EEN ZAAIER GING UIT...

Op zaterdagmorgen 22 mei stroomde de kerk van de Gereformeerde Gemeente in Nunspeet vol met jongens en meisjes van de verenigingen uit het distrikt Midden-Oost. Om ongeveer kwart over tien was de kerk vol en moesten stoelen worden aangesjouwd voor de laatkomers.

De bondsdag werd geopend door de heer B. S. van Groningen uit Hendrik Ido Ambacht, nadat de bijna 1500 jongens en meisjes Psalm. 119 : 3 en 53 hadden gezongen. Na het gebed en de schriftlezing uit Matth. 13, werd traditiegetrouw een telegram voorgelezen dat aan Hare Majesteit Koningin Beatrix werd verzonden. In dit telegram betuigden de jongens en meisjes hun aanhankelijkheid en wensten zij de Koningin Gods zegen toe. Aansluitend hierop werden twee coupletten van het Wilhelmus gezongen. Erg leuk was het dat het antwoord van de Koningin zo snel was. Halverwege de bondsdag kon de heer Van Groningen een telegram dat namens de Koningin gezonden was, voorlezen, waarin zij de jongens en meisjes hartelijk bedankte voor de gevoelens van aanhankelijkheid en wensen zoals die ; in het telegram verwoord waren.

Een zaaier ging uit

Na de opening hield ds. J. J. Tanis uit Wageningen een toespraak met als thema: „Een zaaier ging uit..."

Een grote schare mensen zat aan de oever van het meer. Misschien waren het wel net zo veel mensen als vandaag hier in Nunspeet in de kerk. De preekstoel was een dobberend bootje. De Heere Jezus geeft een beeld uit het dagelijks leven. Hij spreekt over een landman met een buidel zaad.

De dominee hield de jongeren voor dat het in deze gelijkenis om drie dingen gaat: een zaaier, het zaad en een akker. De zaaier is een geoefend zaaier om zaad te zaaien. Een dominee, een ouderling, een meester of leraar op school zaaien ook. Nee, he is niet de hand van de zaaier die vruchten geeft. Het hangt er niet van af of er mooi gepreekt wordt, maar het zaad geeft vrucht. De boer laat het niet groeien, maar God: het ruime hemelrond vertelt met blijde mond, Gods eer en heerlijkheid.

Het zaad is het Woord van God en de akker is de kerk, en ook jouw hart.

Een liarde-weg-hart

Een deel van het zaad valt op het pad langs de akker. De vogels komen en pikken het weg. Zo gaat het helaas ook vaak in de kerk. Je hebt geen belangstelling, je bent onverschillig. Het Woord van God wordt vertrapt.

Heb jij misschien ook zo'n hard-weghart? I's het dan geen wonder dat God je toch van zondag tot zondag toeroept: Toe, kom dan tot Mij. Ik heb geen lust in je dood. Allen die tot Mij komen zal Ik geenszins uitwerpen.

Een ander deel valt op de steenrots, het heeft geen vochtigheid, het laagje aarde is te dun en de plant verdort door onvoldoende wortel. Je bent misschien aangesproken door een preek: Heere wat ik nu gehoord heb, dat mis ik. Je gaat in de Bijbel lezen. Maar de verzoekingen komen en je denkt er niet meer zo ernstig over na. Het leek of je anders werd, maar het was niet echt. Lag dat aan de zaaier? Nee, je hart was onbekeerlijk. Maar als het je nu niet meer zo aanspreekt, smeek dan toch om de Geest van Pinksteren.

Ook valt er een deel van het zaad tussen de doornen. De doornen groeien nog harder dan het goede zaad. Je bent misschien aangesproken door de prediking, maar dan komen de examens. Het Woord wordt verstikt. Je geniet van zo-

veel andere dingen. Ook in jouw leven kan er zoveel onkruid zijn: mode, lektuur, popmuziek en alles waar je in opgaat. Pas daarvoor op hoor!

Goede aarde

Gelukkig valt er ook zaad in goede aarde. Dat draagt honderdvoudige vrucht. Zaad dat valt in een goed hart, dat toebereid is door de Heilige Geest, zal zeker vruchten voortbrengen. Uit goede aarde zijn alle stenen weggehaald. Zo iis ook het stenen hart een vlesen hart geworden. Je hart is dan ontvankelijk gemaakt, het is bedroefd over de zonde. Ja, Gods kinderen zijn bedroefd, ze zijn God kwijt, ze zijn onbekeerd.

Het klinkt misschien vreemd, maar de akker schreeuwt om zaad. Bekering brengt onrust in je leven. Je hebt de Bijbel nog nooit zo gelezen als nu. Je gaat dan - graag naar de kerk: Hoe branden mijn genegenheên om 's I-Ieeren voorhof in te treên.

Ben jij al bekeerd? Hoe moet dat dan? Kaf en onkruid worden verbrand hoor. Voor eeuwig verloren in de hel. Daarom zoek eerst het Koninkrijk van God en al het andere zal je worden toegeworpen.

Na het gloedvolle betoog van ds. Tanis volgde de samenzang met kollekte voor de Jeugdbond. De kollekte bracht het mooie bedrag van ƒ 1840, — op. Hartelijk dank.

Koorzang

Daarna bracht het Van Lodensteinkoor onder leiding van de heer C. het Jonk een vijftal liederen ten gehore. Het meer dan 200 leden tellende koor dat op het orgel begeleid werd door Arie Kortleven, trad bij deze gelegenheid voor het eerst in het openbaar op. De dirigent had de wind er goed onder. De koorzang maakte diepe indruk. Ook de solozang door Astrid Slob en de tegenzang met alle aanwezigen klonken prachtig.

Vertelling

Mevrouw G. Fahner-Vos hield daarna een vertelling over „De vreemde tuin van Thieu". Thieu is een Vietnamese jongen die samen met zijn vader in Nederland woont. De jongen denkt vaak terug aan zijn prachtige tuin in Vietnam, waarin ook een plaatsje voor zijn god Boeddha was ingeruimd. Wan-

Een volle kerk in Nunspeet. neer ze gaan verhuizen van de grote stad naar een boerderij, krijgt Thieu hij de boerderij een tuintje. In dit tuintje maakt hij een hekwerk je ter ere van Boeddha. Als hij aan het spitten is, ontdekt hij iets dat op een bom lijkt. Hij schrikt heel erg en denkt meteen terug aan die vreselijke tijd in Vietnam. Zijn moeder kwam daar door een bomontploffing om het leven. Hij vertelt echter niets tegen zijn vader en gaat voorlopig niet meer naar zijn tuintje. Op een dag krijgt zijn vader, die intussen christen geworden is, vlak bij de tuin van Thieu een ongeluk. Thieu denkt dat de bom ontploft is en als hij zijn vader in het ziekenhuis opzoekt, zegt hij dat het zijn schuld is, omdat hij niets van de bom gezegd heeft. Maar zijn vader vertelt dat hij een ongeluk met een trekker heeft gehad. Het verhaal eindigt met een gebed van Thieu: „God, ik ken U niet, maar help mijn vader en ook mij".

Vraaggesprek

In het laatste programmaonderdeel stelden Carolien van den Broek en Rob Brouwer uit Zeist enkele vragen aan evangelist Th. Sehultink over zijn werk onder de Vietnamese bootvluchtelingen in Nederland. De heer Sehultink vertelde dat er sinds 1975 ongeveer 6000 Vietnamezen naar ons land gekomen zijn. Als hij hun adressen gevonden heeft, probeert hij door middel van een brief deze mensen t.e bereiken. Daarna gaat hij ze persoonlijk opzoeken. Doordat hij de Vietnamese taal beheerst, kan hij ze aanspreken in hun eigen taal, waardoor er gemakkelijker kontakten kunnen worden gelegd. Wanneer ze interesse voor het Woord van God hebben, gaat hij bijbelstudie met ze doen. Iedere zondag houdt de heer Sehultink een kerkdienst voor Vietnamezen in Groningen. De opkomst, is erg wisselend. Op de vraag hoe hij het werk zelf ervaart, antwoordde hij dat hij het werk erg fijn vindt, maar dat het aan de andere kant wel erg moeilijk is.

Sluiting

Aan het eind van de bondsdag bedankte de heer Van Groningen allen voor de medewerking. Daarna sloot hij de bondsdag met dankgebed. Het was een fijne dag, waarop het zaad weer gestrooid is. Het is God die de wasdom geeft...

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen