Mooie langbloeier vermeerdert zichzelf

In die eerste periode kon ik geen andere naam ontdekken. Tot een paar jaar geleden. Toen zag ik dat de plant toch een Nederlandse naam heeft: fazantenbes. Wat een leuke naam!
En als ik nu nog eens zoek, kom ik zomaar nóg weer andere namen tegen. Grootmoeders oorbellen, caramelbes...
Ik geef de voorkeur aan de naam fazantenbes. Deze naam ontleent hij aan de bossen in Engeland, waarin op fazanten wordt gejaagd. Daar werd deze struik veel aangeplant. Oorspronkelijk komt hij uit de Himalaya, waar hij tot op grote hoogten voorkomt.

Helemaal winterhard is de struik niet. Vaak sterft het bovenste deel van de takken af. Maar ik snoei de struik elk jaar terug tot een hoogte van ongeveer 40 cm. Dan groeit hij weer uit tot een mooie, bossige struik van ongeveer 1,50 meter hoog.
De Leycesteria heeft holle stengels en krijgt in de zomer prachtige bloemtrossen, die naar beneden bungelen. Als de bloempjes uitgevallen zijn, komen er besjes. Die zijn, mits goed rijp, eetbaar. Ik heb dat nooit geprobeerd. Ik gun ze de merels. Déze bessen wel...

Waterdoorlatend
De trosjes blijven erg lang mooi. De plant vermeerdert zichzelf. We hebben enkele kleinere struikjes in de tuin staan, die niemand daar geplant heeft. Geeft niet.
Ik koester hem een beetje, de fazantenbes. Elk voorjaar ben ik een beetje verbaasd-blij dat hij er nog steeds staat. En dat op onze kleigrond.
Maar de plant die ik ooit kocht, de moederplant zogezegd, staat wel dicht bij het huis, waar de grond wat zanderiger is. Want de grond dient wel waterdoorlatend te zijn. Fazantenbes: een van mijn lievelingsstruiken!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen