmaaltijd, maar ook een feestkleed. Er domineert blijdschap en vrolijkheid. Bij voorkeur wordt het feest in een zaal gehouden; daar heeft men de ruimtle. Er wordt dan ook een feestlied gezongen.

De oosterling was geen saaie feestvierder. Wij koele westerlingen kennen dat zo niet; hoewel de wereld ook wel feest viert, maar daar geldt van: holle vaten klinken het hardst. Er is daar geen echte blijdschap. Hoe dikwijls leest men niet dat wereldse feesten ten nauwste aan begrafenissen verbonden zijn. (Denk aan de vechtpartijen waarin ze ontaarden, de messen worden getrokken.... en de politie moet de zaal sluiten). Dat zijn goddeloze feesten.

De Heere Jezus stond in het volle leven met zijn vele facetten. In ons tekstverband kunnen wij dat goed lezen.

De grote Koning der kerk gaat in een gelijkenis prediken over een zeker mens, die een groot avondmaal bereidde en vele mensen nodigde. En nu dat ontroerende: de genoden komen niet. Doch het feest of de maaltijd gaat door ten spijt van hen die om allerlei oorzaak niet willen. Want wat ons opvalt is dat de genoden het uur wisten waarop de maaltijd gehouden zou worden. En niemand bedankte voor de eer die hem ten beurt viel. Dag en uur stonden op de agenda vermeld. Als de grote dag daar is worden de dienstknechten naar de genode gasten gezonden. Komt, want alle dingen zijn nu gereed.

Zoals u weet: de oosterling is gastvrij. Hij zal zelfs zijn aartsvijand de oosterse wellevendheid mild schenken, om hem daarna desnoods een geduchte afstraffing te geven, ja zelfs te doden. De oosterling blijft heer! Het avondmaal was iets bijzonders, daar kwamen alleen zijn intiemste vrienden aan te pas.

De invitatie tot de maaltijd komt nu en zij beginnen zich allen eendrachtiglijk te verontschuldigen. De eerste zegt tegen de dienstknecht: „Ik heb een akker gekocht en het is nodig dat ik uitga en hem bezie. Ik bid u, houd mij voor verontschuldigd." Gast nr. 2: „Ik heb vijf juk ossen gekocht en ga heen om

die te beproeven. Ik bid u houd mij voor verontschuldigd." Gast nr. 3 heeft een vrouw getrouwd en hij is zo door de wol geverfd dat hij zelfs geen verontschuldiging maakt. Hij zegt: „Daarom kan ik niet komen." Het lijkt wel of ze gezamenlijk afgesproken hebben, nu het puntje bij het paaltje komt, niet naar het feest te gaan. Dat komt hierop neer, ze laten de gastheer „zitten." Vindt u zo iets niet onbeleefd? (oin maar geen ander woord te gebruiken).

Heel wijsgerig schudden wij dan onze gereformeerde hoofden en trekken lange gezichten. Intussen zijn wij echter volop bezig precies hetzelfde te doen als die mensen die bidden en schoon schijnende verontschuldigingen aanvoeren, n.1. om persé niet tot het avondmaal te komen. „Hoe bestaat het, hoe kan het"!, zeggen wij wijsgerig. Heeft de Heere Jezus het niet in te felle kleuren getekend en in deze gelijkenis gepredikt? Geen sprake van! Want theorie en praktijk botsen wel bij ons maar zeker niet in de prediking van de Heere Jezus.

De dienstknechten komen bij hun heer en boodschappen deze dingen. Dat is ook wat! Dus het feest gaat niet door? Dat zoudt ge denken. De heer des huizes werd toornig. Dat zegt Jezus. Laten wij niet over de voorname dingen heen lezen.

Waarom werd hij toornig? Omdat de gasten in de zogenaamde verontschuldigingen, van welke aard ze ook zijn, in het diepst van de zaak de gastheer beledigen en hem krenken en minachten. Komt want alle dingen zij nu gereed. Eenparig, als ware het een onderlinge afspraak, luidt het: wij komen niet. Wat heeft de Heere Jezus daar duidelijk de eigengerechtigde Joodse farizeër, schriftgeleerde en ouderling getekend.

Lezers wat doen wij? Doen wij het beter? Zitten ook wij niet vol met verontschuldigingen, die dan nog veel fijner gesponnen zijn op het weefgetouw van onze zondige uitvluchten. Hebben wij door ontdekkende genade leren verstaan dat wij in onze grondslag van Adam, ons aller vader, precies zo doen. Wat denkt u van het teken aan uw voorhoofd, waarin een drieënig God u reeds afzonderde van de wereld. Zijn jullie wel eens werkzaam met die doop in het verborgene tussen God en je hart? Heere, nu mis ik het wezen van het sacrament! Wat is dat? Zie zondag 7, n.1. de vrucht van het wederbarende werk van de Heilige Geest.

Als in Gods Huis het Heilig Avondmaal gevierd wordt, mag Gods volk toetreden; maar bent u, die een kerkelijk recht bezit er wel eens werkzaam mee geworden hoe het komt dat u niet kan aanzitten. Dat wil zeggen: op de gronden zoals onze vaderen die belijden in het aloude Heilig Avondmaalsformulier: Een mishagen aan onszelf, ons voor God verootmoedigen, midden in de dood liggende en het leven in eigen hand niet kunnen vinden.

Ziet u wel dat wij precies hetzelfde zijn als die door Jezus beschreven gasten die zich verontschuldigden.

Maar weet: het feest gaat door!

(Slot volgt)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen