Smekende ouders

Teel ouders vinden het bij een goede opvoeding horen dat hun kinderen kennismaken met muziek. Als die kennismaking bevalt, mogen ze op muziekles. Dat is overigens een dure grap en daarom laten sommige ouders het na. Hoe gaat het in het gezin waarvan Johan keyboardlessen krijgt? Als Johan een muzikaal ventje is, is er niets aan de hand. Hij speelt met plezier en zijn ouders betalen de rekening met een onverdeeld hart. Als Johan echter geen echt muzikaal ventje is, loopt het anders. Hij gaat op muziekles omdat hij het wel leuk vindt. De passie ontbreekt. Thuis oefent hij echter te weinig op zijn instrument. Dat levert gezeur op. „We hebben niet voor niets een duur keyboard gekocht!" „Denk je dat het geld voor de muzieklessen op onze rug groeit?" Ouders gaan dreigen. „Als je thuis niet méér gaat spelen, kom je maar van les af!" Elke dag vraagt moeder: „Heb je al geoefend vandaag?" Moeder speelt het slim. Johan hoeft geen tafel af te ruimen of de vaatwasser in te ruimen, als hij direct na het eten gaat spelen. Daarmee gaat hij uiteraard akkoord. Ze is boos als ze merkt dat het dan nog dikwijls een kwartier duurt voor Johan achter de toetsen zit. Vader doet iets stelliger over het stoppen van de lessen, maar voor hij zijn gezag kan laten gelden, heeft moeder al toestemming verleend voor het verlengen van de lessen met nog een jaar. Zo houdt het gezeur aan, in de hoop op betere tijden. „Zo gaat het bij veel kinderen, over een paar jaar spelen ze misschien met plezier!"

Ik vind dit een helder voorbeeld van de opvoedingsstijl in veel gezinnen (ongetwijfeld niet in uw gezin!). Ouders verwennen kinderen. Die mogen veel uitproberen. Ouders verlangen intussen ook veel van hun kinderen. Ze hopen dat ze van alles en nog wat gaan doen en kunnen en worden. Intussen eisen ze weinig. Ouders belanden in een soort smeekhouding: „Toe nou, je mag van ons zoveel, werk nou toch eens mee. Zie je niet wat wij allemaal voor je over hebben? Doe niet zo ondankbaar!" Op de (verborgen) verwijten reageren kinderen dan weer boos. „Zeur toch niet, moeder, ik doe mijn muziekles echt wel hoor."

Waar komt dit probleem vandaan? Ik zeg het kort door de bocht: Vroeger kregen echtparen kinderen, soms tegen wil en dank. Tegenwoordig "nemen" veel echtparen kinderen en wel voor hun eigen oudergeluk. Daaraan hebben we de steeds kleiner wordende gezinnen te danken. Door die kleine gezinnen zijn ouders steeds afhankelijker geworden van hun kinderen. Als je weinig kinderen hebt, investeer je veel in ze en verwacht je veel van ze. Ouders doen hun best om hun kinderen zo gelukkig mogelijk te maken. Ik herhaal: om het eigen oudergeluk vorm te geven. Johan mag naar muziekles, omdat muziek leuk voor Johan is, jazeker. Erachter zit: als Johan leuk gaat musiceren, zijn de vader en moeder van Johan trots en gelukkig. Het is frustrerend als Johan dan niet lekker meewerkt.

Waarom durven ouders dan niet hard op te treden? Omdat ze dan ook in hun eigen geluksgevoel snijden. Zo vervallen ze in een smeekhouding. Als je kinderen wilt voor je geluk, word je dus eigenlijk als ouder gevangen in je eigen verlangen. Veel kinderen voelen aan dat ouders zaken daarom nooit hard zullen spelen. Ze kunnen het niet. Ze kunnen het zelf niet aan dat hun kind schreeuwt en tiert en huilt en zes weken boos is, als het van muziekles af moet. Dat verstoort hun geluk immers. Dus blijft het pappen en nathouden.

Is er een remedie? Dat is lastig om kort te zeggen. In de kern komt het hierop neer: Wees als ouders helder in wat je verwacht van de kinderen en welke voorwaarden aan het kind gesteld worden om iets te mogen doen. Durf even duidelijk te zijn als een kind niet goed blijkt om te gaan met de daarbij horende verantwoordelijkheden. En: probeer de cirkel te doorbreken dat u gelukkig bent als uw kind niet moppert. Dat maakt u veel te afhankelijk van uw kleine of grote nakomeling.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen