MIJ ZAL NIETS ONTBREKEN (5)

Op zoek naar een echtgenote

Na de dood van zijn moeder en het in het huwelijk treden van een nicht die bij hem had gewoond, zag Morilyon zich genoodzaakt over een echtgenote na te denken. Hij was er voor zich-zelf van overtuigd dat hij niet alleen een vrouw van goede inborst behoefde, maar ook een vrouw die godvruchtig was, van een zeer goede familie en van wie een goed gerucht uitging. Hij legde deze zaak vaak aan de Heere voor in het gebed. Uiteindelijk werd zijn hart bepaald bij Maria Elizabeth van der Cruijsse. Aanvankelijk werd hij afgewezen. Opnieuw legde hij deze zaak voor aan de Heere. De Heere bepaalde hem bij het feit dat voor Hem niets onmogelijk is. Morilyon mocht de zaak in de handen van God overgeven. Zes maanden later waagde Morilyon opnieuw een poging. Weer met negatief resultaat. Morilyon werd hierna ernstig ziek, maar mocht herstellen. Enige weken later werd hij bepaald bij deze woorden: Des konings hart is in de hand des HEEREN als waterbeken. Hij neigt het tot al wat Hij wil (Spr. 21:1). Ook sprak Psalm 33:9: Want Hij spreekt, en het is er; en Hij gebiedt, en het staat er. Het werd Morilyon vergund zijn verlangen uit te spreken tegenover de beoogde vrouw en haar moeder. Hierop kwam het tot het huwelijk tussen hem en de beoogde vrouw.

Verkiezing tot ouderling

Twee malen is Morilyon ouderling geweest in Middelburg. Van 1749-1750 en van 1753-1754. Toen Morilyon voor de eerste maal werd verkozen mocht hij dit aannemen. Hij verbond zich plechtig voor de waarheid en godsvrucht uit te komen en hier pal voor te staan. Morilyon had er in het geheel niet aan gedacht dat hij gekandideerd zou worden. Hij zag er erg tegenop dat er zoveel zielen aan hem als regeerouderling werden toebetrouwd. Hij zou daarover rekenschap hebben af te leggen tegenover de Koning der Kerk. Bij een ouderling dienen de volgende zaken aanwezig te zijn: wijsheid, godzaligheid, verstand, wakkerheid, standvastigheid, vreedzaamheid, verloochening, kundigheid om onsterfelijke zielen elk naar zijn staat en gestalte te behandelen, enzovoort (blz.150). Dit deed de vraag rijzen: Wie is tot deze dingen bekwaam? Hij was zich bewust van zijn onkunde, geringe gaven en diep onvermogen tot zo’n gewichtige arbeid. Maar ziende op het grote stemmenaantal en wetend dat Christus algenoegzaam en machtig is om al het gebrek op overvloedige wijze te vervullen, heeft hij niet kunnen afzien om de stem des Heeren te gehoorzamen. Morilyon achtte het de grootste eer als hij nog enigszins aan Sion nuttig mocht wezen. Hij hoopte ook steun te ondervinden van de overige 23 ouderlingen.

Redenen om het ambt aan te nemen

Morilyon somt heel wat redenen op. Hij had zelf niet geprobeerd gekandideerd te worden en was ook door niemand aangezocht gekandideerd te worden. Hij hoopte zelf niet op de voordracht te komen. Morilyon werd gekozen met een grote meerderheid van stemmen Hij had zich verbonden aan de Heere en Zijn dienst. Met meerdere broeders deelde hij hetzelfde standpunt. Het was zijn verlangen dat de Voetianen niet langer uitgesloten zouden zijn van de kerkregering. Aan het einde van de 17e eeuw waren de Voetianen in de meerderheid in de kerkenraad Maar in de loop van de 18e eeuw liep hun invloed terug, vooral door de invloed van de politiek op de samenstelling van de kerkenraad. Daardoor hadden de vier voetiaanse predikanten geen invloed op de samenstelling van de kerkenraad. In 1748 kwam een einde aan deze ongewenste situatie. Vanaf 1748 kwamen er ook Voetiaanse kandidaten op de lijsten van te verkiezen ambtsdragers. Indien Morilyon zou weigeren zijn verkiezing aan te nemen zou een Lampiaans ouderling zijn plaats in moeten nemen. We lezen op blz. 153 “Ik heb met de benoeming de volgende werkzaamheden gehad. Voor de benoeming van de grote nominatie heb ik God gebeden of er iets goeds voor Sion gewerkt mocht worden. Na de nominatie of God de harten zo wilde leiden dat de gemeente de beste uit de voorgestelde ouderlingen mocht kiezen en dat hij de harten van mij wilde afwenden als mijn werk in het ambt tot geen nut voor Sion zou zijn. Ik heb mij zeer stil gehouden en met niemand over de verkiezing van ouderlingen willen spreken. Alle gesprekken hierover heb ik afgesneden. Voor de verkiezing was ik erg bewogen over de vraag of ik gekozen zou worden. Deze beroering vloeide voort uit het gewicht van dit ambt en uit het gevoel van mijn onbekwaamheid hiertoe. Nadat ik gekozen was, bad ik de Heere dat hij mijn hart zo wilde neigen als tot de eer van Zijn naam en tot nut van Sion mocht strekken. Ik heb mij in mijn hof alleen opgesloten om met God raad te plegen, of ik de verkiezing zou aannemen. Ik heb mijn onwaardigheid beleden, Ik heb om verzoening gesmeekt van al mijn zonden. Ik heb de Heere Jezus erkend als de Koning van Zijn kerk. God heeft mij op het hart gedrukt het gewicht van het ambt. God heeft mij doen zien de gepaste hoedanigheden van een godvruchtig ouderling. Ik heb gezien welke zwarigheden nu in het bijzonder het ouderlingenambt, gewichtig maakten. Ik heb het ambt met veel bidden en zuchten aangenomen en mij daarbij plechtig verbonden aan de Drie-enige zalige Verbondsgod, aan de Heere Jezus als de Koning van Zijn Kerk, aan de zuivere waarheid volgens Gods Woord, aan de ware godzaligen en godzaligheid die naar de waarheid is, aan de synodale en classicale besluiten van de kerk en aan de gemeente van Middelburg. Ik heb mij ook verbonden aan mijn geweten, om niets tegen mijn geweten in te doen.”(blz. 153 en 154). Morilyon werd bevestigd in het ambt van ouderling met de tekst: Dat de ouderlingen die wel regeren dubbele eer waardig geacht werden. (1 Tim. 5:17).

De taak van een ouderling

In de bevestigingspreek treffen wij veel zaken aan die ook nu nog van betekenis zijn. Het gaat er niet om dat ouderlingen vooraan zitten op een zacht kussen. Ze moeten zich niet inbeelden boven anderen verheven te zijn. Ze mogen zich niet verheffen boven de predikanten. Wel dienen zij acht te geven op de leer en de wandel van de predikanten. Goede adviezen van leraren dienen zij niet tegen te gaan. Ze moeten niet denken een meesterstuk verricht te hebben als men de predikanten overboord heeft geworpen. Ze dienen ook geen ja-sar broers te zijn en blindelings te volgen. Zij dienen het welzijn van de kerk en van de gemeente te bevorderen. Ouderlingen dienen wijsheid te bezitten, wereldse wijsheid maar vooral goddelijke wijsheid. “Verder verstand om zich in het werk kloekzinnig te gedragen; bekwaam om te leren, wakker, lijdzaam, deftig, nederig, matig, zachtmoedig, zelfverloochenend, standvastig. Ze moeten alle delen van hun werk getrouw waarnemen. Zij moeten kerkelijke vergaderingen bijwonen in de consistorie, evenals de classisvergadering en de synoden. Op de kerk, henzelf, en de gemeente acht geven. Gezonden en kranken bezoeken. Met ieder handelen naar zijn staat en gestalte. Catechiseren. De kerkelijke tucht oefenen en reformeren, het verval verbeteren.” (blz. 156en 157). Indien nodig moet een ouderling zelfs zijn leven voor de zaak over hebben. Zulke ouderlingen moeten dubbele eer waardig geacht worden. De ouderlingen werden ook opgeroepen veel de Bijbel te lezen en Koelmans plichten der ouderlingen. Zij dienen zich veel te oefenen in de waarheid. De preek werd besloten met de volgende woorden: “Gemeente. Zie daar uw ouderlingen. Ontvang ze in de Heere met liefde en blijdschap. Bid veel voor hen. Ze hebben het nodig. Bescherm ze in hun werk, kom voor hen uit. Dan zal alles wel gaan en God zal het zegenen. Amen.” (blz. 158).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen