Ik ben de goede Herder

Wat een diepe gedachten zijn er in deze woorden van Christus. Wie zal de diepte ervan kunnen bevatten?
De Vader kent de Zoon met een volmaakte en eeuwige kennis. Voor de grondlegging van de wereld kende de Vader de Zoon met een eeuwige, onveranderlijke kennis. De Zoon getuigt van dit diepe mysterie: ‘Toen was Ik een voedsterling bij Hem, en Ik was dagelijks Zijn vermakingen, te aller tijd voor Zijn aangezicht spelende’.
Hier zegt Christus Zijn schapen op eenzelfde manier te kennen. Hij kent de Zijnen met dezelfde eeuwige goddelijke kennis waarmee de Vader Hem kent. Daarom staat er geschreven dat Hij de Zijnen lief heeft gehad met een eeuwige liefde en dat Hij hen verkoren heeft van voor de grondlegging der wereld.
Ook weten wij uit de Schrift dat de Vader een bijzonder welgevallen heeft in Zijn geliefde Zoon, de Heere Jezus Christus. Toen de Zaligmaker werd gedoopt door Johannes in de Jordaan klonk de stem van de Vader uit de hemel: ‘Gij zijt Mijn geliefde Zoon, in U heb Ik Mijn welbehagen!’ Zo heeft Christus als de goede Herder ook een bijzonder welgevallen in Zijn schapen. Hij heeft hen lief met een liefde van welbehagen. Gelijk als de Vader hen lief heeft gehad in verkiezende liefde, alzo heeft ook Christus hen lief.
Het is een vrije, soevereine liefde. Al het initiatief ligt in Hem Zelf en daarom heeft Hij Zijn schapen liefgehad tot in de dood des kruises. Hoor wat Hij in Zijn grote liefde van de Zijnen zegt: ‘Gelijk een lelie onder de doornen, alzo is Mijn vriendin onder de dochteren’. Christus heeft een welgevallen in elk van Zijn schapen. Hij kent ze door en door. En hoewel Hij op het allervolmaaktst weet wie ze zijn en blijven, toch heeft Hij ze lief. Nooit kunnen ze uit Zijn liefde vallen.
Zelfs in hun afzwerven en diep vallen, denk aan Simon Petrus, houdt Hij Zijn schapen vast in de koorden van Zijn liefde. Hij maakt aan hen de belofte waar: ‘Mijn goedertierenheid zal van u niet wijken’.
De Vader bleef de Zoon ook kennen in de dagen Zijns vleses op de aarde, in de smartenweg die Hij moest gaan.
Zo kent Christus ook al Zijn schapen in hun aanvechting en strijd.
In al hun benauwdheid is Hij ook benauwd. Met Zijn stok en staf ondersteunt Hij Zijn schapen als ze moeten gaan door het dal van verdrukking, kruis en dood. Hij kent de strijd. Hij is er Zelf middenin geweest. Als Middelaar, Herder en Zaligmaker is Hij zo toegerust dat Hij Zijn kudde beschermen kan in het dal van de schaduw van de dood. Hij bezit immers alle macht in hemel en op aarde. Als de opgestane en levende Herder brengt Hij de kudde in het Vaderhuis. Hij kent de Zijnen tot in der eeuwigheid en bidt zonder ophouden opdat ze allen bij Hem zijn die de Vader Hem gegeven heeft. ‘Ik geef hun het eeuwige leven; en zij zullen niet verloren gaan in der eeuwigheid, en niemand zal dezelve uit Mijn hand rukken’.
Het derde en laatste kenmerk wat we noemen is dat de schapen Christus kennen als de goede Herder. ‘Ik ken de Mijnen en word van de Mijnen gekend’. Deze kennis rust in openbaring. Hij maakt Zichzelf aan de schapen bekend. Dan horen we Zijn stem in het hart.
Hoe rijk is het horen van Zijn stem in het Evangelie voor het verbroken en verslagen hart. In zo’n hart hebben de woorden van de Wet geklonken.
Ook daar waren ze vroeger helemaal doof voor. Ze hoorden wel dat bekering en geloof noodzakelijk zijn. Dat een mens buiten Christus voor eeuwig verloren gaat. Maar er was geen kennis. De Heilige Geest heeft er voor gezorgd dat ze anders zijn gaan luisteren. Sinds die tijd is er onrust, vrees en zielennood in hun leven gekomen.
Het deed hen roepen: ‘wat moet ik doen om zalig te worden?’
Onvergetelijk was het toen Christus aan hen Zijn stem deed horen. Zijn stem sprak van genade en ontferming. Hij riep hen toe: ‘Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust geven’.
Met al hun schuld en onwaardigheid mochten ze op Hem zien, de goede Herder. Hij liet de geur van Zijn liefde achter in hun hart. Dat maakte dat zij Hem begeerden te kennen en ook vervolgen te kennen.
Leg uw, jouw hart er eens naast. Een schaap van Christus te zijn, Hem te kennen, is het eeuwige leven.
Je bent geen schaap van Christus door de Bijbel te geloven van Genesis tot Openbaring. Ook niet omdat je alleen maar trouw de kerk bezoekt. Ook ben je nog geen schaap door je anders te kleden en te gedragen dan een wereldling. Veel meer is nodig. De grote vraag is of het derde kenmerk van de goede Herder bij ons past: ‘Ik word van de Mijnen gekend’?

Moerkapelle, ds. W. Harinck

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen