Sergei’s eerste jeugdsamenkomst (6)

Het schokt hem diep moeder zo hulpeloos te zien kijken. Moeder, die anders altijd anderen troost en helpt. Hém ook nog vanmiddag.

Eensklaps beseft hij hoe moeder lijdt om vader. Hoe moeilijk zij het nu zelf heeft. Hij wordt een beetje boos op zichzelf. Wat dóm van hem om alleen aan zijn eigen verdriet te denken. Dat moet maar eens gauw veranderen. Hij Sergei, zal moeder helpen nu vader het niet kan doen. En ook zijn broertjes en zusjes. Het maakt hem zomaar ineens heel blij. Hij gooit zijn schouders naar achter. Net alsof hij de zware last van verdriet van zich af wil gooien.

„Pjotr, kom eens, kom eens even bij Sergei". Sergei's ogen stralen plotseling. Hij krijgt zo maar een goed idee. Pjotr, aangelokt door Sergei's blij gezicht, laat zich van moeders schoot glijden. Aarzelend komt hij naar Sergei toe. Die tilt hem, uitbundig ineens, hoog op van de grond en zet hem op zijn knie.

Met verbaasde ogen kijken moeder en de andere kinderen toe. Wat heeft Sergei nu toch opeens?

Vol verwachting kijkt Pjotr zijn grote broer aan. „Sergei Poll pappa zoeken....? vraagt hij hoopvol.

„Sergei heeft nog een veel mooier idee. Luister maar. Sergei zal met jou vanavond een liedje zingen als je gaat slapen. Het lied, dat pappa vanmorgen zong in het bos. En dan zal Sergei op de gitaar spelen. Helemaal alleen voor jou. Is dat even een mooi plan? !"

Pjotrs oogjes lichten op. Maar helemaal tevreden is hij nog niet. „En bidden....? " aarzelt hij.

„Dan gaat Sergei ook metjou bidden. Net als pappa altijd doet. Dan gaan we alles aan de Heere Jezus zeggen van pappa. En dan gaan we de Heere Jezus vragen of hij goed voor pappa wil zorgen. En voor ons ook. Net als pappa altijd doet. En ook of de Heere Jezus pappa weer bij ons wil brengen. Goed? "

Voldaan kijkt Pjotr zijn grote broer aan. Met een diepe zucht laat hij zijn hoofdje tegen Sergei's schouder zakken, 't Geeft Sergei een wonderlijk blij gevoel van binnen. Hij trekt zijn broertje even dicht tegen zich aan en drukt een kus op zijn blonde haren. Wat verlegen kijkt hij dan snel naar de gezichten van de anderen. Zullen ze het gek vinden?

Maar geen van de kinderen levert kommentaar. Zelfs Olga, die plaaggeest, niet. Hij vangt een dankbaar blijde blik uit moeders ogen.

Enkele uren later is het nóg stiller in de kamer.

Sergei zit aan tafel. Een schrift voor zich. Hij kluift nadenkend op zijn pen. Moeder is wat kleding aan het verstellen. De andere kinderen slapen al. Ook Pjotr. Na het samen zingen en bidden had hij gebedeld: „Molge weel Selgei? "

Toen Sergei „ja" zei, was hij voldaan gaan slapen.

Sergei denkt diep na. Dan schrijft hij: „Lieve vader, Als ik weet waar u bent, stuur ik deze brief naar u toe. Ik zit bij mamma in de kamer. Omdat ik mamma help, mag ik langer opblijven. Lydia, Olga, Ivan, Gaina, Pjotr en Loedmilla slapen al. We bidden voor u.

Allemaal. En de Heere zal vast voor u zorgen. We bidden of u gauw thuis mag komen. Maar misschien vindt de Heere dat niet goed voor ons, en duurt het langer, zegt moeder".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen