Een tussentijdse zegenwens

MEDITATIE

door W. van Gorsel, Bergambacht

Ên onze Heere Jezus Christus Zelf, en onze God en Vader, Die ons heeft Uefgehad en gegeven heeft een eeuwige vertroosting en goede hoop in genade, Vertrooste uw harten, en versterke u in alle goed woord en werk.

2Thess.2 : 16-17

Het betoog is overgegaan in een gebed. De gemeente is gegroeid, onder verdrukking en vervolging. Juist in die druk was er groei in het geloof, vermeerdering van de liefde.

Maar helaas, bij de verdrukking van buitenaf kwam verwarring van binnenuit. Als de Heere toch spoedig terugkomt, dan heeft werken geen zin meer. Nee, zei Paulus, je moet je niet in de was, laten brengen. Eerst moeten er nog andere dingen gebeuren. Houd je maar aan wat wij geleerd en verkondigd hebben.

Zo heeft hij als profeet de gemeente onderwezen. Nu treedt hij ineens op als priester. Hij breidt als het ware zijn handen zegenend over de gemeente uit en zegt: Onze Heere Jezus Christus Zelf en onze God en Vader...

1. Liefde bewezen

Paulus wijst van zichzelf af en hij wijst naar HEM. Alsof hij wil zeggen: ik heb u met liefde vermaand en vertroost, maar ik kan u verder niets geven. Ik weet er wèl Een Die dat kan.

Onze Heere Jezus Christus en onze God en Vader... Keert Paulus nu de volgorde niet om? Nee, want alles komt ons alleen maar toe vanuit Christus.

Het is altijd zijn begeerte geweest die Naam te verkondigen. Die Naam is een lied. Die Naam schittert steeds meer voor het geloof.

En onze God en Vader. Nu gaat hetVaderhart van God open. Geen vader sloeg met groter mededogen... Hij woont zo ver bij ons vandaan. En tegelijk is Hij ons zó nabij dat we Hem Vader mogen noemen. Door Christus Die gezegd heeft: Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien.

Die ons heeft liefgehad. Bedoelt Paulus nu de Zoon of de Vader? Misschien wel Allebei! Heeft Christus niet gezegd: Ik en de Vader zijn één?

De Vader heeft ons liefgehad. Van vóór de grondlegging der wereld. En de Zoon heeft ons liefgehad. Daarvan getuigen de kribbe en het kruis.

Die ons heeft liefgehad. Het is niet in woorden te zeggen. Liefde dat Hij me opzocht. Liefde dat Hij me riep en trok. Liefde dat Hij me vasthield, dat Hij het niet opgaf Liefde die me vrijsprak van schuld en straf en recht gaf op het eeuwige leven. Liefde die me steeds meer omvormde naar Zijn Beeld. Liefde die me straks zal thuisbrengen in het Vaderhuis.

Hoe meer ik erover nadenk, hoe groter mijn verwondering wordt: Die ons heeft liefgehad...

Dat kan geen zakelijke constatering zijn: Na- tuurlijk, God is liefde, Hij heeft alle mensen lief, Hij heeft dus ook mij lief... En verder kan ik doen wat ik wil, want God is toch liefde?

Nee, ik kan alleen maar diep-verwonderd zijn. Hij - ons... Hoe bestaat het? We waren Uw liefde niet waard, we hadden Uw liefde op alle manieren verzondigd, en toch: ons liefgehad... Daar is maar één antwoord op: Ik zal liefde en lof voor U ten offer mengen.

2.Vertroosting geschonken

Vertroosting. Daar moetje vandaag niet mee aankomen. Troost? Ik heb geen troost nodig, ik dop mijn eigen boontjes wel. En in de kerk? Wat is uw enige troost? Dat is allang achterhaald. Het gaat nu om de zin van het leven. En of er wel een God is. En of die God Zich met mij bemoeit.

Schiet Paulus dan zijn doel voorbij? Die ons gegeven heeft een eeuwige vertroosting. Ja, of we het willen of niet, ons leven is vol van verdriet en smart. En van mensen moeten we zeggen: ze zijn moeilijke vertroosters.

Maar de HEERE! Hij is de Bron van alle troost en licht. Soms mogen we dat ervaren in moeilijke omstandigheden. Troost in droefheid. Maar die kan nog van tijdelijke aard zijn. Paulus heeft het over een eeuwige vertroosting. Die hebben we nodig, want we moeten eeuwig van God gescheiden zijn. Eeuwige honger en kommer zou ons deel moeten zijn.

Waar vind ik troost? Bij onze Heere Jezus Christus, Die de oorzaak van onze eeuwge honger en kommer heeft weggenomen. Die de levendmakende Geest heeft verworven. Wiens Naam Trooster is.

Eeuwige vertroosting en goede hoop. Vaste hoop, zegt Paulus eigenlijk. Hoop waar je op kunt bouwen. Die je niet begeeft.

We zullen maar hopen, zeggen mensen, ook als alles er hopeloos voor staat... Dat is een hoop die nergens op rust. Maar déze hoop rust op Christus, de Hoop der heerlijkheid. Hoop op Hem, want ik zal Hem nóg loven.

Hebt u hoop? Is er nog hoop? Hoe kom ik aan die vaste hoop? Kijk maar, het staat er achter: in genade.

Nu kan het nog. Want genade •wordt bewezen aan doodschuldigen. Zo lang we nog iets hebben en iets zijn, is genade niet nodig.

Genade... Gods onverdiende goedheid. Daar kan ik nooit iets mee worden. Daar kan ik me alleen maar over verwonderen. Bij al mijn deugd, bij al mijn werken Vind ik geen troost die mij kan sterken, Geen hoop dan die ik op U bouw. Op Uw genade wil ik leven. Op Uw gena de doodsnik geven

3.Versterking gewenst

Nu komt de apostel tot zijn zegenwens. HIJ vertrooste uw harten. Het is niet een vrome wens, nee. Hij ZAL het doen. Daar kunt u van op aan. Daar kunt u staat op maken.

Hij zal u vertroosten als de weg u te zwaar valt; als het kruis uw schouder neerdrukt; als uw hart dorstig is; als u neerzit in duisternis.

Deze troost laat ons nooit in de steek, omdat de Trooster ons nooit in de steek laat. Al de volheid der Godheid woont in Hem.

Wat een rijkdom! Onze Heere Jezus Christus Zelf en onze God en Vader vertrooste u... Er staat een woord dat we ook kunnen vertalen met „toespreken". Dat klopt, want Hij troost door Zijn Woord dat met macht is. Zijn levende, Zijn geladen Woord. Als we de Bijbel openslaan. Als we in de kerk zitten. Al 't geen Uw mond aan mij had toegezegd gaf aan mijn hart vertroosting, geest en leven.

Hij vertrooste u, en Hij versterke u.

Dat betekent dat wij zwak zijn. Dat we niet op eigen benen kunnen staan. De Heere weet hoe zwak we zijn van moed en hoe klein van krachten.

Daarom hebben we versterking nodig. Opdat we niet onderweg bezwijken.

We wensen elkaar soms sterkte toe, en we menen dat oprecht. Maar die ander wordt er niet sterker door.

HIJ versterke u. Het is Israels God Die krachten geeft van Wie het volk z'n sterkte heeft.

Hoe doet Hij dat? In alle goed woord en werk. Want door de Heere versterkt te worden heeft tot gevolg dat we goede woorden van Hem gaan spreken, goede werken voor Hem gaan doen. De Heere versterkt ons niet zomaar om ertegen te kunnen, maar om des te meer werkzaam te zijn tot Zijn eer en tot het behoud van anderen.

Dat hoort bij elkaar: aUe goed woord en werk. Een zuivere leer kan niet samengaan met een onzuiver leven. Maar er kan ook geen zuiver leven zijn zonder de zuivere leer. Daarom mag het ons dagelijks gebed wel zijn: Laat U mijn tong en mond en 's harten diepste grond toch welbehaag'lijk wezen.

Zijn die vruchten te zien in ons leven? Waar zijn onze gesprekken mee gevuld en waar zijn ze van vervuld? En wat we doen en laten, kan dat de toets van Gods kritiek doorstaan?

God zal ons werk in het gericht brengen met al wat verborgen is. Onze woorden en onze werken gaan op de weegschaal. En wee ons, als ze niet gezuiverd en gereinigd zijn door het bloed van het Lam...

Dan gaan we op onze woorden letten. Zet, Heere, een wacht voor mijn lippen. Geef me een goed woord van U te spreken. En we gaan vragen om het goede te doen, om het goede voor elkaar te zoeken.

Laat uw licht zo schijnen voor de mensen dat ze uw goede werken mogen zien.

Wil, U ter eer, Steeds meer en meer 't Geloof in ons versterken. Zo zullen wij Gereed en blij Uit liefde 't goede werken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen