Verkeerde krakélingen

(1)

Aan deze uitdrukking van de apostel Paulus, geschreven in zijn eerste Brief aan Timotheüs, hfdst. 6, vs. 5, moest ik denken, toen mij een gemeentelid enkele pamfletten ter hand stelde, geschreven door een zekere heer S. van der Bil Ebberson, te Apeldoorn, die zich, evenals dhr. P. van Blotenburg — die mede schrijft in een door hen geredigeerd tweewekelijks verschijnend orgaan: „Gods licht" geheten — ..Buitenkerkelijke predikers noemt.

Het is in het algemeen een veelszins teleurstellende ervaring, dat onze mensen zo gemakkelijk aan de deur zich lectuur, soms zelfs boeken laten verkopen, die, hoe schoon ook van titel en schijnbaar goed van inhoud, toch wezenlijk schadelijk moeten heten voor het onderricht in de zuivere leer, die is naar de godzaligheid. Ik denk hierbij aan colporteurs, als die van de Zevendedags-adventisten, zelfs van Jehovah-getuigen. Weliswaar weet men zich, bij enige nadere kennismaking met het gekochte, „bekocht", maar zo helpen wij toch, zij het ook ongewild, de dwaalleer verbreiden; want van ons geld kan men weer verder-leven en nieuw gaan drukken.

Buitenkerkelijke predikers... Ja, er zijn teveel kerken volgens deze schrijvers. En nu willen zij trachten alle gelovigen één te doen worden. En daartoe moogt ge hun, met veel bijbelteksten versierde, geschriften kopen, en geloven, en hun arbeid bovendien gedenken, door op hun giro-nr. uw giften te storten. Wie vliegt erin...?

Doch terzake!

Dhr. Van der Bil Ebberson dient zich aan als een sterk tegenstander van de kerk, vanwege haar .belijdenisschriften'. Want die zijn uit de boze! Hij wil van alle dode-leer, van alle leer-stukken — en dat zijn volgens hem maar , stukkenléér', nogmaals: dóód! — terugroepen tot het Woord van God alléén.

Tot op zekere hoogte beluisteren we hier klanken, die herinneren aan het profetisch protest van onze Schrift-getrouwe Hervormers, waar zij afmaanden van de , inzettingen-der-mensen', waar het in Romes kerk van wemelde in hun, en trouwens ook in ónze, dagen; en terugroepen tot de Schrift, als kenbron van de léérdes-heils. Tot op zekere hoogte, echter. Want onze Hervormers hebben de bestaande belijdenisgeschriften getoetst aan dat Woord van God, maar zij hebben bewust aansluiting gezocht en aanwezig erkend bij de Oecumenische belijdenisgeschriften van Nicea, Athanasius en Chalcedon; om het Apostolicum (= XII Artikelen) niet te vergeten.

Onze vaderen deden dus anders dan de hedendaagse „buitenkerkelijke predikers' uit de schone stad Apeldoorn (of is dat nog steeds een dórp te noemen, zoals we vroeger op de lagere school leerden? )

Onze Hervormers verwiepen niet alle belijdenisgeschriften als zodanig en zonder meer als zondig .mensenwerk', zoals de heren v. d. Bil Ebberson en v. Blotenburg wél doen. Neen, zij kenden en erkenden de waarde en het goed recht van het kerkelijke belijden te goed, in de strijd der geesten, dan dat zij met het badwater (te weten de , inzettingen-der-mensen' bij Rome; en vergelijk hiermee: die der Farizeën, in Jezus' dagen!) óók het kindje wegwierpen. Zij hebben de leer van Gods Woord onder woorden gebracht, in , loci' ( = leer-artikelen) uiteengezet, tot onderricht van de jeugd, tot troost van de gemeente en tot weerlegging van alle dwaling. Zo deden, om enkelen te noemen, èn Luther, èn Calvijn, èn Melanchthon! En in hun spoor mogen ook wij zó doen.

Het is de vraag, of deze .Buitenkerkelijke predikers' ooit iets gelezen, en zoal, dan: ooit iets begrepen hebben van wat onze Hervormers bezielde.

Het is weliswaar droevig gesteld onder degenen, die b.v. zich willen beroepen op „de Drie Formulieren van enigheid". Maar de reden hiervan diene men toch waarlijk niet te zoeken in die Formulieren zélf. Önze godzalige voorvaderen zijn, n.b., vóór de daarin vervatte leer-derzaligheid ter dood gebracht, hebben brandstapels en schavotten beklommen. Waarom? Omdat huns inziens in hun zgn. , Nije leer' de waarheid van Gods Woord, zoals Gods Geest dat dóór het geloof in hun harten had doen verstaan, zuiver vertolkt werd. De verdeeldheid van nü heeft, meen ik, z'n oorsprong in het niet meer ten volle, Geestes-gewerkte, wéérklank-vinden van onze belijdenis in de harten van wie er zich op begeren te beroepen.

De heer v. d. Bil Ebberson ziet dit anders. Ik geef enkele uitspraken uit zijn pamflet: „Zijn onze Belijdenisschriften werkelijk uit God? " Op pg. 3 leest u: „Onze verdeeldheid woont juist in deze belijdenisschriften en wortelt daarin."

„Waar is de kracht der eerste christenen? Die is verdwenen met ons geloof in onze belijdenisschriften" (pg. 9). „De catechismus geloven, wil zeggen: geloven in de predikers daarvan, in plaats van in Jezus!" Daardoor heet heel „Gods Evangelie en geheel Zijn offer op Golgotha te zijn .doodgepraat' (pg. 9). Nog een enkele zinsnede van blz.. 11: „Is er dan geen liefde in deze belijdenisschriften? Weineen! Natuurlijk niet! GOD alleen is DE LIEFDE, en die is niet in deze belijdenisschriften, dus is ook Zijne liefde er niet in! Deze belijdenisschriften bestaan uit: LEER STUKKEN, en ik zou dit ook willen omdraaien: zij bestaan uit: STUK-KEN LEER! De Geest van God is er niet in. — In deze belijdenisschriften is de mening, het oordeel en het inzicht van mensenwoorden, en zijn dus DOOD en zonder leven." Tot zoverre. Volgende week willen we hier nog iets over zeggen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen